در روزهای اخیر، حواشی و جنجال‌های سیاسی در کشور با اظهارات جنجالی جواد لاریجانی، رئیس ستاد حقوق بشر قوه قضائیه و از چهره‌های تأثیرگذار اصول‌گرای کشور، بار دیگر داغ شده است. لاریجانی در سخنانی که به سرعت در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد، به شدت به مواضع حسن روحانی، رئیس‌جمهور پیشین ایران، انتقاد کرد و او را به عنوان فردی که تحت تأثیر مواضع آمریکا قرار دارد، مورد هجمه قرار داد.

جواد لاریجانی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که روحانی در دوران ریاست‌جمهوری خود نتوانسته است به درستی منافع ملی را در برابر چالش‌ها و تحولات بین‌المللی حفظ کند. وی تصریح کرد که وی به دلیل تأثیرپذیری از سیاست‌های آمریکایی‌ها دچار خطاهایی شده است که به ضرر منافع کشور تمام شده است. این سخنان در شرایطی مطرح شده است که کشور با مشکلات اقتصادی و اجتماعی فراوانی مواجه است و انتقادات مختلفی از سوی جناح‌های سیاسی به عملکرد دولت پیشین روا داشته می‌شود.

بر اساس گفته‌های لاریجانی، حسن روحانی در مذاکرات هسته‌ای و تعاملات با کشورهای غربی به نوعی اعتماد به نفس کاذب در مذاکرات پیدا کرده بود که این موضوع می‌تواند از خطوط قرمز کشور به شمار برود. به اعتقاد لاریجانی، برخی از سیاست‌های روحانی در برخورد با مسائل بین‌المللی، به ویژه در ارتباط با ایالات متحده، تأثیرات منفی و غیرقابل جبرانی برای ایران به همراه داشته است.

این انتقادها و اظهارات از سمت لاریجانی به‌ویژه در شرایط کنونی، که دولت سیزدهم تحت رهبری ابراهیم رئیسی در حال مدیریت مسائل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور است، حاوی پیام‌های مهمی برای جامعه و نخبگان سیاسی است. منتقدان از این اظهارات به عنوان یک تلاش برای انتقال بخشی از مسئولیت‌های نبود موفقیت‌های اقتصادی به دولت سابق و بیانگر تغییر رویکرد جدید دولت فعلی در مواجهه با مشکلات موجود تعبیر می‌کنند.

از سوی دیگر، واکنش‌ها به اظهارات لاریجانی نیز قابل توجه بوده است. برخی چهره‌های اصول‌گرا و اصلاح‌طلب به بیان نظرات خود در این خصوص پرداخته و بر این باورند که اظهارات لاریجانی می‌تواند به تندتر شدن فضا و تشدید اختلافات بین جناح‌های مختلف سیاسی منجر شود. این موضوع به ویژه در شرایطی که ایران با چالش‌های جدی اقتصادی و تحریم‌های بین‌المللی مواجه است، ممکن است مانع از ایجاد همگرایی لازم میان نیروهای سیاسی شود.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد، این است که انتقاد لاریجانی به روحانی نه تنها به تناسب با اصول‌گرایان وانمود می‌شود، بلکه همچنین به عنوان یک چشم‌انداز در مواجهه با تحولات بین‌المللی نیز در نظر گرفته می‌شود. درواقع، لاریجانی تلاش می‌کند تا بر اهمیت حفظ استقلال و منافع ملی در ارتباطات بین‌المللی تأکید کند و انتقاداتش به سمت روحانی را به نوعی به عنوان ضرورتی برای سیاست خارجی کشور در نگاه به آینده مطرح نماید.

در پایان، باید به این نکته توجه کرد که اظهارات جنجالی شخصی چون جواد لاریجانی نشان‌دهنده فضای پیچیده سیاست داخلی ایران و چالش‌های موجود در عرصه مدیریت سیاست خارجی است. این قبیل اظهارات نه تنها کمکی به حل مشکلات نمی‌کند، بلکه ممکن است دامن‌زننده به تنش‌های بین جناح‌های مختلف باشد. در این راستا، توجه به وحدت و همدلی در مقابل تهدیدات خارجی و بحران‌های داخلی از جمله اموری است که نیازمند تدبیر و درایت بیشتری از سوی مسئولان کشور است.