در یک حادثه تاسف‌بار که در استان کهگیلویه و بویراحمد رخ داد، دو جوان عزیز جان خود را از دست دادند. این اتفاق نه تنها غمی بزرگ برای خانواده‌ها و دوستان آن‌ها به ارمغان آورد، بلکه سوالات متعددی را درباره ایمنی و امنیت در جامعه به وجود آورد. وقوع چنین حوادثی در هر نقطه از کشور، زنگ خطری برای تمامی مسئولان و نهادهای مربوطه است که متعهد به ارتقا ایمنی شهروندان باشند.
دو جوانی که جان خود را در این حادثه از دست دادند، هر یک نماد آرزوها و آینده‌ای روشن بودند. این دو نفر، با نام‌های علی و نیما، هر دو در اوج جوانی و با آرزوهای بزرگ برای آینده بودند. علی ۲۳ ساله و دانشجوی رشته مهندسی عمران، و نیما ۲۲ ساله و دانشجوی روانشناسی بودند. این دو دوست صمیمی که از دوران دبستان یکدیگر را می‌شناختند، همیشه در کنار یکدیگر به دنبال تحقق رویاهایشان بودند.
این حادثه در عصر روز شنبه، ۲۴ آبان‌ماه ۱۴۰۲، در یکی از مناطق روستایی نزدیک به شهر یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد به وقوع پیوست. بر اساس شواهد و گفته‌های گواهی، در حین انجام کارهای روزمره، ناگهان دچار حادثه‌ای ناگوار شدند که به از دست رفتن جان آن‌ها منجر شد. جزئیات دقیق‌تر این حادثه هنوز در حال بررسی است، اما تصور می‌شود که عدم رعایت ایمنی در حین کار، به عنوان مهم‌ترین عامل این سانحه تلقی می‌شود.
خبر این حادثه به سرعت در رسانه‌ها و فضای مجازی منتشر شد و واکنش‌های متعددی را به همراه داشت. بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با ابراز تأسف به یاد دو جوان از دست‌رفته گرامی داشتند و در این باره نوشتند که چنین حوادثی نباید رخ دهد و باید از هر طریق ممکن از تکرار آن جلوگیری کرد. همچنین، عزیزانی که علی و نیما را می‌شناختند، با انتشار خاطرات و عکس‌های مشترک خود با این دو پسر، در غم از دست دادن آن‌ها شریک شدند.
متأسفانه، حوادثی از این دست به علت عدم رعایت نکات ایمنی در محیط کار و زندگی، همچنان در کشور ما وجود دارد. مسئولان محلی و نهادهای ذی‌ربط باید به دقت نسبت به ایمنی عموم مردم توجه کنند و تدابیر لازم را برای جلوگیری از بروز چنین حوادثی اتخاذ کنند. همچنین، فرهنگ‌سازی در حیطه‌های ایمنی و آموزش جوانان در خصوص رعایت مسائل ایمنی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
بر اساس آمارهای منتشر شده، حوادث کار یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جوانان محسوب می‌شود که نشان‌دهنده نیاز مبرم به کنترل و نظارت بیشتر در این زمینه است. این نیاز به ویژه در مناطق روستایی که فرصت‌های شغلی محدودتر و شرایط کاری سخت‌تری وجود دارد، بیشتر احساس می‌شود.
خانواده‌هایی که در اثر فقدان عزیزان خود رنج می‌برند، به حمایت اجتماعی و احساس همدردی نیاز دارند. جامعه باید در این شرایط به یاری آن‌ها بشتابد و به نوعی مرهمی بر زخم‌های آن‌ها باشد. نهادهای دولتی و غیردولتی نیز باید تسهیلات مناسبی برای کمک به این خانواده‌ها ارائه دهند.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که برای جلوگیری از تکرار چنین حوادثی، باید یک طرح جامع و منسجم در راستای ایمن‌سازی محیط کار و زندگی افراد جوان تدوین و اجرایی شود. این طرح می‌تواند شامل آموزش‌های لازم، توزیع اطلاعات ایمنی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی باشد که به افزایش آگاهی‌های عمومی در این زمنیه کمک کند.
در پایان، باید یادآور شد که از دست دادن این دو جوان، دل‌پریشی بزرگی برای جامعه ماست. یاد آن‌ها همیشه در خاطر ما زنده خواهد بود و باید همه ما دست به دست هم دهیم تا اینگونه حوادث غمبار هرگز تکرار نشود. به امید روزی که کسانی دیگر در سایه امکانات ایمنی و رفاهی لازم، بتوانند به زندگی خود ادامه دهند و به دنبال آرزوهایشان بروند.
