چند روز پیش، در یک بحث داغ و جنجالی در فضای سیاسی کشور، وزیر پیشین ارتباطات و فناوری اطلاعات، محمدجواد آذری جهرمی، در اظهار نظری تند و انتقادی، به نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی، علی مطهری، پیشنهاد داد که خود او باید کابینه را تشکیل دهد. این اظهارات در پی انتقادات مکرر مطهری از دولت و به ویژه از عملکرد وزارتخانههای مختلف دولت یازدهم و دوازدهم به ویژه در حوزههای اقتصادی و اجتماعی مطرح شد.
آذری جهرمی در بخشی از صحبتهای خود گفت: “اگر شما معتقدید که میتوانید بهتر از دولتمردان فعلی عمل کنید، پس خودتان وارد میدان شوید و کابینه را تشکیل دهید.” این جمله نه تنها به نظر میرسد که در پاسخ به انتقادات مطهری گفته شده باشد، بلکه نشاندهنده ناامیدی و نارضایتی برخی از مسئولان از شرایط موجود کشور و نوع واکنشها به مشکلات اقتصادی و اجتماعی است.
نکته قابل توجه این است که این مباحث در شرایطی مطرح میشود که کشور با چالشهای اقتصادی متعددی دست و پنجه نرم میکند. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که نارضایتی عمومی از اوضاع اقتصادی و اجتماعی باعث ایجاد تنشهای سیاسی و کاهش اعتماد عمومی به دولت شده است. در این راستا، آذری جهرمی با انتخاب این لحن تند و کنایهآمیز سعی دارد تا برخی افراد سیاسی را به چالش بکشد و آنان را به اتخاذ مواضع قاطعتری وادارد.
علت این اختلافات را میتوان در مسائل متعدد اقتصادی و اجتماعی جستجو کرد که هر روز بیشتر از گذشته به مشکلات بزرگتری تبدیل میشوند. نرخ بیکاری، افزایش قیمتها، گرانی اقلام اساسی و مشکلات معیشتی از جمله این مسائل هستند که بر زندگی مردم تأثیرات مستقیم گذاشته است. این وضعیت، انتظار افکار عمومی را از مسئولان و نمایندگان به ویژه در مجلس شورای اسلامی به شدت افزایش داده است.
در ادامه دیالوگهای داغ بین این دو شخصیت سیاسی، آذری جهرمی بلافاصله در توییتهای خود ضمن تأکید بر ضرورت پاسخگویی مسئولان به وضعیت موجود، بر لزوم همدلی و همکاری میان نهادهای دولتی و عمومی تأکید کرد.
با این حال، منتقدان همواره وجود اختلافات میان اعضای خودی را در دولت و مجلس نشانهای از عدم انسجام و وحدت در مدیریت کشور میدانند. در این شرایط، نقش نمایندگان مجلس در نظارت بر عملکرد دولت و پیشنهاد راهکارهای اساسی برای بهبود وضعیت کشور بسیار حیاتی است.
این جنجالها در فضای مجازی و رسانهها بازتاب وسیعی داشت و بسیاری از کاربران به تحلیل و بررسی این نوع گفتگوهای سیاسی پرداختند. آنان بر این باورند که این اظهارات میتواند نشانهای از بازشدن فضای انتقادات باشد، اگرچه برخی نیز نگران از این هستند که این نوع تنشها تنها به افزایش نارضایتی عمومی و از بین رفتن اعتماد میان مردم و مسئولان منجر شود.
در پایان باید گفت که در شرایط کنونی، انتظار میرود که تمامی مسئولان و نمایندگان مردم، به جای ایجاد تنش و بیاعتمادی میان یکدیگر، به دنبال راهکارهای مشترک و مؤثری برای حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور باشند. شاید این نوع اظهارات و بحثها بایستی به دور از کنایه و طعنه، به سمت ایجاد توافق و همکاری پیش برود تا شاهد بهبود وضعیت فعلی کشور باشیم. این تنها در صورتی میسر است که همه نسبت به مسئولیتهای خود آگاه و حساس باشند و به نیازهای مردم اهمیت دهند.