سید حسین موسویان، دیپلمات برجسته ایرانی و عضوی از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، به تحلیل ابعاد مختلف گفت‌وگوهای ایران و آمریکا پرداخته و فرمول خاصی برای دستیابی به موفقیت در این مذاکرات ارائه کرده است. موسویان بر این باور است که برای تحقق یک توافق پایدار میان دو کشور، باید به چند نکته کلیدی توجه ویژه‌ای صورت گیرد.
اولین نکته‌ای که موسویان به آن اشاره می‌کند، ضرورت احترام به منافع و نگرانی‌های هر دو طرف است. به اعتقاد او، هر توافقی باید به نوعی منافع ملی ایران و همچنین نگرانی‌های امنیتی ایالات متحده را مد نظر قرار دهد. برای این امر، ایجاد فضایی مناسب برای گفتگو و تبادل نظر در مورد نیازها و خواسته‌های هر دو کشور بسیار حائز اهمیت است. موسویان بر این باور است که اگر طرفین به دغدغه‌ها و نگرانی‌های یکدیگر توجه کامل داشته باشند، می‌توانند زمینه را برای توافقی پایدار آماده کنند.
دومین عنصر مهم در فرمول موسویان، ضرورت شفافیت و صراحت در گفت‌وگوهاست. او معتقد است که یکی از دلایل بروز بحران‌ها و سوءتفاهم‌ها در روابط ایران و آمریکا، عدم شفافیت در مواضع و مطالبات طرفین بوده است. بنابراین، شفاف‌سازی مواضع و انتظارات از همان شروع مذاکرات میتواند به بهبود روابط و کاهش تنش‌ها کمک کند. موسویان اظهار می‌کند که هرگونه سکوت و پنهان‌کاری در مذاکرات میتواند منجر به بی‌اعتمادی و ایجاد موانع بیشتر در مسیر توافق شود.
سومین نکته‌ای که موسویان بر آن تأکید می‌کند، ضرورت اعتمادسازی میان طرفین است. اعتماد، عامل اساسی در هر نوع توافق بین‌المللی به شمار می‌رود. او اعتقاد دارد که برای ساختن اعتماد در بین ایران و آمریکا، هر دو طرف باید اقداماتی عملی انجام دهند که نشان‌دهنده جدیت آنها در تحقق توافقات و پایبندی به آنها باشد. به عنوان مثال، ارائه تأسیساتی که به پایبندی به توافقات کمک کند یا کاهش تحریم‌ها به عنوان یک اقدام مثبت برای اعتمادسازی، میتواند در این راستا مؤثر باشد.
علاوه بر این، موسویان به اهمیت ایجاد کانال‌های دیپلماتیک و استفاده از تجربیات گذشته اشاره می‌کند. او بر این باور است که دولت‌ها باید از گذشته درس بگیرند و از تجربیات موفق و ناموفق خود استفاده کنند. در تاریخ دیپلماسی آمریکا و ایران، مواردی وجود دارد که می‌توانند به عنوان الگوهایی برای مذاکرات جدید محسوب شوند. بدین ترتیب، بازنگری در تجربیات حاصله و استفاده از آنها در مذاکرات کنونی میتواند به بهبود شرایط کمک کند.
یکی دیگر از عناصر کلیدی در فرمول موسویان، توجه به مسائل فرامنطقه‌ای و تأثیر آنها بر روابط ایران و آمریکا است. او بر این نکته تأکید دارد که برای دستیابی به توافقی پایدار، ضروری است که طرفین به موضوعاتی که در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی مطرح هستند، توجه کنند. مسائلی نظیر بحران‌های خاورمیانه، تروریسم، و امنیت انرژی، از جمله عواملی هستند که می‌توانند بر روی گفت‌وگوها تأثیر بگذارند.
در نهایت، موسویان خاطرنشان می‌کند که برای تحقق موفقیت در مذاکرات، صرف‌نظر از اختلافات سیاسی و ایدئولوژیک، نیاز به اراده‌ای قوی و مشترک در طرفین وجود دارد. به گفته او، اگر ایران و آمریکا به طور جدی بر روی رسیدن به یک توافق پایدار کار کنند، می‌توانند به یک نقطه عطف مهم در تاریخ روابط خود دست یابند. او با تأکید بر اینکه مذاکرات یک پروسه زمان‌بر و چالش‌برانگیز است، اما با پیگیری مداوم و همکاری، می‌توان به توافقاتی دست یافت که منافع مشترک دو کشور را تأمین کند.
در مجموع، سید حسین موسویان به تأکید بر تعامل مثبت و دیالوگ سازنده میان ایران و آمریکا به عنوان راهکاری برای ایجاد درک متقابل و حرکت به سمت توافقی پایدار پرداخته و بر نکات کلیدی برای دستیابی به این هدف تأکید می‌کند. این موارد نه تنها به روابط دو کشور کمک می‌کند، بلکه میتواند به برقراری آرامش و ثبات در منطقه و جهان نیز بینجامد.