پنج بازیکنی که توماس فرانک باید از تاتنهام کنار بگذارد
توماس فرانک، سرمربی جدید تاتنهام، وظیفه سنگینی برای بازسازی این تیم لندنی بر عهده دارد. در حالی که پیش‌تر به بررسی بازیکنانی پرداختیم که فرانک باید تیمش را حول آن‌ها بنا کند، در این مقاله قصد داریم پنج بازیکنی را معرفی کنیم که شاید بهتر باشد فرانک بدون هیچ ملاحظه‌ای از آن‌ها چشم‌پوشی کند.
سون هیونگ مین
شاید پذیرش این واقعیت برای بسیاری از هواداران تاتنهام دشوار باشد، اما واقعیت این است که قدرت و تاثیرگذاری سون هیونگ مین در فصل گذشته به وضوح کاهش یافته است. با وجود تلاش فراوان و ارائه آمار نسبتاً قابل قبول در گلزنی و پاس گل، افت کیفی سون کاملاً مشهود بود.
به نظر می‌رسد سون سرعت و چابکی خود را از دست داده و مهم‌تر از آن، اعتماد به نفسش نیز کاهش یافته است. زمانی او یکی از زهردارترین و مطمئن‌ترین تمام‌کننده‌های لیگ برتر بود، اما اکنون به بازیکنی تبدیل شده که تردید در حرکاتش موج می‌زند.
در گذشته، کمتر کسی پیدا می‌شد که در موقعیت تک به تک با دروازه‌بان، به اندازه سون به گلزنی‌اش اطمینان داشته باشد، اما به نظر می‌رسد آن روزها به سر آمده‌اند. بازیکنی که سال‌ها سرعت و خطر را به خط حمله تاتنهام تزریق می‌کرد، در فصل گذشته بیشتر به عاملی برای کند کردن روند تهاجمی تیم تبدیل شده بود. تصمیم‌گیری‌های او اغلب بیش از حد طول می‌کشید و لمس توپ اولش نیز چنگی به دل نمی‌زد.
سون سال‌ها بازیکن فوق‌العاده‌ای برای تاتنهام بوده و وفاداری زیادی به این تیم نشان داده است. شاید کنار گذاشتن او در این مقطع، تصمیمی بی‌رحمانه به نظر برسد، اما این بدان معنا نیست که تصمیم اشتباهی است. سون در بازی مقابل بیلبائو به تنها چیزی که در دوران حرفه‌ای‌اش در تاتنهام کم داشت، رسید – هرچند که باید صادقانه اعتراف کرد که عملکردش به عنوان بازیکن تعویضی در آن شب چندان هم خوب نبود – و از هر نظر، سخت است تصور کنیم که اوضاع برای او در تاتنهام بهتر از این شود.
او اکنون بدون شک یکی از اسطوره‌های تاتنهام است، حتی اگر قبلاً نتوانسته بود خودش را این‌گونه خطاب کند. اما این بدان معنا نیست که او بخشی از آینده تاتنهام است.
ریشارلیسون
در مورد این بازیکن تردیدهایی وجود دارد. شاید بیشتر از آنچه فکر می‌کردیم. از یک سو، ریشارلیسون به طور مداوم در تاتنهام زیر نظر مربیان مختلف نتوانسته انتظارات را برآورده کند، اما از سوی دیگر، در مراحل پایانی لیگ اروپا، تلاش‌های فراوانی از خود نشان داد.
عملکرد او در آن بازی‌ها نشان داد که می‌تواند در تیمی بازی کند که تاکید بیشتری بر پرس از جلو و قرار دادن مدافعان در موقعیت‌های تهاجمی دارد. اما آیا ریشارلیسون می‌تواند گل‌هایی را به ثمر برساند که با تلاش و پشتکار بی‌نظیرش مطابقت داشته باشد؟ با توجه به اینکه تاتنهامِ فرانک احتمالاً کمتر از تاتنهامِ پوستکوعلو مسئولیت گلزنی را بین بازیکنان تقسیم می‌کند، نمی‌توان با قاطعیت پاسخ داد.
رادو دراگوشین
قضاوت در مورد بازیکنی که دچار مصدومیت جدی شده و شاید بیشتر از “آنجبال” با “فرانکبال” سازگار باشد، کمی ناعادلانه است، اما واقعیت این است که او قبل از مصدومیت نیز با مشکلاتی مواجه بود.
کوین دانسو بدون شک از او در ترکیب اصلی پیشی گرفته است. بن دیویس نیز همچنان در تیم حضور دارد و به نظر می‌رسد بازیکنان جوان‌تری مانند لوکا ووشکوویچ و اشلی فیلیپس، حتی بدون مصدومیت دراگوشین، امید بیشتری برای کسب جایگاه در ترکیب اصلی در درازمدت دارند.
با توجه به ماهیت مصدومیت و مدت زمان بازگشت او به میادین، عملاً غیرممکن است که تاتنهام بتواند او را در این تابستان بفروشد، اما به نظر می‌رسد موانع زیادی بر سر راه بازگشت او به ترکیب اصلی وجود دارد. حتی اگر کریستین رومرو نیز از تیم جدا شود، به نظر می‌رسد دراگوشین یک مهره مازاد است و تاتنهام احتمالاً در آن صورت به دنبال یک مدافع میانی دیگر خواهد رفت.
ایو بیسوما
در مورد این بازیکن نیز تردیدهایی وجود دارد، اما انتظار می‌رود تنها یکی از بیسوما و بنتانکور پس از این تابستان در تاتنهام باقی بمانند. قرارداد هر دوی آن‌ها در پایان فصل آینده به اتمام می‌رسد و بنابراین این تابستان آخرین فرصت برای دریافت مبلغ قابل توجهی برای هر یک از آن‌ها خواهد بود.
به نظر می‌رسد تمدید کوتاه مدت قرارداد یکی و جدایی دیگری، منطقی‌ترین راه حل باشد. به احتمال زیاد یک هافبک دیگر به تیم اضافه خواهد شد و به نظر می‌رسد لوکاس برگوال و آرچی گری پس از فصل‌های پر فراز و نشیب خود در تاتنهام، توانایی پیشرفت بیشتری دارند. حفظ یکی از باتجربه‌ترهای گروه هافبک برای همکاری با این دو، پاپ سار و بازیکن جدید، استراتژی بدی به نظر نمی‌رسد و کمی مهارت‌های همه‌جانبه بنتانکور را بر بیسوما ترجیح می‌دهیم.
گولیهلمو ویکاریو
با قلبی اندوهگین این را می‌گوییم، زیرا ما عاشق سبک دروازه‌بانی سرگرم‌کننده این ایتالیایی هستیم. او ماهرانه توپ‌های آسان را رها می‌کند و در عین حال، مهار‌های خارق‌العاده‌ای از خود به نمایش می‌گذارد. او عمیق‌ترین دروازه‌بان تاتنهام از زمان هورلیو گومز بوده است و باور کنید که این را به عنوان یک تعریف بیان می‌کنیم.
اما اگر فرض کنیم که تاتنهام تحت هدایت فرانک ممکن است کمی منطقی‌تر و کمی کمتر از تاتنهامِ پوستکوعلو پر هرج و مرج باشد، آیا دلیلی برای داشتن یک دروازه‌بان منطقی‌تر و کم هرج و مرج‌تر از ویکاریو وجود دارد؟
صادقانه بگوییم، بخش بزرگی از این مسئله این است که این مقالات باید شامل پنج بازیکن باشد و ما قطعاً فکر نمی‌کنیم ویکاریو در بین محتمل‌ترین خروجی‌های تاتنهام قرار داشته باشد. اما قطعاً مطمئن نیستیم که او فصل آینده را به عنوان شماره یک بلامنازع آغاز کند.
