عملی که جان ۳۰ نخبه در کرمان را نجات داد
در حادثه‌ای شگرف و ستودنی، جان ۳۰ نخبه علمی و دانشجویی در کرمان نجات یافت. این رویداد تأثیرگذار، نه‌تنها در سطح محلی بلکه در سطح ملی نیز بازتاب گسترده‌ای پیدا کرده است. به نظر می‌رسد این اقدام به‌عنوان نمادی از همیاری و همدلی درمیان نخبگان علمی و مسئولان کشوری مورد توجه قرار گرفته است.
در روز پنجشنبه، ۱۴ دی‌ماه ۱۴۰۲، جمعی از نخبگان علمی که به‌منظور شرکت در سمیناری تخصصی در دانشگاه شهید باهنر کرمان گرد هم آمده بودند، به دلیل وقوع حادثه‌ای غیرمترقبه با خطر جدی مواجه شدند. در این روز، یک آتش‌سوزی گسترده در یکی از سالن‌های کنفرانس دانشگاه، به‌سرعت گسترش یافت و موجب ترس و وحشت در میان حاضران شد. آتش‌سوزی از یک دستگاه پروژکتور شروع شد و با توجه به وجود مواد قابل اشتعال در محیط، این حادثه به‌سرعت رو به گسترش گذاشت.
خبر آتش‌سوزی به سرعت به واحد مدیریت بحران دانشگاه و سپس به سازمان‌های امدادی ملحق شد. با حضور به موقع آتش‌نشانی و نیروهای امدادی در محل حادثه، عملیات نجات با سرعت آغاز شد. در این لحظات بحرانی، مسئولان دانشگاه و فرماندهان عملیاتی با هماهنگی سریع، به نجات جان افراد حاضر در سالن پرداختند. ساعت‌ها تمرکز و تلاش برای کنترل آتش و همچنین نجات افراد، در نهایت منجر به موفقیت نیروهای امدادی شد و جان ۳۰ نفر از نخبگان علمی و دانشجویان نجات یافت.
این حادثه، نه‌تنها جان افراد حاضر را نجات داد، بلکه نشان‌دهنده روحیه همکاری و همبستگی در میان نخبگان، مسؤولان و تیم‌های امدادی بود. مدیر عامل آتش‌نشانی کرمان، در گفتگو با خبرنگاران عنوان کرد: «عملیات نجات در کم‌تر از ۳۰ دقیقه به سامان رسید و یادآور قدرت واکنش سریع و هماهنگی میان تیم‌های مختلف در شرایط بحرانی بود.»
یکی از دانشجویان نجات‌یافته در گفتگو با رسانه‌ها به بیان تجربیاتش پرداخت و گفت: «حضور به موقع نیروهای امدادی و آتش‌نشانی بسیار حیاتی بود. در آن لحظات تلخ و پر استرس، همگی ما احساس کردیم که در کنار هم هستیم و این عامل به کنار هم آمدن ما کمک کرد.»
این رخداد همچنین به بحث‌های وسیع‌تری درباره ایمنی و سلامت در دانشگاه‌ها منجر شد. متخصصان و نخبگان بر لزوم تقویت اقدامات پیشگیرانه در برابر خطرات طبیعی و انسانی تأکید کردند. در این راستا، مسئولان دانشگاه شهید باهنر کرمان اعلام کردند که به‌زودی برنامه‌های آموزشی و تمرینات ایمنی برای دانشجویان و کارکنان دانشگاه برگزار خواهند شد تا در برابر رخدادهای مشابه، واکنش بهتری از خود نشان دهند.
طی سال‌های اخیر، کشور ایران در کنار توسعه علمی و دستاوردهای فناورانه، به یکی از مقاصد پیشرفته علمی و دانشگاهی تبدیل شده است. بنابراین، این انتظارات مطرح می‌شود که دانشگاه‌ها، با توجه به افزایش تعداد دانشجویان و نخبگان، تمهیدات بیشتری برای ایمنی و سلامت افراد حاضر در محیط‌های علمی لحاظ کنند.
در نهایت، می‌توان گفت که این حادثه، نه‌تنها یک آزمون دشوار برای نخبگان و مسئولان بود، بلکه فرصتی بود برای تجدید نظر در روش‌های مدیریت بحران و ایمنی در محیط‌های علمی. آنچه که در این حادثه به وضوح دیده شد، قدرت همدلی و همکاری در مواقع بحران بود که می‌تواند به الگویی برای دیگر نهادها و سازمان‌ها تبدیل شود. بی‌شک، این تجربه تلخ و درس‌های آن، راه را برای تقویت فرهنگ ایمنی و حفاظت در دانشگاه‌ها و مراکز علمی هموار خواهد کرد و می‌تواند به نجات زندگی‌های بیشتری در آینده منجر شود.