تکیه‌گاه امنیتی کشور: شهادت تکاور پلیس قم و روایت یک داستان حماسی
در ظهر روز یکشنبه، دهم مهرماه ۱۴۰۱، خبر تلخ و تکان‌دهنده‌ای بر صفحات رسانه‌ها منتشر شد که دل هر ایرانی را به درد آورد. تکاوران دلاور پلیس قم، در حین انجام وظیفه و تأمین امنیت مردم، به حرکتی غیرمنتظره و خطرناک از سوی اشرار مسلح مواجه شدند. این حمله ناگهانی که در خیابان‌های شلوغ استان قم رخ داد، منجر به شهادت یکی از بهترین و شجاع‌ترین نیروهای پلیس این استان گردید.
این تکاور، که نامش سعید رضایی بود، با سابقه‌ای درخشان در حراست از امنیت کشور و پایداری در برابر ناامنی‌ها، زمانی که به صحنه حادثه رسید، تمام تلاش خود را به کار گرفت تا علاوه بر حفظ جان همکارانش، به ساماندهی اوضاع و به حداقل رساندن خسارات احتمالی بپردازد. متاسفانه در این مسیر، ناخواسته به سمت دستیابی به یک سرنوشت تلخ سوق یافت.
سعید رضایی، متولد سال ۱۳۶۵ در قم، از جوانان پرشور و باانگیزه‌ای بود که از دوران نوجوانی به خدمت در نیروهای مسلح علاقه‌مند شده و با هدفی noble به نظام مقدس جمهوری اسلامی پیوست. او به عنوان یکی از نیروهای ویژه و تکاور پلیس، در زمینه مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مقابله با برنامه‌های تروریستی و تأمین امنیت عمومی در مناطق حساس فعالیت می‌کرد.
به گفته همکارانش، او همواره با روحیه‌ای مضاعف و انگیزه‌ای مثال‌زدنی در خدمت به میهن خود کوشش می‌کرد. دوستان و آشنایان او از سادگی و تواضع او به نیکی یاد کرده و شهادت او را نعمتی بزرگ برای نظام و ملت ایران می‌دانند.
طبق گزارش‌های محلی، حادثه در حالی رقم خورد که گروهی از افراد مسلح به طور ناگهانی و با هدف ایجاد رعب و وحشت به تجمعات عمومی حمله‌ور شدند. تکاور رضایی با همکارانش به سرعت به محل حادثه اعزام شدند و در مواجهه با این تهدید، برای حفاظت از غیرنظامیان و جلوگیری از وخامت اوضاع به میدان آمدند. متأسفانه، در جریان درگیری، گلوله‌ای به سینه این دلاور شلیک شد و او به شدت مجروح شد.
به رغم تلاش‌های فراوان تیم پزشکی برای نجات جان او، سعید رضایی به دلیل شدت جراحات به درجه رفیع شهادت نائل آمد. خبر فوت او همچون صاعقه‌ای بر دل‌ها فرود آمد و موجی از اندوه و تأثر در میان همکاران و مردم ایجاد کرد. ملت ایران بار دیگر به یاد شجاعت و فداکاری این عزیز افتخاری بزرگ اندیشیدند که برای امنیت و آرامش مردم جان خود را فدای میهن کرد.
روزی که سعید به شهادت رسید، با جمعی از همکارانش در مرقد امام رضا (ع) حاضر شده و با نیتی خیر، تصمیم داشتند تا به زائران خدماتی ارائه دهند. شهادت او نه تنها یک ضایعه انسانی به شمار می‌رود، بلکه زنگ خطری برای تمام مردم و مسئولین کشور بود تا نسبت به معضلات اجتماعی و امنیتی توجه بیشتری داشته باشند و در راستای مبارزه با اشرار و ناامنی‌ها همت بیشتری گمارند.
با تشییع جنازه باشکوهی که در روز دوشنبه، یازدهم مهرماه ۱۴۰۱ برگزار شد، مردم قم و دیگر شهرها به خیابان‌ها آمدند و با نوای «لااله الا الله» ابهت و عشق خود را به این شهید بزرگوار ابراز کردند. مراسمی که با حضور مسئولین، خانواده شهدای دیگر و اقشار مختلف جامعه صورت گرفت، نشان از همبستگی و اتحاد ایرانی‌ها در برابر هرگونه تهدید بود.
شهادت سعید رضایی رایحه‌ای از فداکاری، ایثار و مقاومت را در دل‌ها و ذهن‌ها زنده کرد و یادآور شد که امنیت امروز کشور، مرهون جانفشانی‌های چنین دلاورانی است. امید است که داستانش، چراغ راهی باشد برای نسل‌های آینده تا همواره در پی حفظ امنیت و آبادانی ایران عزیز محنت کشیده و الهام بخش همگان باشد. در نهایت، سفر سعید رضایی به معراجی آسمانی در دل‌ها نقش بست و گام‌های او در راه خدمت به وطن، همواره در یادها باقی خواهد ماند.
