در روز ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۵، ایران شاهد یک رویداد مهم اجتماعی و فرهنگی بود که تأثیرات قابل توجهی بر جامعه و تاریخ کشور گذاشت. این روز با برگزاری نمایشگاه کتاب تهران، یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی در آن زمان، همراه بود. در این نمایشگاه که به‌عنوان یک کانون تجمع اهالی فرهنگ، ادب و هنر شناخته می‌شد، ناشران، نویسندگان و علاقه‌مندان به کتاب به تبادل نظر و ارزیابی آثار جدید پرداختند.
نمایشگاه کتاب تهران در سال ۱۳۵۵ به عنوان یک نقطه عطف در عرصه نشر و فرهنگ ایران مطرح شد. این رویداد فرهنگی علاوه بر اینکه فرصتی برای معرفی تازه‌ترین کتاب‌ها و آثار نویسندگان معاصر به شمار می‌رفت، به بستری تبدیل شد که اهالی فرهنگ بتوانند در آن به بیان نظرات و مباحث خود بپردازند. برگزاری این نمایشگاه در شرایطی صورت می‌گرفت که جامعه ایران دستخوش تغییرات سیاسی و اجتماعی زیادی بود و فضای فرهنگی کشور نیاز به جلب توجه بیشتری داشت.
از جمله نکات قابل توجه این نمایشگاه، حضور نویسندگان و شاعران معروف ایرانی بود که با آثار خود در این رویداد شرکت کردند. این افراد با توجه به شرایط سخت اجتماعی و فرهنگی آن زمان، توانستند صدای خود را به گوش عموم برسانند. همچنین نمایشگاه کتاب تهران بستر مناسبی را برای ناشران تازه‌کار نیز فراهم کرد تا بتوانند آثار خود را به نمایش بگذارند و در میان علاقه‌مندان به کتاب شناخته شوند.
در میانه این تحولات، رویدادهای سیاسی نیز به شدت بر فضای اجتماعی و فرهنگی تأثیر گذاشت. در این دوره، نارضایتی‌های عمومی از حکومت در حال افزایش بود و بسیاری از مردم به دنبال بیان انتقادات و دغدغه‌های خود بودند. نمایشگاه کتاب، به عنوان یک فضای باز و عمومی، این امکان را فراهم ساخت که اندیشه‌ها و اعتراضات خود را در قالب کتاب‌ها و مقالات به نمایش بگذارند.
از سوی دیگر، روز ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۵ به عنوان یک کاتالیزور برای بروز خلاقیت‌ها و ابتکارات جدید در عرصه ادبیات و هنر نیز عمل کرد. بسیاری از هنرمندان و نویسندگان با آثار خود در این نمایشگاه به نوعی یک حرکت تازه و نوآورانه را آغاز کردند که به تعمیق و غنای ادبیات معاصر ایران کمک شایانی نمود.
تحولات اجتماعی و فرهنگی در ایران در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ به شدت شتاب گرفت و نمایشگاه کتاب تهران یکی از نشانه‌های این تحولات بود. با وجود فشارهای سیاسی، زمینه‌ای برای بروز اندیشه‌های جدید و نوگرایی فراهم شد و هنرمندان و نویسندگان توانستند با آثار خود به نقد وضعیت موجود بپردازند.
این روز به نوعی یادآور اهمیت مشترک فرهنگ و هنر در جامعه ایران است و نشان‌دهنده اینکه چگونه هنر و ادبیات می‌تواند صدای اعتراض باشد و به تغییرات اجتماعی دامن بزند. در واقع، نمایشگاه کتاب تهران در سال ۱۳۵۵ با جمع‌آوری اشخاص مختلف از دنیای ادبیات، به نوعی یک ائتلاف فرهنگی را شکل داد که در درازمدت به ابراز و انتقال خواسته‌های مردم و نقد وضعیت موجود کمک کرد.
در نهایت، می‌توان گفت که روز ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۵ نه تنها یک رویداد فرهنگی بود، بلکه به مثابه نقطه‌ای برای تحولات عمیق اجتماعی در ایران عمل کرد. این روز به یاد ماندنی در تاریخ معاصر ایران، گواهی بر قدرت هنر و فرهنگ در شکل‌دهی به مسیر تاریخ یک ملت و تداوم مبارزات اجتماعی است. نمایشگاه کتاب تهران به عنوان آینه‌ای از دنیای ادبیات و فرهنگ، در آن روز خاص توانست بازتاب‌دهنده دغدغه‌ها و آرمان‌های جامعه باشد و به مجموعه‌ای از تغییرات ساختاری در عرصه‌های مختلف دامن بزند.