در روز چهارشنبه، ۶ مهرماه ۱۴۰۲، پاویون هنرگان کتاب واقع در نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران بهمنظور برگزاری یک نشست تخصصی با حضور دو کارشناس برجسته در حوزه موسیقی و تئاتر دایر بود. این رویداد فرهنگی با هدف بررسی و تحلیل جایگاه موسیقی در تئاتر و تأثیرات متقابل این دو هنر بر یکدیگر برگزار شد. در این نشست، آقای دکتر امیرحسین موسوی، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر و از پژوهشگران مطرح در زمینه تاریخ موسیقی ایران، و خانم سمیه بهرامی، کارگردان و بازیگر تئاتر و متخصص در مباحث هنرهای نمایشی، به سخنرانی پرداختند.
نشست با خوشامدگویی و معرفی مهمانان آغاز شد. دکتر موسوی با تاکید بر اهمیت موسیقی در تئاتر گفت: «موسیقی به عنوان یکی از ارکان اصلی هنر، در شکلدهی به فضای احساسی و روانی تئاتر نقش بسزایی دارد. در واقع، موسیقی میتواند به درک بهتر متن و شخصیتها کمک کند و به انتقال پیامهای ناپیدای اثر نمایشی یاری رساند.» ایشان همچنین به تاریخچه استفاده از موسیقی در تئاترهای ایرانی اشاره کردند و با ذکر نمونههای تاریخی، تأکید کردند که از دیرباز موسیقی در تئاترهای سنتی مانند نقالی و تعزیه نقش کلیدی داشته است.
غرفهدارها و علاقهمندان به هنرهای اجرایی که در این رویداد حضور داشتند، با دقت به سخنان دکتر موسوی گوش سپردند. او با بیان تغییرات معاصر در حیطه موسیقی تئاتر به این نکته نیز اشاره کرد که: «امروزه با ظهور تکنولوژیهای جدید، شاهد شکلگیری موسیقی متنهای نوین و تجربی در تئاتر هستیم که میتواند جذابیت و تازگی خاصی به آثار نمایشی بیفزاید.»
پس از دکتر موسوی، خانم سمیه بهرامی به عنوان کارشناس دیگر این نشست به بیان نظرات خود پرداخت. او با تأکید بر اهمیت تعامل هنرمندان تئاتر و موسیقیدانان، گفت: «تئاتر به تنهایی نمیتواند تمام بار روایت و احساسات را به دوش بکشد و نیازمند یک همافزایی قدرتمند با موسیقی است. تئاتر و موسیقی در پیوند با یکدیگر، میتوانند تجربهای زیبا و شاعرانه را برای مخاطب رقم بزنند.»
به گفته خانم بهرامی، یکی از چالشهای کنونی در تئاتر ایران، همکاریهای بینحرفهای است. او افزود: «متاسفانه در برخی موارد، تلاشهای تئاتری و موسیقایی به صورت جزیرهای انجام میشود و این امر مانع از خلق آثار شاخص و تأثیرگذار میگردد. ضرورت دارد که هنرمندان با یکدیگر تعامل بیشتری داشته باشند و از تجربیات یکدیگر بهرهمند شوند.»
در ادامه، برخی از حاضرین در جلسه از کارشناسان دعوت کردند تا درباره چالشها و موانع موجود در زمینه همکاریهای بینحرفهای میان موسیقی و تئاتر گفتگو کنند. دکتر موسوی در پاسخ به این پرسشها بیان کرد: «باید به این نکته توجه کرد که هنرمندان به ویژه در تئاتر و موسیقی نیازمند نظام مدیریتی و سازمانی هستند که این تعامل را تسهیل کند. همچنین، نمایشگاههای هنری و جشنوارهها میتوانند فضایی مناسب برای ملاقات و همکاری هنرمندان فراهم آورند.»
سخنرانیهای این دو کارشناس با استقبال گسترده شرکتکنندگان روبهرو شد و سوالاتی از سوی حاضرین مطرح گردید که نشاندهنده علاقهمندی به مباحث مطرح شده بود. در پایان نشست، فضایی برای بحث و تبادل نظر در مورد قابلیتهای بالقوه موسیقی در تئاتر ایجاد شد و حاضرین به صورت جمعی به بررسی شیوههای نوین همکاری میان این دو هنر پرداختند.
نشست پایانی در این رویداد کاربردی به نتایجی امیدوارکننده منجر شد و مشخص گردید که ارتباط نزدیکتر میان موسیقی و تئاتر، میتواند به ارتقاء کیفیت آثار نمایشی و افزایش جذابیت آنها در میان مخاطبان کمک شایانی کند. این برنامه نه تنها به عنوان یک بستر آموزشی و گفتگویی بلکه به عنوان یک پلتفرم برای همکاریهای آتی میان هنرمندان محسوب میشد.
در مجموع، رویداد برگزار شده در پاویون هنرگان کتاب، گامی مثبت در راستای آگاهی بخشی و تشویق به همکاریهای بینحرفهای در حوزه هنرهای نمایشی بود و نشان داد که هنرمندان ایرانی همواره به دنبال آن هستند تا از طریق همافزایی و همکاری، آثار خود را به سطح بالاتری ارتقا دهند.