سرمایه‌گذاری ۲۰۰ میلیارد دلاری در بخش نفت و ۸۰ میلیارد دلاری در بخش گاز: آیا گزینه‌ای جز جذب سرمایه‌گذاری خارجی پیش روی ایران است؟
در سال‌های اخیر، صنعت نفت و گاز ایران به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی با چالش‌های بسیار جدی مواجه شده است. این چالش‌ها به ویژه زمانی که به ضرورت جذب سرمایه‌گذاری برای توسعه میادین نفتی و گازی کشور می‌پردازیم، بیشتر نمایان می‌شود. بر اساس برآوردها، برای توسعه و پراخت به پروژه‌های بزرگ نفتی و گازی، ایران به حدود ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در بخش نفت و ۸۰ میلیارد دلار در بخش گاز نیاز دارد. اما سوال اینجاست که آیا راهی جز جذب سرمایه‌گذاری خارجی برای تحقق این اهداف وجود دارد؟
صنعت نفت ایران با برخورداری از میادین غنی و عظیم، از جمله میادین مشترک مانند میدان آزادگان، نیاز مبرمی به جذب سرمایه و فناوری‌های نوین دارد. میدان آزادگان، که یکی از بزرگترین میادین نفتی مشترک ایران و عراق به شمار می‌آید، در حال حاضر به دلیل کمبود منابع مالی و تکنولوژی‌های پیشرفته، دچار رکود و کاهش تولید شده است. این در حالی است که میادین مشترک دیگر نیز در معرض خطرند و عدم توجه به آنها می‌تواند به از دست رفتن درآمدهای ملی و جایگاه بین‌المللی کشور منجر شود.
یکی از مهم‌ترین راهکارهایی که ایران می‌تواند برای رونق بخشی به صنعت نفت و گاز خود در نظر بگیرد، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و همکاری با شرکت‌های بین‌المللی است. در سال‌های گذشته، چین به عنوان یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران خارجی در صنعت نفت ایران به شمار آمده و اقداماتی را برای توسعه میادین نفتی مشترک و دیگر پروژه‌های مهم تصویب کرده است. سرمایه‌گذاری‌های چین، به ویژه در پروژه‌های توسعه‌ای و گسترش زیرساخت‌ها، می‌تواند به عنوان یک الگو برای جذب سایر سرمایه‌گذاران بین‌المللی قرار گیرد.
با این حال، جذب سرمایه‌گذار خارجی نیازمند ثبات سیاسی، امنیت اقتصادی و اطمینان از حفظ حقوق سرمایه‌گذاران است. آگاهی از قوانین و مقررات بین‌المللی و سامان‌دهی به مشکلات موجود در نظام حقوقی کشور، از پیش‌نیازهای اساسی برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی محسوب می‌شود. همچنین، شفافیت در قراردادها و تضمین‌های لازم برای حفاظت از منافع سرمایه‌گذاران نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
اشاره به فرصت‌های موجود در میادین مشترک می‌تواند یکی از نقاط قوت برای جلب سرمایه‌گذاری باشد. میادینی مثل آزادگان، یادآور این است که ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی و ذخایر زیرزمینی خود، می‌تواند در بازار انرژی جهانی در جایگاه برجسته‌ای قرار گیرد. همکاری‌های مشترک با کشورهایی که علاقمند به سرمایه‌گذاری در جزئیات صنعت نفت و گاز هستند، فرصتی فرصتی ناخرم است.
به رغم چالش‌های موجود، نشانه‌هایی از بازگشت به بازارهای جهانی دیده می‌شود. با برطرف شدن برخی از تحریم‌ها و بهبود روابط بین‌المللی، برخی از شرکت‌های بزرگ نفتی و گازی به فکر ورود دوباره به بازار ایران هستند.
در این راستا، باید اقداماتی اصولی و مبتنی بر برنامه‌های مدون اقتصادی و نفتی اجرا شود تا ایران بتواند به عنوان یکی از قطب‌های اصلی تأمین انرژی در خاورمیانه شناخته شود. همراهی و همگامی دولت و بخش خصوصی در این حوزه امری ضروری است. با تشکیل کنسرسیوم‌های مشترک و پذیرش شراکت‌های بین‌المللی، می‌توان به سمت تحقق اهداف سرمایه‌گذاری در صنایع نفت و گاز گام برداشت.
در نهایت، باید تأکید کرد که برای سرمایه‌گذاری‌های کلان و تأثیرگذار در صنعت نفت و گاز، نیاز است تا به جذب سرمایه‌گذاران خارجی توجه ویژه‌ای داشته باشیم و برنامه‌ریزی‌های دقیقی جهت بهبود محیط کسب‌وکار انجام دهیم. تنها با این رویکرد، می‌توانیم آینده‌ای روشن برای صنعت نفت و گاز کشور متصور شویم و از ظرفیت‌های بی‌نظیر میادین مشترک به بهترین نحو بهره‌برداری کنیم.