عنوان: تأکید عارف بر هویت تاریخی و غیرقابل‌تغییر «خلیج فارس»: ضرورت توجه به این موضوع
در روزهای اخیر، مسأله هویت تاریخی و نام‌گذاری «خلیج فارس» بار دیگر به موضوعی داغ در سطح رسانه‌ها و جامعه تبدیل شده است. این موضوع به‌ویژه به دنبال اظهارات محمدرضا عارف، نماینده مجلس و چهره شناخته شده سیاسی کشور، که بر اهمیت هویت تاریخی این منطقه تأکید داشت، دوباره برجسته شد. اهمیت این موضوع نه تنها به خاطر بعد تاریخی و جغرافیایی آن، بلکه به دلیل تأثیرات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن بر ملت‌ها و کشورهاست.
از دیرباز، «خلیج فارس» به‌عنوان یک منطقه جغرافیایی و مهم در تاریخ و فرهنگ ایران شناخته شده است. این نام، نه‌تنها بیانگر موقعیت جغرافیایی خاصی است، بلکه بیانی از هویت ملی و فرهنگی ایرانیان نیز به شمار می‌رود. دکتر عارف در بیانات اخیر خود، ضمن تأکید بر هویت تاریخی این منطقه، خاطرنشان کرد که نام «خلیج فارس» به هیچ وجه نباید به حاشیه رانده شود. این تأکید برای ایرانیان مهم است، زیرا هویت فرهنگی و ملی آنها در پیوندی عمیق با این منطقه قرار دارد.
تاریخ نشان می‌دهد که نام «خلیج فارس» ریشه‌ای عمیق در متون تاریخی، جغرافیایی و ادبیات ایران دارد. استفاده از این نام در متون باستانی و ادبیات کلاسیک نشان‌دهندهٔ پیوند عمیق مردم ایران با این ناحیه است. بنابراین، هرگونه سعی در تغییر این نام باید به‌عنوان تلاشی برای تضعیف هویت تاریخی و ملی ایران تلقی شود.
از سوی دیگر، تغییر نام‌های جغرافیایی نه‌تنها پیام‌های غیرقابل‌قبولی را به کشورهای دیگر ارسال می‌کند بلکه می‌تواند زمینه‌ساز تنش‌های بیشتری در روابط بین‌الملل باشد. در فضای کنونی بین‌المللی، توجه به احترام به تاریخ و هویت ملت‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا، نمایندگان کشورها باید بتوانند در برابر هرگونه تلاشی برای تغییر واقعیت‌های تاریخی مقاومت کنند و بر هویت و تاریخ خود پافشاری نمایند.
در سال‌های اخیر، برخی کشورها سعی داشته‌اند تا با استفاده از نام‌هایی متفاوت برای «خلیج فارس» به اهداف سیاسی و اقتصادی خود دست یابند. در این میان، لازم است کشورهای منطقه و جامعه بین‌المللی به این نکته توجه داشته باشند که تاریخ و هویت یک کشور نمی‌تواند با تغییر نام‌ها تغییر کند. بخش‌هایی از تاریخ و زبان یک ملت همیشه باید محترم شمرده شوند، چون آنها نشان‌دهندهٔ فرهنگ، تاریخ و هویت ملی هستند.
مهم‌تر از همه، موضوع نام‌گذاری جغرافیایی بر اساس اصول علمی و تاریخی باید انجام گیرد. عدم رعایت این اصول می‌تواند به تحریف تاریخ و ایجاد شرایطی ناپسند در درک متقابل ملت‌ها منجر شود. بدین ترتیب، تأکید دکتر عارف بر «خلیج فارس» باید نه‌تنها به‌عنوان یک هویت تاریخی تلقی شود بلکه باید در عرصه‌های مختلف، از جمله سیاست و دیپلماسی، مورد توجه قرار گیرد.
در پایان، روشن است که نام «خلیج فارس» به عنوان بخشی از هویت و تاریخ ملت ایران باید به‌عنوان یک موضوع مهم و کلیدی در دستور کار تمامی نهادها و ارگان‌های دولتی و غیردولتی قرار گیرد. نباید فراموش کرد که هویت تاریخی و فرهنگی هر کشور، جزء لاینفک فرهنگ و تمدن آن کشور محسوب می‌شود. بنابراین، با تکیه بر همین اصول، می‌توانیم به حفظ و تقویت این هویت تاریخی بپردازیم. در شرایط کنونی، توجه به این مؤلفه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند نقش بسزایی در تقویت وحدت ملی و جلوگیری از هرگونه تفرقه و تنش در سطح داخلی و بین‌المللی ایفا کند.
