بازگشت به روان‌پزشکی، فصل دوم: وقتی همکاران، ناجی می‌شوند… یا منتقد؟
PSYCHIATRIC VIEWS ON THE DAILY NEWS
در ستون قبلی با عنوان “رستگاری در روان‌پزشکی” این پرسش را مطرح کردم: «آیا رستگاری ارتباطی با روان‌پزشکی دارد؟»
هدفم این نبود که توجه به رستگاری در روان‌پزشکی را اجبار کنم، بلکه می‌خواستم میزان ارتباط آن را بررسی کنم و بسیاری از همکاران نیز این کار را انجام دادند. در اینجا نمونه‌هایی از پاسخ‌های ناشناس فراتر از آنچه در ستون اصلی پوشش داده شد، ارائه می‌شود.
ارتباط:
اکثر روان‌پزشکان پاسخ‌هایی مانند “بسیار جالب” یا “تفکر برانگیز” ارائه دادند.
- “بسیار جالب و تفکر برانگیز است.”
- “پرسش بسیار جالبی است.”
- “به این موضوع فکر نکرده بودم، چارچوب اصلی و جالبی است و همانطور که اشاره کردید، جهت‌گیری‌های احتمالی بسیاری دارد.”
- “بسیار تفکر برانگیز است.”
معنای این پاسخ‌ها مشخص نیست. آیا صرفاً از سر ادب بوده؟ بی‌اعتنایی؟ حمایت؟ یا الهام‌بخش؟
تعریف:
اگرچه اکثر تعاریف به کاربرد مذهبی آن گرایش دارند، اما این سوال مطرح شد که آیا می‌توان دامنه آن را گسترده‌تر کرد.
- “به نظر من این یک اصطلاح اساسی کلامی است تا روان‌شناختی، اما شاید این دیدگاه بسیار محدود باشد.”
- “شما به درستی اشاره کردید که رستگاری از نقطه‌ای ناشی می‌شود که در آن تشخیص می‌دهیم چه چیزی اشتباه یا کم است.”
- “بسیار علاقه‌مندم نظرات سایر روان‌پزشکان را در مورد اصطلاح “رستگاری” بشنوم، زیرا اغلب با ایمان مذهبی مرتبط است.”
کاربرد:
به نظر می‌رسید برخی به این فکر می‌کنند که چگونه می‌توان رستگاری را در روان‌پزشکی نیز به کار برد.
- “من عاشق نکاتی هستم که در مورد غفلت سنتی از این موضوع در مواجهه با نیاز اخلاقی همگانی برای جبران اشتباهات پس از شکست مطرح می‌کنید.”
- “فکر می‌کنم این شاخه‌ای از روان‌درمانی است که هدف آن بازگرداندن فرد به وضعیتی است که بر سختی‌ها غلبه کند.”
- “در واقع، همه ما باید با رستگاری از اعمال ناشایست خود کنار بیاییم.”
- و از یک خاخام: “من عاشق این ایده هستم که روان‌پزشکی می‌تواند مسیری برای بهبودی ارائه دهد که شامل رستگاری نیز می‌شود.”
با توجه به این پاسخ‌های جمعی، به نظر می‌رسد رستگاری برای روان‌پزشکان جالب است و با استفاده از یک تعریف گسترده، مرتبط به نظر می‌رسد. هم مذاهب و هم روان‌پزشکی پایه‌های اخلاقی دارند و شاید رستگاری آنها را به هم متصل کند. با این حال، این اصطلاحی نیست که در متون روان‌پزشکی استفاده شده باشد. در بهترین حالت، مانند نکته شکسپیر در “رومئو و ژولیت” در این متون نهفته است:
“گل سرخ به هر نام دیگری هم که خوانده شود، همان عطر را دارد.”
سعی خواهم کرد در ستون بعدی، در بخش سوم این مجموعه با عنوان “ادغام رستگاری در عمل روان‌پزشکی” آن را به طور واضح‌تر مرتبط کنم.
دکتر مافیک (Dr. Moffic) روان‌پزشک برنده‌ای است که در جنبه‌های فرهنگی و اخلاقی روان‌پزشکی تخصص دارد و اکنون به عنوان روان‌پزشک اجتماعی خصوصی و رایگان بازنشسته شده است. او نویسنده و سخنران پرکاری است و از زمان ظهور همه‌گیری کووید-۱۹، ستونی را با عنوان “دیدگاه‌های روان‌پزشکی درباره اخبار روزانه” در طول هفته و یک ویدیوی هفتگی با عنوان “روان‌پزشکی و جامعه” ارائه می‌دهد. او در سال ۲۰۲۴ برای دریافت جایزه بشردوستانه آبراهام هالپرن از انجمن روان‌پزشکی اجتماعی آمریکا انتخاب شد. پیش از این، او در سال ۲۰۱۶ جایزه اداری از انجمن روان‌پزشکی آمریکا، عنوان “قهرمان روان‌پزشکی عمومی” از سوی سخنگوی مجمع APA در سال ۲۰۰۲ و جایزه روان‌پزشک نمونه از اتحاد ملی برای بیماران روانی در سال ۱۹۹۱ دریافت کرد. او سومین سخنرانی خاخام جفری بی. استیفمن را در جماعت شاره امث در سنت لوئیس در یکشنبه، ۱۹ می ۲۰۲۴ ارائه کرد. او حامی و فعال در زمینه مسائل مربوط به سلامت روان مرتبط با بی‌ثباتی آب و هوا، فرسودگی شغلی پزشکان و بیگانه‌هراسی است. وی اکنون در حال ویرایش آخرین جلد از یک مجموعه ۴ جلدی در مورد ادیان و روان‌پزشکی برای Springer است: اسلام‌هراسی، یهودستیزی، مسیحیت و اکنون ادیان شرقی و معنویت. او در هیئت تحریریه Psychiatric Times خدمت می‌کند.
