محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، در واکنش به وضعیت تحصیلی دانشآموزان و بهخصوص معدل آنان، تصریح کرد که نمیتوان به سادگی و راحتی اظهار نظر کرد که وضعیت معدل دانشآموزان به چه صورت است. این اظهارنظر ایشان در شرایطی مطرح شد که نهادهای آموزشی و خانوادهها در پی ارزیابی دقیقتر این موضوع هستند.
قالیباف در ادامه صحبتهای خود بیان داشت که مسئله عملکرد تحصیلی دانشآموزان به عوامل متعددی بستگی دارد و از این رو، نمیتوان به طور کلی و بدون توجه به جزئیات، نتیجهگیری کرد. وی با تأکید بر اهمیت کیفیت آموزش و وضعیت مدارس، از نیاز به برنامهریزی جامع و همهجانبه در حوزه آموزش و پرورش سخن گفت.
در این راستا، وی همچنین به ضرورت بررسی زیرساختهای آموزشی اشاره کرد و بر این نکته تأکید نمود که شرایط فیزیکی و امکانات مدارس نقش حیاتی در روند یادگیری دانشآموزان ایفا میکند. او با یادآوری فشارهایی که بر سیستم آموزشی کشور وجود دارد، اظهار داشت که نیاز است نهادهای مختلف بهویژه وزارت آموزش و پرورش، تدابیر لازم را برای بهبود وضعیت فعلی اتخاذ کنند.
قالیباف به چالشهای موجود در سیستم آموزشی کشور نیز اشاره کرد و یادآور شد که مسئله معدل تنها یکی از جنبههای عملکرد تحصیلی دانشآموزان است. وی با تأکید بر این نکته که کیفیت آموزش باید اولویت اصلی سیاستگذاران آموزشی باشد، خاطرنشان کرد: “ما باید به ارزش واقعی علم و دانش توجه کنیم و نه صرفاً به اعداد و ارقام معدلی.”
از سوی دیگر، رئیس مجلس با اشاره به لزوم توجه به آموزش مهارتهای زندگی و توانمندسازی دانشآموزان برای ورود به بازار کار، ابراز امیدواری کرد که سیستم آموزشی کشور بتواند به گونهای عملکرد کند که فارغالتحصیلان را برای زندگی کارآمد آماده سازد. او بر اهمیت تربیت افراد خلاق و نوآور تأکید کرد و افزود که تنها داشتن نمرات بالا و معدلهای خوب نمیتواند تضمینکننده موفقیت افراد در آینده باشد.
در پایان، قالیباف به اهمیت همگرایی میان خانوادهها، مدارس و دولت در بهبود وضعیت آموزشی اشاره کرد و اظهار کرد که این یک مسئولیت مشترک است. وی گفت: “ما باید در کنار یکدیگر تلاش کنیم تا بتوانیم آیندهای روشنتر برای نسل جوان کشور رقم بزنیم.”
بهطور کلی اظهارات محمدباقر قالیباف انعکاسدهنده نگرانیهای عمیق درباره وضعیت فعلی سیستم آموزشی و تحصیلی کشور است. بررسی و تحلیل وضعیتی که در آن دانشآموزان در حال تحصیل هستند، میتواند بخشی از راهحلهای بهبود این وضعیت به شمار برود. برای دستیابی به نتایج مثبت و پایدار، اقدامات هماهنگ و هوشمندانه بین تمامی نهادهای مرتبط با آموزش و پرورش ضروری به نظر میرسد.
با توجه به روشهای آموزشی و انواع مقاطع تحصیلی و همچنین نیاز به تغییر رویکردهای سنتی، لازم است که نظام آموزشی به سمت نوآوری و خلاقیت حرکت کند. به همین منظور، تجربهها و نظرات مختلف باید گردآوری و مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان از آنها در طراحی برنامههای آموزشی بهتر و مؤثرتر استفاده کرد.
در نهایت، میتوان گفت که اگرچه مشکل معدل دانشآموزان قابل انکار نیست، اما بهتر است که بهجای تمرکز صرف بر اوضاع معدلی، به کیفیت یادگیری، آموزش و پرورش همهجانبه و فردی دانشآموزان توجه کنیم تا شاهد آیندهای درخشان برای نسلهای آینده کشور باشیم.