عنوان: ضرورت بازنگری در رویکردهای آموزشی و احترام به معلمان و دانش‌آموزان
آقای وزیر محترم! در شرایط فعلی نظام آموزشی کشور، نیاز مبرمی به تغییر رویکردها و نگاهی نو به معلمان و دانش‌آموزان احساس می‌شود. منبع انسانی یکی از ارکان اصلی هر نظام آموزشی به شمار می‌آید و توجه به نیازها و توقعات معلمان و دانش‌آموزان می‌تواند به بهبود کیفیت آموزش کمک شایانی نماید.
پدیده‌ای که این روزها در جامعه آموزشی کشور مشاهده می‌شود، نوعی دغدغه و نگرانی از سوی معلمان و خانواده‌ها است. معلمان به عنوان ویژگی‌های کلیدی در فرآیند یاددهی-یادگیری، تنها تربیت‌کننده دانش‌آموزان نیستند، بلکه نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری شخصیت و آینده‌ی آنان دارند. با توجه به این حقیقت، مقایسه کردن معلمان با چوپانان و دانش‌آموزان با گوسفند، به نوعی تحقیر و نادیده گرفتن زحمات و تلاش‌های شبانه‌روزی این قشر پرتلاش است.
توجه به این نکته ضروری است که معلمان به عنوان مربیان روح و ذهن دانش‌آموزان، علاوه بر وظایف آموزشی، به عنوان مشاوران، راهنمایان و الهام‌بخش‌های آنان نیز به حساب می‌آیند. معلمان با سال‌ها تجربه و دانش، کوشش می‌کنند تا نسلی آگاه و توانا تربیت کنند. به همین دلیل، هر گونه اظهارنظری که معلمان را در مقام‌هایی پایین‌تر از شان و منزلت واقعی‌شان قرار دهد، نه‌تنها مضر است، بلکه به بدبینی و ناامیدی در این قشر می‌انجامد.
در این راستا، بیایید به مسأله دانش‌آموزان نیز بپردازیم. دانش‌آموزان ما نه تنها گوسفندانی در دشت‌های بی‌پایان علم و دانش نیستند، بلکه هر یک از آنان یک فرد منحصر به فرد با استعدادها، علاقه‌ها و آرزوهای خاص خود هستند. برقراری ارتباط مثبت و معنادار میان معلم و دانش‌آموز، تاثیرات عمیقی بر روند یادگیری و رشد اجتماعی آنان خواهد داشت. پس لازم است که برای تربیت نسلی خلاق و آینده‌ساز، به تنوع و قدرت تفکر دانش‌آموزان احترام بگذاریم و محیطی مناسب برای شکوفایی توانایی‌های آنان فراهم کنیم.
سازمان‌های دولتی و کلیدی در نظام آموزشی کشور باید به این مهم توجه داشته باشند که جامعه، متشکل از افراد مختلف با زمینه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی است. عدم توجه به این مسائل منجر به عدم تحقق اهداف آموزشی خواهد شد. به همین منظور، باید برنامه‌ها و سیاست‌های کلان آموزشی با توجه به نیازهای واقعی معلمان و دانش‌آموزان تدوین و اجرا گردد.
افزون بر این، در یک نظام آموزشی مؤثر، نیاز به تعادل میان سخت‌گیری و تسهیل در فرآیند یاددهی-یادگیری احساس می‌شود. متصدیان مربوطه باید با درک صحیح از دنیای امروز و چالش‌های پیش‌روی آن، اقدام به ارتقاء کیفیت آموزش و بهبود لب‌نوشته‌های آموزشی، از جمله برنامه‌های درسی و روش‌های تدریس کنند. این مورد مخصوصاً در دورانی که فناوری اطلاعات و ارتباطات به سرعت در حال پیشرفت است، از اهمیت دوچندانی برخوردار است.
به طور کلی، انتظار می‌رود که برای بهبود شرایط آموزشی و درک بهتر ابعاد مختلف آن، همراهی و همکاری بین تمامی افراد ذی‌نفع، از جمله معلمان، دانش‌آموزان، والدین و مسئولان آموزشی برقرار گردد. باید به یاد داشته باشیم که نه معلمان چوپان‌اند و نه دانش‌آموزان گوسفند؛ بلکه هر دو گروه بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه هستند که باید به احترام و منزلت آن‌ها توجه ویژه‌ای شود.
در خاتمه، آقای وزیر، ابتدایی‌ترین نیاز جامعه ما احترامی است که باید به همه افراد، به‌ویژه معلمان و دانش‌آموزان، گذاشته شود. بیایید با یکدیگر برای فردایی بهتر و نظام آموزشی کارآمدتر تلاش کنیم و از معلمان به عنوان یک سرمایه ملی و از دانش‌آموزان به عنوان آینده‌سازان کشور، بهره‌برداری نماییم.
