اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ﴿1﴾ |
|
بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید،﴿1﴾ |
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ﴿2﴾ |
|
همان کس که انسان را از خون بسته‌ای خلق کرد!﴿2﴾ |
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ﴿3﴾ |
|
بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،﴿3﴾ |
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ﴿4﴾ |
|
همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود،﴿4﴾ |
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ﴿5﴾ |
|
و به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد!﴿5﴾ |
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ﴿6﴾ |
|
چنین نیست (که شما می‌پندارید) به یقین انسان طغیان می‌کند،﴿6﴾ |
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ﴿7﴾ |
|
از اینکه خود را بی‌نیاز ببیند!﴿7﴾ |
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ﴿8﴾ |
|
و به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است!﴿8﴾ |
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ﴿9﴾ |
|
به من خبر ده آیا کسی که نهی می‌کند،﴿9﴾ |
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ﴿10﴾ |
|
بنده‌ای را به هنگامی که نماز می‌خواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟!﴿10﴾ |
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ﴿11﴾ |
|
به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد،﴿11﴾ |
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ﴿12﴾ |
|
یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است)؟!﴿12﴾ |
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ﴿13﴾ |
|
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهی نیست)؟!﴿13﴾ |
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ﴿14﴾ |
|
آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می‌بیند؟!﴿14﴾ |
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ﴿15﴾ |
|
چنان نیست که او خیال می‌کند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‌اش [= موی پیش سرش] را گرفته (و به سوی عذاب می‌کشانیم)،﴿15﴾ |
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ﴿16﴾ |
|
همان ناصیه دروغگوی خطاکار را!﴿16﴾ |
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ﴿17﴾ |
|
سپس هر که را می‌خواهد صدا بزند (تا یاریش کند)!﴿17﴾ |
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ﴿18﴾ |
|
ما هم بزودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)!﴿18﴾ |
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩﴿19﴾ |
|
چنان نیست (که آن طغیانگر می‌پندارد)؛ هرگز او را اطاعت مکن، و سجده نما و (به خدا) تقرّب جوی!﴿19﴾ |
