آیا جودوکاران ایرانی کم‌خودآگاه می‌شوند؟
در روزهای اخیر، خبرهایی از مشکلات به وجود آمده برای جودوکاران نابینا و کم‌بینای کشورمان به گوش می‌رسد که سوالات متعددی را درباره وضعیت اعزام این ورزشکاران به مسابقات جهانی ایجاد کرده است. در این راستا، رئیس فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان ایران، درباره مشکلات پیش‌آمده سخن گفت و توضیحات مهمی را ارائه کرد.
به گفته‌ی آقای “حسن رضایی”، رئیس فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان ایران، مدارک پزشکی دو جودوکار که به منظور اعزام به مسابقات جهانی مورد بررسی قرار گرفته بود، ناقص بوده و این موضوع باعث عدم امکان اعزام آن‌ها شده است. این مساله نه تنها منجر به عدم حضور این جودوکاران در مسابقات جهانی خواهد شد، بلکه رئیس فدراسیون تأکید کرد که برای حفظ سلامتی و ایمنی ورزشکاران، دیگر ریسکی برای اعزام ورزشکاران کم‌بینا به رقابت‌های بین‌المللی نخواهند کرد تا از بروز مشکلات مشابه در آینده جلوگیری شود.
آقای رضایی در ادامه، به اهمیت دقت در مدارک پزشکی ورزشکاران نابینا و کم‌بینا اشاره کرد و گفت: «ما به خوبی می‌دانیم که ورزشکاران ما برای رسیدن به سکوهای بین‌المللی تلاش می‌کنند، اما باید توجه داشت که سلامت و ایمنی آن‌ها در اولویت قرار دارد. هر گونه سهل‌انگاری در این زمینه می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.»
این اظهارات رئیس فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان باعث جلب توجه رسانه‌ها و جامعه ورزشی کشور شد. شایان ذکر است که ورزشکاران نابینا و کم‌بینا در چند سال اخیر به مهم‌ترین نمایندگان کشورمان در میادین جهانی تبدیل شده‌اند و موفقیت‌های به یاد ماندنی در عرصه‌های ورزشی کسب کرده‌اند. با این حال، اقدامات لازم برای تأمین سلامت و ایمنی این ورزشکاران نیز باید در نظر گرفته شود.
مسئله مدارک پزشکی، موضوعی حیاتی در دنیای ورزش است. بخصوص برای ورزشکاران نابینا و کم‌بینا که نیازمند بررسی‌های دقیق‌تری هستند. اگرچه آماده‌سازی مدارک پزشکی ممکن است یک فرآیند زمان‌بر و پیچیده باشد، اما لازم است که فدراسیون‌ها و مربیان با جدیت بیشتری نسبت به آن اقدام کنند. عدم توجه به جزئیات این مدارک می‌تواند منجر به از دست دادن فرصت‌های مهم ورزشی شود.
این رویداد نه تنها نمایانگر چالش‌های موجود در مسیر ورزشکاران نابینا و کم‌بینا است، بلکه به نوعی تأکیدی بر نیاز به استانداردسازی و بهبود پروسه‌های اداری مرتبط با ورزشکاران این گروه نیز می‌باشد. همچنین، رئیس فدراسیون به این نکته نیز اشاره کرد که باید به توجه و اعتبار به ورزشکاران نابینا و کم‌بینا بیشتر پرداخته شود و حمایت‌های لازم از سوی نهادهای مختلف اجتماعی و فرهنگی به عمل آید.
درخواست وی از مسئولان و دست‌اندرکاران ورزشی کشور این بود که برای آینده این ورزشکاران اقدامات مؤثرتر و هدفمندی انجام شود تا شاهد توسعه و پیشرفت بیشتری در این رشته ورزشی باشند. آقای رضایی ابراز امیدواری کرد که با توجه به تجربیات کسب شده، شرایط بهتری برای ورزشکاران نابینا و کم‌بینا در مسابقات جهانی و ملی فراهم آید و از تکرار چنین مشکلاتی جلوگیری شود.
در پایان، سوال مهمی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چگونه می‌توان به بهبود شرایط اعزام ورزشکاران نابینا و کم‌بینا کمک کرد؟ به نظر می‌رسد نیاز به ایجاد یک بستر مناسب، هماهنگی بیشتر بین فدراسیون‌ها و تاثیرگذاری بر روی قوانین موجود در این زمینه، از جمله اقداماتی است که می‌تواند آینده‌ای روشن‌تر برای ورزشکاران نابینا و کم‌بینا رقم بزند.
خلاصه این است که تلاش برای برطرف کردن مشکلات و چالش‌های موجود نیازمند همکاری و همیاری همه نهادهای مرتبط است تا نه تنها چهره ورزش نابینایان و کم‌بینایان کشور حفظ شود، بلکه به سمت یک آینده‌ای روشن‌تر در این رشته ورزشی پیش برویم.
