رازهای پنهان آسمان بازی: محدودیتهای پرواز در دیزنیلند
شاید برایتان جالب باشد که بدانید چرا بر فراز دیزنیلند، آسمان همیشه آرام است و هیچ پرندهای به جز خیال، جرأت پرواز ندارد. آیا میدانید چرا دیزنیلند، با آن همه وسعت و جذابیت، یک “منطقه پرواز ممنوع” محسوب میشود؟ در این مقاله، به بررسی این راز پنهان میپردازیم.
“منطقه پرواز ممنوع”: مفهومی قدیمیتر از آنچه فکر میکنید
شاید تصور کنید که ممنوعیت پرواز بر فراز دیزنیلند، یک قانون جدید است، اما جالب است بدانید که این مفهوم، ریشهای قدیمیتر دارد. در حقیقت، پس از حملات 11 سپتامبر، آمریکاییها بیشتر با اصطلاح “منطقه پرواز ممنوع” آشنا شدند.
مناطق پرواز ممنوع (TFR) که توسط اداره هوانوردی فدرال آمریکا تعیین میشوند، محدودیتهای موقتی هستند که برای جلوگیری از نزدیک شدن هواپیماها به مناطق حساس، به ویژه در زمان برگزاری رویدادهای خاص، اعمال میشوند. این مناطق، تدابیر ایمنی برای جلوگیری از ازدحام هوایی و حفظ امنیت در نظر گرفته میشوند.
به عبارت دیگر، “منطقه پرواز ممنوع” همیشه به معنای ممنوعیت کامل پرواز نیست. بلکه، این اصطلاح بیشتر به محدودیتهایی اشاره دارد که برای حفظ امنیت و جلوگیری از خطرات احتمالی در نظر گرفته میشوند.
دیزنیلند: ممنوعیتی دائمی برای امنیت و آرامش
با این حال، “منطقه پرواز ممنوع” در دیزنیلند، کمی متفاوت است. این ممنوعیت، دائمی است و به معنای واقعی کلمه، هیچ پرندهای (حتی از نوع آهنی!) حق پرواز بر فراز این قلمرو جادویی را ندارد. این بدان معناست که پرواز هرگونه هواپیما، هلیکوپتر، و حتی پهپاد در ارتفاع کمتر از 3000 پا (914 متر) از سطح زمین، در محدوده پارکهای دیزنی ممنوع است. این قانون شامل مناطق اطراف این پارکها نیز میشود.
اما دلیل این سختگیری چیست؟ آیا دیزنیلند، هدفی برای اقدامات تروریستی است؟
“قانون میکیماوس”: وقتی انیمیشن، قانون میشود
در سال 2003، کنگره آمریکا قانونی را به تصویب رساند که به آن “قانون میکیماوس” میگویند. بر اساس این قانون، پرواز هرگونه وسیله هوایی (از هواپیما گرفته تا هلیکوپتر و پهپاد) در ارتفاع کمتر از 3000 پا بر فراز پارکهای دیزنی ممنوع شد.
دلیل اصلی این قانون، حفظ امنیت و آرامش بازدیدکنندگان دیزنیلند بود. تصور کنید صدای یک هلیکوپتر یا هواپیما، چه مزاحمتی برای لذت بردن از این فضای جادویی ایجاد میکند. علاوه بر این، مقامات نگران بودند که هواپیماها و پهپادها، تهدیدی برای امنیت جانی بازدیدکنندگان باشند.
به این ترتیب، دیزنیلند به مجموعهای منحصربهفرد تبدیل شد که برای همیشه از آسمانها محافظت میشود. هیچ پارک تفریحی دیگری در آمریکا، چنین وضعیتی ندارد. حتی مجموعههای بزرگ یونیورسال استودیوز لسآنجلس یا هرشی پارک پنسیلوانیا نیز مشمول این قانون نیستند.
شاید بپرسید: «مگر نمیشود از دیزنی برای ایجاد مناطق امنیتی مشابه الگوبرداری کرد؟»
پاسخ این است که دیزنی تنها مجموعهای است که آسمانش به روی پروازها بسته است.
ماجرای تلافیجویانه تِبلینگها
البته همیشه همهچیز به این سادگی نبوده است. پس از حادثه 11 سپتامبر، مقررات هوانوردی تغییر کرد. در دسامبر 2002، پرواز بالنهای تبلیغاتی بزرگ در آسمان ممنوع شد. بر اساس این قانون، تبلینگهای هوایی (بالنهای تبلیغاتی بزرگی که در آسمان حمل میشدند و معمولا برای تبلیغ محصولات دیزنی استفاده میشدند) به دلیل مشکلاتی جدی برای این شرکت، دیگر نتوانستند به فعالیت خود ادامه دهند. پس از اجرای ممنوعیت پرواز، انجمن مالکان و خلبانان هواپیما گزارش داد که نزدیک به 2000 شرکت تبلینگ هوایی ورشکست شدند.
در سال 2008، لایحهای با عنوان قانون ایمنی هوانوردی، به کنگره ارائه شد تا این ممنوعیتها لغو شوند و “امتیاز ویژهای” که دیزنیلند برای ممنوعیت استفاده از حریم هوایی خود داشت، پایان یابد. اما طرح روی نیائورد و دیزنی همچنان تنها مجموعهای است که آسمانش به روی پروازها بسته است.
