تیم منتخب اسطوره‌های پا به سن گذاشته انگلیس: درخشش کهنه‌سواران لیگ جزیره
در دنیای فوتبال، اغلب تصور بر این است که درخشش بازیکنان محدود به دوران جوانی است. اما تاریخ نشان داده است که برخی از اسطوره‌ها، حتی در سنین بالا نیز قادر به ارائه عملکردهای خیره‌کننده بوده و پیراهن تیم ملی انگلیس را با افتخار به تن کرده‌اند. این مقاله به معرفی تیم منتخب بازیکنان انگلیسی می‌پردازد که در دهه چهارم زندگی خود نیز در سطح ملی خوش درخشیده‌اند.
به زودی ممکن است تدی شرینگام، مهاجم سابق منچستر یونایتد، هم‌تیمی‌های دیگری نیز در این تیم منتخب داشته باشد. کایل واکر این شانس را دارد که به جمع بازیکنانی بپیوندد که در سن بالای ۳۵ سالگی برای تیم ملی انگلیس بازی کرده‌اند. همچنین، با نزدیک شدن به تولد جوردن هندرسون، او نیز می‌تواند به این گروه خاص ملحق شود.
در ادامه، به معرفی ۱۱ بازیکنی می‌پردازیم که سن بالا مانع از پوشیدن پیراهن تیم ملی انگلیس برای آن‌ها نشد.
دروازه‌بان: پیتر شیلتون
بدون شک، گزینه‌های متعددی برای قرار گرفتن در چارچوب دروازه این تیم منتخب وجود دارد، اما پیتر شیلتون، با سابقه‌ترین بازیکن تاریخ تیم ملی انگلیس، این جایگاه را از آن خود می‌کند. شیلتون آخرین بازی ملی خود را در دیدار رده‌بندی جام جهانی ۱۹۹۰ انجام داد. او در آن زمان ۴۰ سال داشت و در ضربات پنالتی مقابل آلمان غربی در مرحله نیمه‌نهایی، با تمام وجود تلاش کرد. شیلتون یکی از تنها سه دروازه‌بانی است که در دهه پنجم زندگی خود نیز موفق به کسب بازی ملی شده است.
مدافع راست: لسلی کامپتون
در ترکیب فعلی تیم ملی انگلیس، دن برن را می‌توان به عنوان یک بازیکن دیر شکوفا در نظر گرفت. اما لسلی کامپتون، مدافع سابق آرسنال، در این زمینه رکورددار است. او اولین بازی ملی خود را در سن ۳۸ سالگی انجام داد و همچنان مسن‌ترین بازیکنی است که برای اولین بار در ترکیب سه‌شیرها به میدان رفته است.
برادر کوچکتر کامپتون، دنیس، که هم‌تیمی او در آرسنال نیز بود، یک دوره طولانی و موفقیت‌آمیز را در تیم ملی کریکت انگلیس سپری کرد و اولین بازی خود را در سال ۱۹۳۷ انجام داد. لسلی برای رسیدن به افتخار بازی در سطح ملی، تا سال ۱۹۵۰ صبر کرد.
مدافع میانی: جک چارلتون
مانند برن و کامپتون، چارلتون نیز در سنین بالا به تیم ملی انگلیس راه یافت و اولین بازی خود را در سن ۲۹ سالگی در تساوی ۲-۲ مقابل اسکاتلند انجام داد. یک سال بعد، او به کشورش کمک کرد تا در خانه، جام جهانی را فتح کند. این مدافع میانی افسانه‌ای لیدز یونایتد، تا دهه چهارم زندگی خود نیز برای تیم ملی انگلیس بازی کرد و آخرین بازی ملی خود را در سال ۱۹۷۰ در مکزیک انجام داد.
مدافع میانی: دیو واتسون
لازم به ذکر است که منظور از دیو واتسون، کاپیتان فاتح جام حذفی اورتون نیست (که آخرین بازی ملی خود را در سن ۲۶ سالگی انجام داد)، بلکه دیو واتسونی است که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی، ۶۵ بار برای تیم ملی انگلیس به میدان رفت و در تیم‌های ساندرلند، منچسترسیتی، وردربرمن، ساوتهمپتون و استوک سیتی بازی کرد. دوران بازیگری او در سطح ملی در سن ۳۵ سالگی و پس از عدم دعوت به تیم ملی برای جام جهانی ۱۹۸۲ به پایان رسید.
مدافع میانی: بیلی رایت
امروزه دیدن بازیکنانی که بیش از ۱۰۰ بازی ملی انجام داده‌اند، امری عادی به نظر می‌رسد، اما در دوران بیلی رایت، به دلیل تعداد کمتر بازی‌های ملی و عدم وجود تعویض، این اتفاق بسیار نادر بود. رایت یکی از بازیکنان مورد اعتماد والتر وینترباتوم پس از جنگ جهانی دوم بود و در طول ۱۳ سال، به عنوان کاپیتان، نقش مهمی در تیم ملی انگلیس ایفا کرد. او در آوریل ۱۹۵۹، اولین بازیکنی شد که ۱۰۰ بازی ملی برای کشورش انجام داده است و آخرین بازی ملی خود را یک ماه بعد، در سن ۳۵ سالگی، در پیروزی ۸-۱ مقابل ایالات متحده آمریکا انجام داد.
مدافع چپ: استوارت پیرس
سومین بازیکن مسن تاریخ تیم ملی انگلیس، پیراهن شماره ۳ را به تن می‌کند. پیرس آخرین بار در سال ۱۹۹۹ و در سن ۳۷ سالگی، با افتخار پیراهن سه‌شیرها را پوشید. پیرس در دوران بازیگری خود، زیر نظر پنج سرمربی مختلف از جمله بابی رابسون و کوین کیگان بازی کرد.
وینگر راست: استنلی ماتیوس
جادوگر دریبلینگ، پادشاه کهنه‌سواران نیز هست. چه کسی جز استنلی ماتیوس می‌تواند این عنوان را از آن خود کند؟ مسن‌ترین بازیکن تاریخ تیم ملی انگلیس در سن ۴۲ سالگی از دنیای بازی‌های ملی خداحافظی کرد، اما تا سن ۵۰ سالگی در سطح باشگاهی به بازی ادامه داد. آخرین بازی ملی او در سال ۱۹۵۷ مقابل دانمارک برگزار شد، یعنی ۲۳ سال پس از اولین بازی ملی‌اش مقابل ولز.
هافبک میانی: فرانک لمپارد
فرانک لمپارد با چهره خندان: در رتبه هفتم فهرست بازیکنان با بیشترین بازی ملی برای انگلیس قرار دارد و صدو ششمین و آخرین بازی خود را در سن ۳۶ سالگی انجام داد.
فرانک لمپارد با چهره غمگین: استیون جرارد در رتبه چهارم این فهرست قرار دارد.
وینگر چپ: تام فینی
اگر بازیکنی وجود داشته باشد که افتخاراتش با استعدادش مطابقت نداشته باشد، آن بازیکن تام فینی است. این اسطوره پرستون نورث اند، دوران بازیگری خود را تنها با یک عنوان قهرمانی در دسته دوم و یک مدال نایب قهرمانی جام حذفی به پایان رساند، در حالی که یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ این کشور به شمار می‌رفت. دوران بازیگری فینی در سطح ملی نیز بدون کسب هیچ افتخار بزرگی به پایان رسید. آخرین بازی او در اواخر سال ۱۹۵۸ و در سن ۳۶ سالگی انجام شد.
مهاجم: تدی شرینگام
جای تعجب نیست که بازیکنی که در دهه چهارم زندگی خود موفق به کسب سه گانه و عنوان بهترین بازیکن سال شد، در سال‌های پایانی دوران بازیگری خود نیز به تیم ملی دعوت می‌شد. تدی شرینگام آخرین بازی ملی خود را در سن ۳۶ سالگی و به عنوان بازیکن جانشین مقابل برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ انجام داد. شرینگام نقش مهمی در صعود تیم ملی انگلیس به این مسابقات ایفا کرد و در بازی معروف ۲-۲ مقابل یونان، گل تساوی را به ثمر رساند.
مهاجم: ایان رایت
با وجود اینکه ایان رایت تا سن ۳۵ سالگی برای تیم ملی انگلیس بازی کرد، اما هرگز در یک تورنمنت بزرگ برای کشورش به میدان نرفت. رایت که تا سال ۱۹۹۰ موفق به کسب بازی ملی نشده بود، به طرز عجیبی به عنوان بازیکن ذخیره برای مسابقات یورو ۱۹۹۲ انتخاب شد، با وجود اینکه فصل ۹۲-۱۹۹۱ را به عنوان بهترین گلزن به پایان رسانده بود. این اسطوره آرسنال به تیم ملی انگلیس کمک کرد تا به جام جهانی ۹۸ صعود کند، اما مصدومیت مانع از حضور او در فرانسه شد.
