در تاریخ ۲۵ مهرماه ۱۴۰۲، یک روز ویژه برای ۱۰ زندانی در ندامتگاه مرکزی کرج رقم خورد. بازپرس مشهور، که به «استخوان‌سوز» شهرت دارد، تصمیمی غیرمنتظره و انسانی گرفت که زندگی این زندانیان را برای همیشه دگرگون کرد. این تصمیم به‌خصوص در شرایط کنونی که کشور با چالش‌های فراوانی روبرو است، مورد توجه رسانه‌ها و افکار عمومی قرار گرفت.
زندانیانی که به‌تازگی آزاد شدند، در شرایط سختی به سر می‌بردند. این افراد به دلایل مختلف، از سرقت تا جرایم غیرعمد، در این ندامتگاه قرار داشتند. اما با تصمیم بازپرس استخوان‌سوز، که همواره به دلیل پیگیری‌های عمیق و عادلانه‌اش مشهور است، فرصتی دوباره به این افراد داده شد تا بتوانند دوباره به جامعه بازگردند و به زندگی عادی خود ادامه دهند.
داستان این بازپرس و دلیلی که چنین تصمیمی را اتخاذ کرد، بسیار جذاب و شگفت‌انگیز است. بازپرس استخوان‌سوز به زندانیان به‌عنوان انسانی که نیازمند راهنمایی و اصلاح هستند، می‌نگرد و نه به‌عنوان مجرمانی که باید مجازات شوند. این نگرش، مبتنی بر اصول حقوق بشری و تأکید بر اصلاح و توانمندسازی مجرمان به‌جای صرفاً تنبیه آنان است. این رویکرد به‌ویژه در میان زندانیان و همچنین خانواده‌هایشان، امید و انگیزه‌ای تازه ایجاد کرد.
زندانیان آزاد شده، علاوه بر اینکه بار دیگر توانستند خانواده‌های خود را در آغوش بگیرند، در مصاحبه‌هایی که بعد از آزادی انجام دادند، از تلاش‌ها و دلسوزی‌های بازپرس استخوان‌سوز تقدیر کردند. یکی از این زندانیان گفت: «من همواره نگران آینده خود بودم، اما امروز با امید به خانه بازمی‌گردم. بازپرس استخوان‌سوز به من ثابت کرد که هنوز امیدی هست و می‌توانم دوباره به جامعه خدمت کنم.»
یکی دیگر از زندانیان بیان کرد که آموخته‌ها و تجربیاتش در زندان را صرفاً به‌عنوان یک دوره آموزشی برای خود می‌بیند. او عنوان کرد: «حالا می‌دانم که اشتباه کردم و خواهم کوشید که جبران کنم. این آزادی را به‌عنوان یک فرصت دوباره می‌بینم.»
دادگستری استان البرز، به‌دنبال این اقدام انسان‌دوستانه، از بازپرس استخوان‌سوز قدردانی کرد و گفت که این رویکرد می‌تواند به‌عنوان الگوی مثبتی برای دیگر قوا و نهادهای قضایی کشور مطرح شود. بسیاری از کارشناسان حقوقی و اجتماعی نیز بر این نکته تأکید کردند که این نوع اقدامات موجب کاهش مشکلات اجتماعی، مانند فقر و بیکاری، می‌شود و به نوعی می‌تواند معضلات اجتماعی را کاهش دهد.
البته برای آزادی این زندانیان، شرایط و الزامات خاصی در نظر گرفته شده بود. این زندانیان باید نشان دهند که در دوره حبس خود، کلاس‌های آموزشی و rehabilitational را بگذرانده و به‌نوعی آمادگی لازم برای ورود مجدد به جامعه را کسب کرده‌اند. این مسأله، نقطه عطفی است که نشان می‌دهد نظام قضائی کشور ما می‌تواند بر اساس اصول انسانی و اصلاح‌طلبانه فعالیت کند.
حرکت بازپرس استخوان‌سوز می‌تواند الگویی برای دیگر قاضی‌ها و بازپرسان باشد که توجه بیشتری به جنبه‌های انسانی و اجتماعی پرونده‌های خود داشته باشند. جامعه‌ای که در آن ارزش‌های انسانی و اجتماعی رعایت شود، می‌تواند امنیت و آرامش بیشتری را تجربه کند. به‌ویژه در دورانی که کشور ما با بحران‌ها و چالش‌های متعدد اقتصادی و اجتماعی مواجه است، چنین رویکردهایی می‌تواند نور امیدی در دل خانواده‌ها و جامعه باشد.
در نهایت، امید است که این اقدام تنها آغازگر تغییرات مثبت و قابل توجهی در نظام قضائی کشور باشد. به‌خصوص در شرایط فعلی، جامعه به افرادی نیاز دارد که نه تنها با فروتنی و احترام به حقوق انسانی شناخته شوند، بلکه در راستای اصلاح و بهبود وضعیت کنونی گام بردارند. بازپرس استخوان‌سوز نشان داد که می‌توان با صداقت و انسانیت، دگرگونی‌های مثبتی در زندگی افراد ایجاد کرد و به نسلی جدید از افراد امیدوار و توانمند دست یافت.
