غزه زیر آتش، سکوت جهان: فریادی که به گوش می‌رسد؟

فهرست محتوا

غزه زیر آتش، سکوت جهان: آیا فریادهای استمداد به گوش می‌رسد؟

بیش از دو سال از آغاز جنگ و محاصره بی‌وقفه غزه توسط رژیم صهیونیستی می‌گذرد. در این مدت، مردم این منطقه زیر بمباران‌های مداوم، محاصره شدید و محدودیت‌های طاقت‌فرسا در زندگی روزمره خود دست و پنجه نرم می‌کنند.

از 16 مهر 1402، غزه همواره در محاصره و بحران روزمره دست و پا زده است. بمباران‌های بی‌امان و تخریب زیرساخت‌ها توسط ارتش رژیم اشغالگر قدس، کمبود شدید غذا، دارو و محدودیت‌های شدید سوخت، زندگی روزانه را به یک مبارزه بی‌وقفه برای بقا تبدیل کرده است.

فعالان غزه با انتشار تصاویر و ویدئوهای دلخراش در شبکه‌های اجتماعی، هر روز شاهد صحنه‌های دردناک قتل، تخریب و آوارگی هزاران خانواده هستند. صحنه‌هایی که به گفته شاهدان، گویای یکی از وحشتناک‌ترین جنایات انسانی معاصر است.

یک شهروند غزه در این باره می‌گوید: «جنگ، مرگ و فقدان، هر روز در قلب ما خانه کرده است. هر روز مانند یک سال می‌گذرد؛ ما خانه‌ها، عزیزان و خاطرات خود را از دست داده‌ایم.»

شهروند دیگری نیز با لحنی مشابه می‌افزاید: «ما مجبور شدیم بزرگ‌ترین فاجعه و نسل‌کشی تاریخ مدرن را تجربه کنیم، اما هنوز تلاش می‌کنیم زنده بمانیم. اینجا غزه است و عامل همه این مصیبت‌ها رژیم صهیونیستی است؛ آیا صدای ما را می‌شنوید؟ جنگ را متوقف کنید.»

تصاویر منتشر شده، حجم وسیعی از آوارگی خانواده‌ها را نشان می‌دهد که در تلاش برای یافتن مکانی امن هستند. چهره‌های مملو از درد و رنج، گویای واقعیتی تلخ در غزه است؛ واقعیتی که نه یک حادثه، بلکه واقعه‌ای تلخ از زندگی در این جنگ و محاصره توسط رژیم اشغالگر قدس است.

فعالان محلی می‌گویند: «در چنین روزهایی، آخرین شبی را که با آرامش گذراندیم، به یاد می‌آوریم. صبح روز بعد، با کابوسی بیدار شدیم که هنوز پایان نیافته است.»

مردم غزه همچنین از سکوت جامعه جهانی و فقدان عدالت بین‌المللی انتقاد کرده و می‌پرسند: «سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای بین‌المللی کجا هستند؟ چرا جلوی جنایات رژیم اشغالگر قدس گرفته نمی‌شود؟»

آن‌ها هشدار می‌دهند که سیاست‌های دوگانه و فقدان فشار واقعی بر رژیم اشغالگر قدس، اجازه ادامه نسل‌کشی، آوارگی و “مهندسی گرسنگی” علیه مردم غزه را داده است.

با گذشت دو سال از این جنگ و خونریزی، وضعیت همچنان وخیم است؛ منطقه همچنان ویران است و مردم بدون امنیت غذایی، سرپناه یا امکانات اولیه زندگی به سر می‌برند. در حالی که جامعه جهانی در سکوت نظاره‌گر است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *