إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ﴿1﴾ |
|
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،﴿1﴾ |
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ﴿2﴾ |
|
هیچ کس نمیتواند آن را انکار کند!﴿2﴾ |
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ﴿3﴾ |
|
(این واقعه) گروهی را پایین میآورد و گروهی را بالا میبرد!﴿3﴾ |
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا﴿4﴾ |
|
در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمیآید،﴿4﴾ |
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا﴿5﴾ |
|
و کوهها در هم کوبیده میشود،﴿5﴾ |
فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا﴿6﴾ |
|
و بصورت غبار پراکنده درمیآید،﴿6﴾ |
وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً﴿7﴾ |
|
و شما سه گروه خواهید بود!﴿7﴾ |
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ﴿8﴾ |
|
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی!﴿8﴾ |
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ﴿9﴾ |
|
گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی!﴿9﴾ |
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ﴿10﴾ |
|
و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند،﴿10﴾ |
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ﴿11﴾ |
|
آنها مقرّبانند!﴿11﴾ |
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ﴿12﴾ |
|
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!﴿12﴾ |
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ﴿13﴾ |
|
گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند،﴿13﴾ |
وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ﴿14﴾ |
|
و اندکی از امّت آخرین!﴿14﴾ |
عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ﴿15﴾ |
|
آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صفکشیده و به هم پیوسته است قراردارند،﴿15﴾ |
مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ﴿16﴾ |
|
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!﴿16﴾ |
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ﴿17﴾ |
|
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان میگردند،﴿17﴾ |
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ﴿18﴾ |
|
با قدحها و کوزهها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!﴿18﴾ |
لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ﴿19﴾ |
|
امّا شرابی که از آن درد سر نمیگیرند و نه مست میشوند!﴿19﴾ |
وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ﴿20﴾ |
|
و میوههایی از هر نوع که انتخاب کنند،﴿20﴾ |
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ﴿21﴾ |
|
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!﴿21﴾ |
وَحُورٌ عِينٌ﴿22﴾ |
|
و همسرانی از حور العین دارند،﴿22﴾ |
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ﴿23﴾ |
|
همچون مروارید در صدف پنهان!﴿23﴾ |
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴿24﴾ |
|
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند!﴿24﴾ |
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا﴿25﴾ |
|
در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود؛﴿25﴾ |
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا﴿26﴾ |
|
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»!﴿26﴾ |
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ﴿27﴾ |
|
و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی!﴿27﴾ |
فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ﴿28﴾ |
|
آنها در سایه درختان «سِدر» بیخار قرار دارند،﴿28﴾ |
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ﴿29﴾ |
|
و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]،﴿29﴾ |
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ﴿30﴾ |
|
و سایه کشیده و گسترده،﴿30﴾ |
وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ﴿31﴾ |
|
و در کنار آبشارها،﴿31﴾ |
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ﴿32﴾ |
|
و میوههای فراوان،﴿32﴾ |
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ﴿33﴾ |
|
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود،﴿33﴾ |
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ﴿34﴾ |
|
و همسرانی بلندمرتبه!﴿34﴾ |
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً﴿35﴾ |
|
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم،﴿35﴾ |
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا﴿36﴾ |
|
و همه را دوشیزه قرار دادیم،﴿36﴾ |
عُرُبًا أَتْرَابًا﴿37﴾ |
|
زنانی که تنها به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند!﴿37﴾ |
لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ﴿38﴾ |
|
اینها همه برای اصحاب یمین است،﴿38﴾ |
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ﴿39﴾ |
|
که گروهی از امّتهای نخستینند،﴿39﴾ |
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ﴿40﴾ |
|
و گروهی از امّتهای آخرین!﴿40﴾ |
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ﴿41﴾ |
|
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود)!﴿41﴾ |
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ﴿42﴾ |
|
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند،﴿42﴾ |
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ﴿43﴾ |
|
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا!﴿43﴾ |
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ﴿44﴾ |
|
سایهای که نه خنک است و نه آرامبخش!﴿44﴾ |
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ﴿45﴾ |
|
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند،﴿45﴾ |
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ﴿46﴾ |
|
و بر گناهان بزرگ اصرار میورزیدند،﴿46﴾ |
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ﴿47﴾ |
|
و میگفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟!﴿47﴾ |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ﴿48﴾ |
|
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته میشوند)؟!»﴿48﴾ |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ﴿49﴾ |
|
بگو: «اوّلین و آخرین،﴿49﴾ |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ﴿50﴾ |
|
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری میشوند،﴿50﴾ |
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ﴿51﴾ |
|
سپس شما ای گمراهان تکذیبکننده!﴿51﴾ |
لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ﴿52﴾ |
|
قطعاً از درخت زقّوم میخورید،﴿52﴾ |
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ﴿53﴾ |
|
و شکمها را از آن پر میکنید،﴿53﴾ |
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ﴿54﴾ |
|
و روی آن از آب سوزان مینوشید،﴿54﴾ |
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ﴿55﴾ |
|
و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن میآشامید!﴿55﴾ |
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ﴿56﴾ |
|
این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت!﴿56﴾ |
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ﴿57﴾ |
|
»ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمیکنید؟!﴿57﴾ |
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ﴿58﴾ |
|
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟!﴿58﴾ |
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ﴿59﴾ |
|
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) میدهید یا ما آفریدگاریم؟!﴿59﴾ |
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ﴿60﴾ |
|
ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد!﴿60﴾ |
عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ﴿61﴾ |
|
تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازهای بخشیم!﴿61﴾ |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ﴿62﴾ |
|
شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است)؟!﴿62﴾ |
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ﴿63﴾ |
|
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟!﴿63﴾ |
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴿64﴾ |
|
آیا شما آن را میرویانید یا ما میرویانیم؟!﴿64﴾ |
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ﴿65﴾ |
|
هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده میکنیم که تعجّب کنید!﴿65﴾ |
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ﴿66﴾ |
|
(بگونهای که بگویید:) براستی ما زیان کردهایم،﴿66﴾ |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ﴿67﴾ |
|
بلکه ما بکلّی محرومیم!﴿67﴾ |
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ﴿68﴾ |
|
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟!﴿68﴾ |
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ﴿69﴾ |
|
آیا شما آن را از ابر نازل کردهاید یا ما نازل میکنیم؟!﴿69﴾ |
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ﴿70﴾ |
|
هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار میدهیم؛ پس چرا شکر نمیکنید؟!﴿70﴾ |
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ﴿71﴾ |
|
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟!﴿71﴾ |
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ﴿72﴾ |
|
آیا شما درخت آن را آفریدهاید یا ما آفریدهایم؟!﴿72﴾ |
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ﴿73﴾ |
|
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم!﴿73﴾ |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ﴿74﴾ |
|
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!﴿74﴾ |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ﴿75﴾ |
|
سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!﴿75﴾ |
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ﴿76﴾ |
|
و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید!﴿76﴾ |
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ﴿77﴾ |
|
که آن، قرآن کریمی است،﴿77﴾ |
فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ﴿78﴾ |
|
که در کتاب محفوظی جای دارد،﴿78﴾ |
لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ﴿79﴾ |
|
و جز پاکان نمیتوانند به آن دست زنند [= دست یابند].﴿79﴾ |
تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴿80﴾ |
|
آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛﴿80﴾ |
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ﴿81﴾ |
|
آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک میشمرید،﴿81﴾ |
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ﴿82﴾ |
|
و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟!﴿82﴾ |
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ﴿83﴾ |
|
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟!﴿83﴾ |
وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ﴿84﴾ |
|
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛﴿84﴾ |
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُبْصِرُونَ﴿85﴾ |
|
و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمیبینید!﴿85﴾ |
فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ﴿86﴾ |
|
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید،﴿86﴾ |
تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ﴿87﴾ |
|
پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست میگویید!﴿87﴾ |
فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ﴿88﴾ |
|
پس اگر او از مقرّبان باشد،﴿88﴾ |
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ﴿89﴾ |
|
در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!﴿89﴾ |
وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ﴿90﴾ |
|
امّا اگر از اصحاب یمین باشد،﴿90﴾ |
فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ﴿91﴾ |
|
(به او گفته میشود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند!﴿91﴾ |
وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ﴿92﴾ |
|
امّا اگر او از تکذیبکنندگان گمراه باشد،﴿92﴾ |
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ﴿93﴾ |
|
با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی میشوید!﴿93﴾ |
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ﴿94﴾ |
|
و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،﴿94﴾ |
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ﴿95﴾ |
|
این مطلب حقّ و یقین است!﴿95﴾ |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ﴿96﴾ |
|
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!﴿96﴾ |