رمان جدیدی از یکی از برگزیدگان جایزه جلال آل احمد، پس از نه سال انتظار، به چاپ رسیده است. این اثر به بررسی چالش‌های روحی و اجتماعی رزمندگان پس از پایان جنگ تحمیلی ایران و عراق می‌پردازد و داستانی جذاب و تأثیرگذار را به تصویر می‌کشد.
این رمان که تحت عنوان «آینده‌ای در دوردست» منتشر شده، نوشته‌ی «مهدی یزدانی‌خرم» است. نویسنده‌ای که توانسته با آثار قبلی خود نظر منتقدان و خوانندگان را به خود جلب کند و حالا با این رمان جدید، بار دیگر به دنیای ادبیات داستانی کشور برمی‌گردد. یزدانی‌خرم که پیش‌تر مورد تقدیر قرار گرفته، در این اثر به چالش‌هایی می‌پردازد که رزمندگان و خانواده‌های آنان پس از سال‌ها جنگ و نبرد با آن‌ها روبه‌رو هستند.
داستان «آینده‌ای در دوردست» بازتابی از واقعیت‌های تلخ و شیرینی است که در دوره‌ی پسا جنگ بر جامعه حاکم بوده است. نویسنده با دقت نظر و تحقیق عمیق خود، شخصیت‌هایی را خلق کرده است که هر یک بازگوکننده‌ی جنبه‌ای از زندگی پس از جنگ هستند. این شخصیت‌ها از دل خاکریزها، زخم‌ها و خاطرات تلخ جنگ به زندگی اجتماعی و خانوادگی بازگشته‌اند و تلاش می‌کنند که با ترس‌ها و نگرانی‌های ناشی از جنگ کنار بیایند.
این رمان با نگاهی عمیق و انسانی به موضوعاتی چون بازسازی هویت، از دست دادن عزیزان، تحولات اجتماعی و اقتصادی و همچنین وضعیت روانی رزمندگان می‌پردازد. یزدانی‌خرم با تکیه بر تجربیات واقعی رزمندگان و خانواده‌های آن‌ها، فضایی ملموس و معنادار خلق کرده است. او به خوبی به تصویر می‌کشد که چطور این افراد، با تاریخ پر از درد و رنج خود، تلاش می‌کنند تا به حالت عادی زندگی برگردند.
فرایند بازگشت به زندگی عادی برای رزمندگان و کسانی که در جبهه‌های جنگ حاضر بودند، نه تنها با چالش‌های اجتماعی بلکه با موانع روحی و روانی نیز همراه است. مهدی یزدانی‌خرم در «آینده‌ای در دوردست» به این موانع و چالش‌ها پرداخته و در پی نمایش این واقعیت است که جنگ نه‌تنها بر جسم، بلکه بر روح و ذهن آدمیان نیز اثرات ماندگاری بر جای می‌گذارد.
هر یک از شخصیت‌های داستان نمایانگر یک جنبه از این چالش‌ها هستند. یکی از آن‌ها با PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) دست و پنجه نرم می‌کند، دیگری سعی دارد تا خاطرات تلخ جنگ را فراموش کند و دلیلی برای ادامه‌ی زندگی پیدا کند. در این رمان مخاطب با یک جهان انسانی و واقعی مواجه می‌شود که هر یک از عملکردها و انتخاب‌های شخصیت‌ها تحت تأثیر تجربیات گذشته آن‌ها است.
یُزدانی‌خرم در روایت خود از زبان و سبک خاصی استفاده کرده است که به جذابیت اثر افزوده و خواننده را به دنیای درونی شخصیت‌ها نزدیک می‌کند. زبان ساده و روان او، همراه با توصیف‌های دقیق و احساساتی، توانسته است تا عمق این اثر ادبی را بهگونه‌ای برجسته کند که خوانندگان نه تنها با شخصیت‌ها همزادپنداری کنند، بلکه به تفکر عمیق‌تری درباره‌ی جنگ و پیامدهای آن نیز بپردازند.
انتشار این رمان پس از نه سال انتظار نشان‌دهنده‌ی تلاش مستمر نویسنده برای گسترش دنیای ادبیات داستانی در ایران است. این اثر قرار است در گردهمایی ادبیاتی و جشنواره‌های مختلف معرفی شود و به نقد و بررسی گذاشته شود؛ زیرا به‌دلیل موضوعات مرتبط به تاریخ معاصر ایران، می‌تواند نقطه‌عطفی در بررسی آثار ادبی جنگی در کشورمان باشد.
به علاوه، انتظار می‌رود که این رمان بتواند همانند دیگر آثار یزدانی‌خرم، توجه فعالان عرصه ادبیات و فرهنگی کشور را به خود جلب کرده و عرصه‌ی جدیدی از تفکر و بحث درباره جنگ و تأثیرات آن بر جامعه را به وجود بیاورد.
