در یک حادثه تأثیرگذار و شوکه‌کننده که فضای جامعه را تحت تأثیر قرار داد، یک زن به نام سمیه، با ضربات چاقو توسط راننده یک خودروی پراید در یکی از کوچه‌های شهرستان لاهیجان به قتل رسید. این حادثه در تاریخ ۲۳ مهرماه ۱۴۰۲ رخ داد و متأسفانه، باعث جریحه‌دار شدن احساسات عمومی و توجه رسانه‌ها به معضلات اجتماعی و روحی در جامعه گردید.
بر طبق گزارش‌ها، موضوع این جنایت به شستن فرش در کوچه مرتبط بود. بر اساس اطلاعات دریافتی، سمیه در حین شستشوی فرش‌ها در جلوی کوچه، با راننده پراید که در این محل تردد می‌کرد، دچار مشاجره و درگیری شد. شاهدان عینی اعلام کرده‌اند که این درگیری به سرعت به خشونت کشیده شد و نهایتا به قتل سمیه منجر شد. بر اساس اظهارات شاهدان، راننده پراید بعد از وقوع این تراژدی بلافاصله از صحنه فرار کرد که این موضوع تلاش‌های پلیس برای دستگیری وی را پیچیده‌تر کرد.
پس از گزارش این جنایت به مراجع قضایی، تحقیقات اولیه آغاز شد و مقامات پلیس، با توجه به اطلاعات موجود از witnesses (شاهدان) و دوربین‌های نظارتی در محل، به ردیابی راننده ظروف خودرو پرداختند. پلیس پس از چند ساعت تلاش شبانه‌روزی موفق به شناسایی و دستگیری او شد. این اقدام پلیس نشان‌دهنده عزم و اراده قوی نیروی انتظامی در برخورد با جرائم خشن و مقابله با ناامنی در جامعه است.
این حادثه نه تنها باعث به وجود آمدن احساس ناامنی در میان شهروندان لاهیجان شده است، بلکه سوالات بسیاری را در مورد وضعیت روانی و اخلاقی شهروندان نیز مطرح کرده است. کارشناسان اجتماعی بر این باورند که خشونت‌های خانگی و اجتماعی، معمولاً نتیجه مشکلات عمیق‌تر مانند فقر، عدم تحصیلات کافی، و نارضایتی‌های اجتماعی هستند. در واقع، این حادثه نشان‌دهنده یک بحران اجتماعی است که اگر به‌طور جدی مورد توجه قرار نگیرد، می‌تواند نتایج وخیمی برای آینده جامعه داشته باشد.
در روزهای اخیر، جامعه لاهیجان و سایر شهرهای ایران با برگزاری مراسم‌های یادبود برای سمیه، به او ادای احترام کردند و این مسأله زنگ خطری برای جامعه است. مردم، از مسئولان می‌خواهند تا به مسأله امنیت اجتماعی و روانی توجه بیشتری داشته باشند و برای پیشگیری از وقوع چنین حوادثی اقدام‌های جدی‌تری انجام دهند.
به علاوه، این جنایت وحشتناک موجب شد که بسیاری از فعالان اجتماعی و حقوق بشر در ایران نسبت به کلیت موضوع امنیت زنان و خشونت‌های خانگی ابراز نگرانی کنند. فعالان معتقدند که نهادهای مربوطه باید به منظور ارتقاء امنیت جامعه و جلوگیری از تکرار چنین حوادثی، بیشتر از پیش به آموزش‌های اجتماعی و فرهنگی بپردازند.
به نظر می‌رسد که این حادثه‌ها به ایجاد یک فرصت برای بحث در مورد مشکلات موجود در جامعه و تلاش برای یافتن راه‌حل‌های مؤثر منجر خواهد شد. باید به اهمیت دقت و آگاه‌سازی در زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی توجه بیشتری شود تا آینده‌ای امنتر و بدون خشونت برای همه فراهم شود.
در نهایت، این جنایت هولناک و دلسوزی‌برانگیز باید به عنوان یک زنگ خطر جدی تلقی شود که نیاز به اقدامات فوری و مؤثر دارد؛ چرا که هر یک از ما باید تلاش کنیم تا جامعه‌ای عاری از خشونت و ناامنی بسازیم و برای آینده‌ای بهتر، گام برداریم. جامعه نگران و آسیب‌دیده باید حمایت و همبستگی بیشتری را تجربه کند تا دیگر شاهد چنین دردناک‌هایی نباشیم.