آقای علم‌الهدی! چرا نباید به بررسی عملکرد دولت رئیسی بپردازید؟ این سوالی است که در فضای سیاسی کشور با اهمیت بسیاری مطرح شده است و نیازمند توجه و دقت نظر خاصی است.
رئیس‌جمهور، آقای ابراهیم رئیسی، از زمان روی کار آمدن در مردادماه ۱۴۰۰ و در شرایط ویژه اقتصادی و سیاسی کشور، وعده‌هایی را مطرح کرده که برخی از آن‌ها تنها در فاز وعده باقی مانده و تا به امروز به طور کامل محقق نشده‌اند. از جمله این وعده‌ها می‌توان به کاهش تورم، بهبود معیشت مردم و مقابله با فساد اشاره کرد. این مسائل نه تنها بر زندگی روزمره شهروندان اثرگذار است، بلکه موجب خلق چالش‌های اساسی در نظام اقتصادی کشور شده است.
در این راستا، آقای علم‌الهدی، به عنوان یکی از شخصیت‌های مذهبی و سیاسی در استان خراسان رضوی و امام جمعه مشهد، بسیاری از انتقادات و نظرات را در رابطه با عملکرد دولت مطرح کرده‌اند. اما این سوال که چرا نباید به بررسی عملکرد دولت رئیسی پرداخته شود، می‌تواند به دو دلیل اساسی برگردد: اول، احتمال بروز سوءتفاهمات و یا حتی تنش‌های سیاسی و دوم، ضرورت حفظ وحدت و همدلی در میان مسئولین نظام.
در واقع، انتظار از روحانیون و شخصیت‌های مذهبی این است که با در نظر گرفتن ملاحظات امنیتی و اجتماعی کشور، به بررسی و نقد منصفانه عملکرد دولت بپردازند. عدم توجه به آسیب‌ها و مشکلات موجود و عدم نقد کارشناسانه می‌تواند باعث بروز نارضایتی‌هایی در بین مردم شود. بر این اساس، تحلیل‌های غیرمستند یا شتابزده از عملکرد دولت می‌تواند در نهایت به ایجاد فضای دوقطبی در جامعه بیانجامد.
برخی معتقدند که آقای علم‌الهدی و اصولگرایان به دلایل مختلف ممکن است از نقد عملکرد دولت خودداری کنند. یکی از این دلایل می‌تواند ترس از نارضایتی پایگاه اجتماعی‌شان باشد. دولتی که در حال حاضر به عنوان دولت اصولگرا در قوه مجریه فعالیت می‌کند، حامیانی دارد که انتظار دارند تا این دولت به خواسته‌ها و نیازهای اقتصادی و اجتماعی آن‌ها پاسخ دهد. از سوی دیگر، نپرداختن به اشکالات موجود می‌تواند به نوعی مصداق بی‌مسئولیتی قلمداد شود، چرا که نقش روحانیون و شخصیت‌های مذهبی در ایجاد آگاهی و بصیرت نسبت به مسائل اقتصادی و اجتماعی بر کسی پوشیده نیست.
پارامتر دیگری که آقای علم‌الهدی و همفکران او باید در نظر داشته باشند، این است که انتقادات عالمانه و مبتنی بر واقعیت می‌تواند در نهایت به بهبود عملکرد دولت و افزایش اعتماد عمومی منجر شود. در دموکراسی‌های موفق، انتقاد سازنده یکی از ارکان اساسی بهبود و پیشرفت محسوب می‌شود. اگر آقای علم‌الهدی و دیگر شخصیت‌ها بتوانند با نگاهی منطقی به تحلیل وضعیت موجود بپردازند، می‌توانند به احیای اعتماد عمومی و همدلی میان مسئولین و مردم کمک کنند.
چالش‌هایی مانند رکود اقتصادی، بیکاری و افزایش هزینه‌های زندگی، همگی مسائلی هستند که مردم با آن‌ها درگیر هستند و بی‌توجهی به آن‌ها نمی‌تواند نادیده انگاشته شود. همچنین، فشارهای بین‌المللی و تحریم‌ها نیز بر این شرایط دامن زده و نقش دولت را در تامین نیازهای مردم دشوارتر کرده است. لذا تحلیل واقع‌گرایانه و عمیق عملکرد دولت می‌تواند به سیاست‌گذاران کمک کند تا به شیوه‌هایی نوآورانه‌تر و اثربخش‌تر به حل مشکلات مردم بپردازند.
در نهایت، شایسته است که آقای علم‌الهدی و دیگر شخصیت‌ها به جای خودداری از بررسی عملکرد دولت رئیسی، گام به گام با اتحاد و همدلی، اندیشه‌های نوآورانه‌ای را عرضه کنند تا همگی در کنار یکدیگر برای پیشرفت کشور تلاش کنیم. بی‌تردید، این مسیر نه تنها برای دولت، بلکه برای کل جامعه و ملت ایران سودمند خواهد بود و زمینه‌ساز شکوفایی و اعتلای کشور می‌باشد.
