دیدار شاه با استادان دانشگاه صنعتی از جمله رویدادهای مهم فرهنگی و علمی به شمار می‌رود که می‌تواند به عنوان یک نقطه عطف در تعاملات بین دستگاه‌های اجرایی و نخبگان علمی کشور تلقی گردد. این دیدار در روز چهارشنبه، ۱۱ مهرماه ۱۴۰۲، در محل این دانشگاه برگزار شد و شاه و استادان در یک گفت‌وگوی صمیمانه و سازنده به تبادل نظر پرداختند.
امروز دانشگاه‌های صنعتی به عنوان مراکز نوآوری و تکنولوژی در کشورهای مختلف شناخته می‌شوند و در کشور ما نیز، دانشگاه صنعتی به عنوان یکی از مراجع اصلی آموزش و پژوهش در زمینه‌های مهندسی و فناوری، سهم به‌سزایی در تربیت نخبگان دارد. این دیدار، زمینه‌ای را فراهم آورد تا نظرات، پیشنهادات و انتقادات استادان در مورد مسیر پیشرفت علمی و فناوری کشور به سمع و نظر شاه برسد.
در این ملاقات، استادان برجسته‌ای از رشته‌های مختلف از جمله مهندسی مکانیک، الکترونیک، کامپیوتر و فناوری اطلاعات حضور داشته و هر یک نقطه نظرات خود را در خصوص چالش‌های پیش روی دانشگاه‌ها و ضرورت ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای ارتقای نظام آموزشی بیان کردند. استادان بر این نکته تأکید کردند که برای رسیدن به پیشرفت‌های چشم‌گیر در بخش‌های مختلف صنعتی، نیاز به همکاری نزدیک دانشگاه و صنعت است.
عکس‌های منتشر شده از این دیدار نشان‌دهنده ابراز علاقه و اشتیاق طرفین به گفت‌وگوهای علمی و فرهنگی بود. در این تصاویر، چهره‌های متفکر و روشن‌فکر همگی نکات جالبی را در مورد آینده فناوری و نوآوری مطرح کردند. دیدارهایی این‌چنینی، نه تنها روح همکاری و همفکری را در بین اعضای جامعه علمی تقویت می‌کند، بلکه می‌تواند تأثیرات ماندگاری بر سیاست‌های کلان کشور در زمینه‌های علمی و فناورانه داشته باشد.
از نکات جالب توجه در این دیدار، حضور دانشجویان نخبه و جوان این دانشگاه بود که به عنوان نمایندگان نسل آینده، پرسش‌های خود را درباره چالش‌های فراروی آینده و نقش خود در ایجاد تغییرات اساسی در جامعه مطرح کردند. این موقعیت فرصتی بود تا نسل جدید با تجربه‌بران قدیمی‌تر به گفتگو بنشینند و از آن‌ها بیاموزند.
علاوه بر تبادل نظر، شاه نیز تأکید ویژه‌ای بر اهمیت نوآوری و تحقیقات بنیادی داشت و بیان کرد که حمایت از دانشگاه‌ها و نخبگان علمی، یکی از اولویت‌های اصلی دولت‌های آینده خواهد بود. او همچنین به تأثیرات مثبت ایجاد یک اکوسیستم نوآوری بر رشد اقتصادی اشاره کرد و از استادان خواست تا با انگیزه و شور بیشتری به فعالیت‌های علمی و پژوهشی خود ادامه دهند.
اکنون می‌توان انتظار داشت که اینگونه ملاقات‌ها و تعاملات بین نخبگان علمی و مقامات اجرایی می‌تواند مسیر جدیدی را برای توسعه علمی و اقتصادی کشور هموار سازد. توجه ویژه به پژوهش‌های بنیادی و کاربردی، و همچنین تضمین حمایت‌های مالی و اعتباری برای دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی، می‌تواند نقش بسزایی در ارتقای کیفیت آموزش و تولید دانش در کشور ایفا کند.
به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران و مدیران کشور باید در مواجهه با مشکلات اقتصادی و اجتماعی، از ظرفیت‌های موجود در دانشگاه‌ها بهره‌برداری بیشتری داشته باشند و با تشکیل کمیته‌های ویژه، از نظرات نخبگان علمی در راستای حل مسائل مختلف استفاده کنند. این نکته در جوامع پیشرفته به تجربه‌ای اثبات شده تبدیل شده و اکنون نوبت ماست تا از این الگو بهره‌برداری کنیم.
در نهایت، این دیدار و نتایج آن می‌تواند به عنوان الگویی برای سایر دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور قلمداد شود تا با برقراری ارتباط منظم و موثر با مقامات، از نقطه نظرات و ایده‌های آنان بهره‌مند شده و در راستای پیشرفت و توسعه کشور گام بردارند. نخبگان دانشگاهی می‌توانند نقشی کلیدی در تعیین سرنوشت آینده علمی و اقتصادی کشور ایفا کنند و به همین دلیل، اینگونه تعاملات بین مقام‌های حکومتی و جامعه علمی اضطراری و حیاتی است.
