جشن حافظ، مراسمی فرهنگی و هنری است که به مناسبت بزرگداشت حافظ شیرازی، شاعر نامدار ایرانی، در ایران برگزار می‌شود. این جشن، از جمله رویدادهای مهم فرهنگی کشور به شمار می‌آید و هر ساله با حضور هنرمندان، شاعران، نویسندگان و علاقه‌مندان به ادبیات برگزار می‌شود. در خلال این مراسم، اشعار حافظ خوانده شده و به معرفی آثار جدید هنری و ادبی پرداخته می‌شود.
یکی از جالب‌ترین دوره‌های این جشن، مربوط به سال ۱۳۷۸ هجری شمسی است که به وضوح بر اهمیت و عظمت ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی تأکید می‌کند. در این جشن که در شیراز، زادگاه حافظ، برگزار گردید، جمع کثیری از هنرمندان برجسته و چهره‌های فرهنگی کشور شرکت کردند. این رویداد نه تنها به عنوان یک مراسم ادبی، بلکه به عنوان یک جشن ملی و فرهنگی نیز شناخته می‌شود.
حضور چهره‌های معروف سینما و تئاتر، همچون سعید راد، پرویز پرستویی و مریلا زارعی، در این جشن نشان از گسترش مقبولیت ادبیات فارسی و علاقه نسل جوان به شعر و ادب پارسی داشت. این هنرمندان با بیان احساسی و زیبای اشعار حافظ، فضای شاعرانه‌ای را برای حاضرین ایجاد کردند. به علاوه، موسیقی سنتی ایرانی نیز در این جشن به صورت زنده نواخته شد که بر جذابیت هر چه بیشتر آن افزود.
در هر کدام از این جشن‌ها، تلاش می‌شود تا به برترین آثار ادبی در حوزه شعر و نثر پرداخته شود و از نویسندگان و شاعران معاصر تقدیر صورت گیرد. در سال ۱۳۷۸، برگزاری این مراسم با رونمایی از مجموعه شعرهای جدید و آثار برگزیده نویسندگان جوان، نویدبخش اوج‌گیری ادبیات معاصر ایران بود.
نکته قابل توجه در این جشن، ترویج فرهنگ و آداب ایرانی بود که با توجه به وضعیت اجتماعی آن زمان، می‌توان به عنوان یک فعالیت فرهنگی مثبت یاد کرد. همچنین، برگزاری این مراسم در شهر شیراز، که خود یکی از مهدهای فرهنگ و هنر ایران است، نمادی از ارادت و تعلق خاطر ایرانیان به میراث ادبی و فرهنگی خود به شمار می‌رود.
در سال‌های اخیر، با توجه به رشد شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، پوشش خبری جشن حافظ و هنرمندان شرکت‌کننده در آن ابعاد جدیدی به خود گرفته است. بسیاری از جوانان و نوجوانان با استفاده از این فضاها، اطلاعات و آثار خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند و این امر به تقویت هویت فرهنگی و ادبی کشور کمک می‌کند.
مراسم جشن حافظ علاوه بر اینکه موقعیتی برای معرفی شاعران و هنرمندان جدید است، عامل مهمی در حفظ و گسترش ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی نیز محسوب می‌شود. در واقع، این جشن به عنوان یک پیوند میان نسل‌های مختلف ادبی و فرهنگی عمل می‌کند و به انتقال دانش و فرهنگ از نسل‌های گذشته به نسل‌های جدید کمک می‌کند.
در نتیجه، جشن حافظ در سال ۱۳۷۸ به عنوان یک نماد از عشق و ارادت مردم به شعر و ادب فارسی، یادآور ضرورت برگزاری رویدادهای فرهنگی در کشور است. ما به هر برگزاری این قلمرو، آثار عشق به ادبیات و فرهنگ غنی ایرانی را زنده نگه می‌داریم. امید آن می‌رود که این سنت ارزشمند همچنان ادامه یابد و نسل‌های آینده نیز از آن بهره‌مند شوند.
به طور کلی، جشن حافظ نشان‌دهنده پیوند عمیق بین هنر و فرهنگ در جامعه ایرانی است و می‌تواند به عنوان الگویی برای برگزاری دیگر برنامه‌های فرهنگی و هنری در کشور مورد توجه قرار گیرد. این مراسم، فراتر از یک جشن، تلاشی برای حفظ هویت ملی و فرهنگی ایران زمین است.
