راز خودکشی نوجوانان فاش شد: اعتیاد به موبایل، فراتر از یک سرگرمی ساده!
آیا می‌دانستید دلیل اصلی افزایش افکار خودکشی در بین نوجوانان، گذراندن وقت زیاد در شبکه‌های اجتماعی و بازی‌های موبایلی نیست، بلکه اعتیاد به این وسایل است؟ یک مطالعه جدید و گسترده، ابعاد تازه‌ای از تاثیر اعتیاد به موبایل بر سلامت روان نوجوانان را آشکار کرده است. اگر به دنبال یافتن پاسخ این سوال هستید که چگونه می‌توان از بروز این فاجعه جلوگیری کرد، با ما همراه باشید.
بر اساس این تحقیق که توسط محققان دانشگاه ویل کورنل (Weill Cornell University)، دانشگاه کلمبیا (Columbia University) و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی (University of California, Berkeley) انجام شده، نوجوانانی که الگوهای اجباری و اعتیادگونه در استفاده از دستگاه‌های دیجیتال پیدا می‌کنند، بیشتر در معرض خطر افکار خودکشی، اقدام به خودکشی و مشکلات سلامت روان قرار دارند. این مطالعه که در ۱۸ ژوئن در مجله JAMA منتشر شد، نشان می‌دهد که برخلاف تصورات قبلی، صرف زمان زیاد جلوی صفحه نمایش عامل اصلی نیست، بلکه ماهیت اعتیادآور استفاده – مانند احساس ناراحتی هنگام آفلاین بودن یا استفاده از صفحه نمایش برای فرار از مشکلات – قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده پیامدهای نامطلوب است.
نکته حائز اهمیت این است که نوجوانانی که روند اعتیاد فزاینده‌ای به رسانه‌های اجتماعی، تلفن‌های همراه یا بازی‌های ویدیویی دارند، تا سه برابر بیشتر در معرض رفتارهای مرتبط با خودکشی قرار دارند. این یافته‌ها بر نیاز به مداخلات زودهنگام و دقیق تاکید می‌کند که به جای محدود کردن زمان استفاده از صفحه نمایش، استفاده مشکل‌ساز را هدف قرار می‌دهند.
یافته‌های کلیدی تحقیق چه می‌گویند؟
- اعتیاد در برابر مدت زمان: عامل خطر، مدت زمانی که صرف استفاده از صفحه نمایش می‌شود نیست، بلکه الگوهای استفاده اعتیادآور است.
- خطر بالا: نوجوانانی که روند اعتیاد فزاینده‌ای دارند، ۲ تا ۳ برابر بیشتر احتمال دارد که افکار و رفتارهای خودکشی را گزارش کنند.
- تاثیر رفتاری: استفاده اعتیادآور با علائم درونی (مانند اضطراب، افسردگی) و علائم بیرونی (مانند پرخاشگری) مرتبط است.
دکتر یویو شیائو (Yunyu Xiao)، استادیار علوم بهداشت جمعیت در Weill Cornell Medicine و نویسنده اول این مقاله، می‌گوید: «برای والدین و مربیان، بحث پیرامون تلفن‌های همراه و رسانه‌های اجتماعی بر محدود کردن یا ممنوع کردن استفاده متمرکز بوده است، اما نتایج ما نشان می‌دهد عوامل پیچیده‌تری در این میان دخیل هستند.»
وی ادامه می‌دهد: «آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند که محدود کردن استفاده از تلفن همراه، برای مثال در ساعات مدرسه، در کاهش خطر رفتار خودکشی یا بهبود سایر جنبه‌های سلامت روان موثر نبوده است.»
این مطالعه می‌تواند نشان‌دهنده یک تغییر اساسی در نحوه برخورد با تاثیر زمان استفاده از صفحه نمایش بر سلامت روان جوانان باشد. به گفته دکتر شیائو، آزمایش مداخلاتی که بر ضد انواع دیگر اعتیاد کار می‌کنند، ممکن است یکی از راه‌های برخورد با این نوع استفاده از رسانه‌های اجتماعی و تلفن همراه باشد.
جزئیات مطالعه: کمیت در برابر کیفیت
در طول چهار سال، محققان نزدیک به ۴۳۰۰ جوان ۹ تا ۱۰ ساله را که در ابتدای مطالعه بودند، پیگیری کردند. شرکت‌کنندگان خود را آسیایی، سیاه‌پوست، اسپانیایی‌تبار، سفیدپوست یا چند نژادی معرفی کردند.
محققان با استفاده از یادگیری ماشین و داده‌های حاصل از مصاحبه با شرکت‌کنندگان، سه مسیر استفاده اعتیادآور برای رسانه‌های اجتماعی و تلفن همراه و دو مسیر برای استفاده اعتیادآور از بازی‌های ویدیویی را مشخص کردند. این مسیرها هنگام رسم نمودار، سطوح نسبی رفتارهای اعتیادآور را نشان می‌دادند.
تا سن ۱۴ سالگی، تقریباً از هر سه شرکت‌کننده یک نفر روند اعتیاد بالایی به رسانه‌های اجتماعی و از هر چهار نفر یک نفر روند اعتیاد بالایی به تلفن همراه داشت. بیش از ۴۰ درصد از جوانان روند اعتیاد بالایی به بازی‌های ویدیویی داشتند.
این نوجوانان به طور قابل توجهی بیشتر احتمال داشت که افکار یا رفتارهای خودکشی و همچنین علائم اضطراب، افسردگی، پرخاشگری یا قانون‌شکنی را گزارش کنند.
محققان همچنین دریافتند که هر نوع فعالیت دیجیتال الگوهای منحصربه‌فردی از ارتباط با رفتارهای مرتبط با خودکشی و علائم سلامت روان را نشان می‌دهد. برای رسانه‌های اجتماعی و تلفن‌های همراه، روند اعتیاد بالا و فزاینده با دو تا سه برابر خطر بیشتر رفتارهای خودکشی و افکار خودکشی در مقایسه با روند اعتیاد پایین مرتبط بود.
همچنین، روندهای استفاده بالاتر با علائم درونی مانند اضطراب و افسردگی، یا علائم بیرونی، از جمله پرخاشگری یا بی‌توجهی مرتبط بود.
دکتر یوان منگ (Yuan Meng)، یکی از نویسندگان اول و همکار فوق دکترا در علوم بهداشت جمعیت در Weill Cornell، می‌گوید: «والدین ممکن است بخواهند توجه بیشتری به نحوه استفاده فرزندان خود از دستگاه‌های دیجیتال داشته باشند و در نظر داشته باشند که آن‌ها را از نظر علائم استفاده اعتیادآور ارزیابی کنند.»
او می‌افزاید: «اگر اعتیاد شناسایی شود، محدود کردن استفاده از تلفن‌های همراه و رسانه‌های اجتماعی برای بخشی از روز، ممکن است به طور بالقوه رفتارهای اعتیادآور را تقویت کند، بنابراین جستجوی مشاوره حرفه‌ای ضروری است.»
تغییر رویکرد
این مطالعه نشان داد که کل زمان صرف شده در رسانه‌های اجتماعی، تلفن‌های همراه و بازی‌های ویدیویی با نتایج مرتبط با خودکشی یا سلامت روان در آینده مرتبط نیست.
آنچه بیش از همه اهمیت داشت، نحوه تعامل جوانان با صفحه‌های نمایش بود – به‌ویژه اینکه آیا استفاده آن‌ها نشانه‌هایی از اجبار، ناراحتی یا از دست دادن کنترل را نشان می‌دهد یا خیر.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که ارزیابی مکرر رسانه‌های اجتماعی و تلفن‌های همراه در کودکان در آستانه نوجوانی برای الگوهای استفاده اعتیادآور می‌تواند ارزشمند باشد.
دکتر شیائو می‌گوید: «کودکانی که در ابتدا روندهای پایین یا متوسط را نشان می‌دهند، معمولاً در معرض خطر در نظر گرفته نمی‌شوند، اما پیگیری می‌تواند روندهای نگران‌کننده‌ای مانند ایجاد استفاده اعتیادآور شدیدتر در طول زمان را تشخیص دهد.»
اگرچه این مطالعه ثابت نمی‌کند که استفاده اعتیادآور از صفحه نمایش باعث مشکلات سلامت روان می‌شود، اما روندهای استفاده اعتیادآور بالاتر با تقریباً دو برابر شدن خطر رفتار خودکشی در آینده نزدیک این نوجوانان مرتبط است.
دکتر جان مان (John Mann)، استاد عصب‌شناسی ترجمه‌ای پل جانسن در روانپزشکی و رادیولوژی در دانشگاه کلمبیا و موسسه روانپزشکی ایالت نیویورک، می‌گوید: «این امر خواستار مطالعه و ارزیابی بیشتر رویکردهایی است که برای سایر اعتیادها در کودکان و نوجوانان در این زمینه کارساز بوده است.»
در ادامه، دکتر شیائو و همکارانش قصد دارند پروفایل‌هایی از کودکانی که روندهای مختلفی را شامل می‌شوند با اطلاعات جمعیتی و اقتصادی-اجتماعی آن‌ها استخراج کنند. محققان همچنین در حال توسعه مداخلاتی برای پرداختن به رفتارهای استفاده اعتیادآور در شروع آن‌ها به منظور کاهش احتمال رفتارهای خودکشی هستند.
سایر عوامل موثر در این تحقیق
علاوه بر اسامی ذکر شده، دکتر تیموتی تی. براون (Timothy T. Brown)، معاون پژوهشی در مرکز فناوری سلامت برکلی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، و دکتر کاترین ام. کیز (Katherine M. Keyes)، استاد اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا نیز در این مطالعه مشارکت داشتند.
این تحقیق توسط باربارا پرمپه (Barbara Prempeh) از دانشگاه ویل کورنل تهیه شده و تصویر مرتبط با آن متعلق به Neuroscience News است. برای دسترسی به تحقیق اصلی می‌توانید به مجله JAMA مراجعه کنید.
