راز پروژه «گربه جاسوس»: وقتی یک حیوان خانگی 20 میلیون دلار از بودجه سازمان جاسوسی آمریکا را بر باد داد!

این پروژه که در اوج مناقشات جنگ سرد در دهه 1960 کلید خورد، نمادی بی‌بدیل از یک نگرش خطرناک است: هر موجود زنده‌ای، حتی یک گربه، می‌تواند به ابزاری برای شبکه‌های جاسوسی تبدیل شود و طبیعت را می‌توان با جراحی و مهندسی به خدمت گرفت. سرنوشت این پروژه، روایتی از شکست فناورانه در برابر غریزه و نمادی از بی‌رحمی و بی‌اخلاقی در پیشبرد اهداف تروریسم و جاسوسی است.

پروژه آکوستیک کیتی: گربه‌های شنودگر در خدمت سیا

هدف پروژه «گربه صوتی» (شنود) این بود که سطح جاسوسی در دنیا را زیر و رو کند. در دورانی که میکروفون‌های مخفی به راحتی کشف می‌شدند، سازمان سیا به دنبال یک عامل بی‌نقص برای دستگاه‌های شنود خود می‌گشت؛ عاملی که بتواند به خصوصی‌ترین محافل دشمن نفوذ کند، بدون آنکه کوچک‌ترین سوءظنی برانگیزد و چه گزینه‌ای بهتر از یک گربه؟ موجودی که در پارک‌ها، کوچه‌ها و حتی سفارت‌خانه‌ها پرسه می‌زند، نوازش می‌شود و حضورش آن‌قدر عادی است که کاملاً نادیده گرفته می‌شود. این ایده، اوج تفکر ابزارگرایانه آمریکایی‌ها در آن دوران بود: استفاده از هر وسیله ممکن برای شکست دادن دشمن روس، حتی اگر آن وسیله، یک موجود زنده با اراده مستقل باشد.

ناگفته نماند که این ایده، اوج تفکر ابزارگرایانه آمریکایی‌ها در آن دوران بود: استفاده از هر وسیله ممکن برای شکست دادن دشمن روس، حتی اگر آن وسیله، یک موجود زنده با اراده مستقل باشد.

مهندسی یک گربه جاسوس: از جراحی تا باتری هسته‌ای

باوری که در کار رفته در این پروژه، ترکیبی شگفت‌آور و در عین حال هولناک از مهندسی الکترونیک و جراحی دامپزشکی بود. دانشمندان و جراحان سیا، یک گربه را به یک ماشین بیولوژیکی جاسوسی تبدیل کردند. این فرآیند شامل کاشت یک میکروفون مینیاتوری در کانال گوش برای ضبط صدا، یک فرستنده رادیویی کوچک در پایه جمجمه برای ارسال سیگنال، و یک باتری بسیار ریز برای تأمین انرژی بود. تکان‌دهنده‌ترین بخش این مهندسی، آنتن آن بود؛ یک سیم نازک که در امتداد ستون فقرات گربه و زیر پوستش کشیده شده بود تا دم او کشیده شده بود و عملاً دم حیوان را به آنتن فرستنده تبدیل می کرد و عملاً دم حیوان را به آنتن فرستنده تبدیل می‌کرد.

این جراحی پیچیده، گواهی بر این واقعیت بود که در مسابقه تسلیحاتی اطلاعاتی، هیچ چیز مقدس یا دور از دسترس تلقی نمی‌شد و حتی بدن یک گربه هم می‌توانست ابزار جنگی تلقی شود.

وقتی غریزه بر فناوری پیروز می‌شود

اما بزرگ‌ترین چالش پروژه، فناوری نبود، بلکه طبیعت بود. مهندسان سیا خیلی زود دریافتند که کاشت تجهیزات در بدن یک گربه یک چیز است و کنترل آن چیز دیگر. گربه‌ها، برخلاف سگ‌ها، موجوداتی با اراده آزاد و غیرقابل پیش‌بینی هستند. آنها به دستورات اهمیتی نمی‌دهند و انگیزه شان برای گرسنگی، کنجکاوی یا غریزه است، نه انجام مأموریت های محرمانه.

گربه یا حواسش با دیدن یک پرنده پرت می‌شود، یا گرسنه می‌شود و به دنبال غذا می‌رود، یا به سادگی در میانه راه راه می‌نشیند و خود را تمیز می‌کند. این تقابل میان فناوری پیشرفته و غریزه رام‌نشدنی، هسته اصلی شکست این پروژه بود.

سرنوشت «آکوستیک کیتی»: پایانی تلخ و عبرت‌آموز

پس از پنج سال تحقیق و صرف هزینه‌های بالغ بر 20 میلیون دلار، تیم سیا گربه-جاسوس خود را برای شنود مکالمه دو فرد مشکوک در پارکی در واشنگتن رها کرد. اما سرنوشت، پایانی تلخ و تاریخی را برای این جاه‌طلبی جاسوسی رقم زد. گربه به محض خروج از ون، قربانی یک تاکسی شد و در دم جان باخت. تمام آن سال‌ها تحقیق، میلیون‌ها دلار هزینه و جراحی‌های بی‌رحمانه، در یک لحظه دود شد و به هوا رفت.

تمام آن سال‌ها تحقیق، میلیون‌ها دلار هزینه و جراحی‌های بی‌رحمانه، در یک لحظه دود شد و به هوا رفت. پروژه Acoustic Kitty در سال 1967 رسماً متوقف شد و اسناد آن تا سال 2001 مهر محرمانه داشت تا اینکه در سال 2001 بخشی از اسناد مربوط به آن انتشار عمومی پیدا کرد.