محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796834508
واقع گرایی به جای توهم گرایی، ویژگی دولت یازدهم
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
واقع گرایی به جای توهم گرایی، ویژگی دولت یازدهم تهران - ایرنا - روزنامه شرق در شماره روز دوشنبه خود مصاحبه ای از ˈ رضا صالحی امیری ˈ را منتشر کرده است که او در آن عملکرد شش ماهه دولت یازدهم را ارزیابی کرده است.
شرق نوشت : صالحی امیری، یار همیشگی روحانی و از دوستان نزدیک او است که همراه رییس جمهوری، از «نیاوران» به «پاستور» آمده است. تعداد بالایی از تالیفات او به همان زمان حضورش در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بازمی گردد. او برای مدتی سرپرست وزارت ورزش بود؛ اما جلسه رای اعتمادش جنجالی شد و در نهایت موفق به کسب بلیط پاستور از سوی بهارستانی ها نشد. آن زمان همه منتظر بودند تا صالحی امیری که در مجلس گفته بود «اسرار زیادی در سینه دارم» افشاگری هایی داشته باشد؛ اما او ترجیح داد آنچه در مجلس گذشت را از طریق قوه قضاییه پیگیری کند. در اتاقش در طبقه ششم ساختمان کوثر به دیدن او رفتم تا درباره مسایل سیاسی روز گفت وگو کنیم؛ اما آنچه ماحصل گفت وگوی ما شد «بررسی عملکرد روحانی از ابتدای فعالیتش تاکنون» بود. هر چند صالحی امیری از مساله «حصر» و «انجمن صنفی روزنامه نگاران» هم سخن گفت، البته پرسش هایی هم باقی ماند برای «شاید وقتی دیگر».
ارزیابی شما به طور کلی از عملکرد شش ماهه دولت روحانی چیست؟
گرچه شش ماه؛ دوره کوتاهی است اما برشی از زمان است؛ در مجموع ارزیابی من این است که مجموعه تحولات شش ماهه دولت آقای روحانی قطعا بیش از عملکرد مثبت هشت ساله دولت آقای احمدی نژاد است. منهای اینکه نقاط منفی این دولت نزدیک به صفر است و نکات منفی دولت قبلی بسیار زیاد است. تعبیر کلی من این است که دولت آقای روحانی دولت فرصت هاست. خط ریل دولت روحانی تولید فرصت های ملی در جهت توسعه ملی است. در نگاهی کلی دولت روحانی دولت تولید حداکثر فرصت هاست در مقابل دولت قبلی که تولید حداکثر تهدیدات بود.
شما معتقدید دولت روحانی «دولت فرصت هاست» در حوزه سیاسی چه اقداماتی انجام شده که آن را فرصت بدانیم؟
در حوزه سیاسی اتفاق بزرگی که افتاد انزوای سیاسی آحاد جامعه به مشارکت سیاسی تبدیل شد. یعنی مردم به این اعتماد و باور رسیدند که دولت آقای روحانی می تواند به چالش های ملی پاسخ بدهد به همین خاطر انزوا و قهر سیاسی به آشتی سیاسی تبدیل شد. نکته دوم در عرصه سیاسی این بود که مناقشه سیاسی و منازعه سیاسی به نشاط سیاسی تبدیل شد یعنی وقتی به گذشته برمی گردیم همیشه مناقشه و منازعه وجود داشت اما حالا تفرقه سیاسی به وفاق سیاسی تبدیل شده است. هزینه های فعالیت سیاسی به شدت کاهش پیدا کرد به تعبیر دیگر یکی از دستاوردهای حوزه سیاسی کاهش محسوس هزینه های سیاسی است. چه در حوزه دانشگاه، مطبوعات و رسانه و چه در حوزه نخبگان و حتی در عرصه عمومی. امروز کمتر کسی برای بیان، قلم و فکر، دغدغه و چالش دارد. در مجموع تنفس آزاد در فضای سیاسی در قبال ناامنی در فضای سیاسی یکی از دستاوردهای دولت آقای روحانی است. البته من منکر چالش ها نیستم. طبیعی است هر دولتی با هر ویژگی به سر کار بیاید طبعا چالش هایی را به همراه دارد اما اتفاقات بزرگ در این شش ماه که البته به لحاظ زمانی کوتاه است قابل توجه است. در گذشته کانون های سیاسی در خانه ها و محفل ها با هم سخن می گفتند اما امروز به صورت آزاد با دولت و نظام صحبت می کنند و دیالوگ دارند. به نظر من مهم ترین دستاورد آقای روحانی در حوزه سیاسی برداشتن چتر ناامنی، ترس و دغدغه فعالیت سیاسی و به جای آن ایجاد یک فضای مساعدی برای حرکت سیاسی همه اقشار جامعه اعضای نهادها، تشکل ها، نخبگان و صاحبان قلم و فکر در چارچوب قانون است.
در عرصه اجتماعی مهم ترین دستاورد دولت روحانی در شش ماهه گذشته را چه می دانید؟
بزرگ ترین اتفاق کاهش شکاف «دولت - ملت» بود. در گذشته میان جامعه و دولت یک فاصله جدی ایجاد شده بود و این قهر اجتماعی جامعه تبدیل به یک شکاف اجتماعی شده بود. دولت آقای احمدی نژاد مانند کوه برفی بود که در ابتدا با یک ظرفیت بسیار بزرگ و با یک بهمن عظیم خودش را ظاهر کرد ولی در انتها کاملا ذوب شد.
در حوزه اجتماعی، نه تنها شکاف دولت و ملت کاهش پیدا کرد بلکه سرمایه های جدید تولید شد. امروز وقتی در کوچه و بازار یا کف خیابان با مردم صحبت می کنید شاهد نوعی احساس امید به آینده و انتظار دگرگونی هستید. همین قضیه در فضای کسب وکار و حتی در میان خانواده ها هم صادق است. البته یک جریان تخریب گر درصدد تخریب این سرمایه اجتماعی است. این جریان خاص به این نکته توجه نمی کند که سرمایه اجتماعی دولت درحقیقت متعلق به کل نظام است و تخریب و تضعیف دولت در نهایت موجب تخریب نظام می شود.
عملکرد دولت را در عرصه فرهنگی چگونه می بینید؟
نخستین اتفاقی که در عرصه فرهنگی افتاده افزایش نسبی سطح امنیت جامعه فرهنگی است. ناامنی فرهنگی جامعه را دچار انجماد فرهنگی می کند. من معتقدم که مهم ترین دستاورد دولت آقای روحانی افزایش نسبی سطح امنیت فرهنگی است. نمادهای این را می توان آشتی قلم و نخبگان و هنرمندان با دولت دانست. قهر، تبدیل به آشتی شده است البته هم دولت و هم اصحاب قلم باید تلاش کنند که این آشتی را تداوم دهند. در گذشته بسیاری از هنرمندان به بن بست رسیده بودند. کارگردان های فاخر و ارزشمند انگیزه کار نداشتند شعرا ذوقشان افول پیدا کرده بود، بسیاری از صاحبان قلم دست به قلم نمی بردند و انزواگزینی به یک نوع افتخار فرهنگی تبدیل شده بود. درحقیقت یک نوع «مقاومت فرهنگی» شکل گرفته بود که اکنون تبدیل به «مشارکت فرهنگی» شده است. این دولت اهمیت بسیار فراوانی برای حوزه فرهنگ قایل است مقولاتی نظیر میراث فرهنگی، صنعت فرهنگی و دیپلماسی فرهنگی در برنامه های دولت از جایگاه والایی برخوردار است.
ارزیابی تان از کارنامه سیاست خارجی دولت چیست؟
ارایه تصویری جدید از ایران در نگاه جهانیان، مهم ترین دستاورد دولت آقای روحانی است. این تصویر در گذشته، کدر بود اما امروز به تصویری روشن و شفاف تبدیل شده است. همچنین «کلید تدبیر» در قفل هسته ای چرخید و این قفل برای اولین بار، باز شد. نکته دیگری که نباید از آن غافل شد این است که در گذشته، حضور و اظهارنظرهای برخی دولتمردان در عرصه های جهانی هزینه های سنگین برای ملت ایجاد می کرد اما حضور دولتمردان کنونی، فرصت های جدید برای ملت مهیا می سازد. نمونه بارز این تحول، رخدادهایی است که در «نیویورک» و «داووس» شاهد آن بودیم.
برخی معتقدند گره زدن همه مسایل با مناقشه هسته ای اشتباه است آیا با این دیدگاه موافقید؟
موضوع فقط مساله هسته ای نیست. موضوع بازشدن قفل بسته به روابط ایران با جهان است. یعنی بازگشت عزت مندانه و فعال ایران به قطار در حال حرکت نظام بین الملل. ایران یک بازیگر مهم در عرصه بین المللی است و غربی ها که تحت تاثیر لابی صهیونیسم و مدیریت داخلی با بی تدبیری خود موجب نادیده گرفته شدن این قدرت ملی شدند و به ملت ظلم کردند. مطمئن باشید پنج بحران اصلی منطقه یعنی سوریه، بحرین، فلسطین، عراق و افغانستان بدون حضور ایران هیچ گاه حل نخواهد شد. این را دنیا می داند. نیاز جهان و دنیای امروز برای حل مساله خاورمیانه، بیش از نیاز ما به این مساله است اما در فضای تعارض، دو طرف ضرر می کنند. البته ما در این بین در پی تامین منافع ملی خودمان خواهیم بود.
با این وجود در هفته های گذشته شاهد تندترشدن حملات علیه دولت هستیم.
دولت آقای روحانی، نقطه پایان افراط و تفریط در کشور است. آنانی که دنبال آلوده کردن فضا هستند به این جمع بندی رسیده اند که در آینده، نزد ملت جایگاهی ندارند. بنابراین تلاش شان هم با هدف تخریب ریلی است که ملت انتخاب کرده اند. این درحالی است که «چتر اعتدال» منافع همه را تامین خواهد کرد. اعتدال، چتر گسترده ای که همه آحاد ملت - با همه نگرش ها - را در خود جای می دهد؛ به استثنای کسانی که به قاعده بازی، پایبند نباشند. متاسفانه همیشه در جامعه با عده ای افراطی و تخریبگر که به دنبال برهم زدن قاعده بازی هستند مواجه هستیم. مهم ترین ابزار افراط گرایی، فرافکنی، انگ زنی، جنجال آفرینی و رفتار فراقانونی است. اخلاق حکم می کند که همگان به نتایج یک بازی شرافتمندانه و قانونمدارانه تن دهند. دولت آقای روحانی محصول یک انتخاب گفتمانی در جامعه است. همه باید به انتخاب مردم احترام بگذارند.
دولت برنامه ای برای پاسخگویی به عناصر تندرو دارد؟
دولت روحانی، تجلی یک دولت وحدت ملی است و به شدت از ورود به مناقشات بیهوده پرهیز می کند. صداقت، شفافیت، پرهیز از تهمت و انگ زنی، احترام به رقیب و عدم وعده وعیدهای غیرواقعی از اصول این دولت است. دولت بنای خود را بر صداقت و شفافیت با مردم گذاشته است. وقتی مردم از دولت صداقت ببینند سختی ها را تحمل می کنند و تخریبگران ناکام می مانند.
رابطه دولت با سایر قوا چگونه است؟
در گذشته، چالش میان دولت، مجلس و قوه قضاییه به جایی رسیده بود که نظام برای حل مساله، کمیته حل اختلاف تشکیل داد. خوشبختانه دولت آقای روحانی، «تعامل» را جایگزین «تقابل» کرد و به جای تفرقه گرایی به اجماع سازی رو آورد. در یک نظام سیاسی، سه قوه مانند واگن هایی هستند که به یک لوکوموتیو وصل هستند و باید به سمت یک هدف واحد حرکت کنند. اکنون روابط عقلانی میان مجلس، قوه قضاییه، دولت و مجموعه نهادهای دیگر وجود دارد. در صورت اختلاف و چالش میان قوا، مقام معظم رهبری، «فصل الخطاب» خواهند بود.
انسجام مدیریتی یک ضرورت برای تداوم جامعه است. انسجام در حقیقت رابطه ارگانیک و هارمونیک بین کل اجزای یک نظام است. انسجام یعنی حرکت هماهنگ و منظم همه اجزا به دنبال هدف واحد. دولت به این استراتژی واقف و پایبند است. قانون میزانی است که حقوق هر فرد در آن تعریف شده. نهادها، سیستم ها، احزاب و مجموعه خرده سیستم در یک سیستم بزرگ فقط در مرز قانون می توانند تداوم داشته باشند. اگرچه قانون همیشه جامع و کامل نیست اما حتی قانون بد، بهتر از بی قانونی است.
مهم ترین وجه تمایز دولت یازدهم با دولت نهم و دهم را چه می دانید؟
«واقع گرایی» به جای «توهم گرایی». دولت، دنبال مدیریت جهانی و حرکت های رمانتیک رویایی در خارج نیست. دولت واقع گرا و عقلانی است و با واقعیت ها حرکت می کند و به شدت از توهم گرایی، احساس گرایی و سطحی نگری پرهیز می کند. دولت آقای روحانی دولت باورهاست و دولت آقای احمدی نژاد دولت بایدها بود. یعنی این دولت بر این باور است که باید همه چیز در ظرف عقلانیت، استدلال، اقناع و باور شکل بگیرد. جامعه در مقابل بایدها واکنش و مقاومت می کند ولی وقتی در یک فضای عقلانی و تعاملی بر اساس باورها شکل می گیرد پایدار خواهد ماند. دولت به دنبال گسترش چتر باورهاست، یعنی باور ملت به دولت، باور مردم، هنرمندان، اصحاب قلم و رسانه و نخبگان به دولت. این باور پایه های قوی ای ایجاد می کند که دولت بتواند در مسیر خودش با سرعت حرکت کند. نکته دیگر اعتدالگرایی به جای افراط گرایی است. در حقیقت اعتدالگرایی شعار نیست، یک حقیقت و یک واقعیت است. اعتدالگرایی نیاز امروز و ضرورت فردای جامعه است. اعتدا گرایی برآیند همه گفتمان های پس از انقلاب است. اعتدالگرایی در بطن خود همه گفتمان های پس از انقلاب را جا داده است. اعتدالگرایی با ارزش گرایی، با اصلاحات، با توسعه و عدالت رابطه معنادار دارد. به اعتقاد من، اعتدال، «گفتمان» اصلی جامعه ایران خواهد شد و این پتانسیل را دارد که از مرزهای ایران فراتر رفته و چهره رحمانی اسلام را در سطح منطقه نمایان کند.
اما برخی به شدت با آنچه شما می گویید مخالفند تا جایی که برای نمونه به مناسبت آغاز اجرای توافقنامه «ژنو» تسلیت می گویند.
نجابت رییس جمهوری و دولتمردان باعث سوءاستفاده برخی عناصر افراطی شده است. آنان به دستاوردهای دولت تعرض می کنند. به نظر من مهم ترین چالش دولت، عدم دفاع از هویت و حقانیت های خود است. دولت یک مجموعه بزرگ است که به شدت درگیر حل چالش های بزرگ بر جای مانده از هشت ساله گذشته است و کمتر به فکر دفاع از خود است. در چنین شرایطی شواهد نشان می دهد کانون هایی به دنبال برهم زدن آرامش جامعه هستند. برداشت من این است که این کانون ها از اقبال مردم به دولت ناخشنود هستند و تلاش می کنند تصویر را وارونه جلوه دهند. بعضی نمی توانند در یک محیط آرام سیاسی زیست کنند و به دنبال تنش آفرینی هستند. برای این جریان ها، بحران آفرینی یک نیاز دایمی است. دولت هم با آگاهی از این موضوع، همه تلاش خود را به حل مشکلات مردم معطوف کرده و کوشش می کند وارد بازی که آنها طراحی کرده اند، نشود.
عدم پاسخ دولت، به معنی نداشتن پاسخ نیست بلکه به منزله عدم حرکت در مسیری است که آنها طراحی کرده اند.
فکر می کنید چرا کسانی که در هشت سال ریاست جمهوری احمدی نژاد سکوت پیشه کرده بودند، حالا تبدیل به اصلی ترین منتقدان دولت شده اند؟
عجیب اینجاست که همین عده به جای عذرخواهی به دولت برآمده از رای ملت تعرض می کنند. کسانی که امروز به سنگ اندازی در مسیر ملت روی آورده اند شرکای اصلی کارنامه هشت سال گذشته هستند و نمی توانند از زیربار مسوولیت شانه خالی کنند. البته همه شخصیت های اصیل و موردوثوق مردم از جمله آقایان هاشمی، خاتمی، ناطق، سیدحسن خمینی و دیگر بزرگانی که سرمایه ملی هستند همواره پشتیبان دولت بوده اند. دولت هم استفاده از تجربیات و دیدگاه های این سرمایه های ملی را جزو وظایف راهبردی خود می داند. رضایت و اعتماد و مشارکت مردم، به مثابه سوخت حرکت دولت در جهت دسترسی منافع ملی است. مطمئن باشید دولت با قوت هرچه تمام تر به مطالبات و وعده هایی که به مردم داده عمل خواهد کرد.
در برخی مسایل مربوط به «حصر» با وجود برخی نشانه های مثبت، تحولی جدی مشاهده نمی شود.
مساله «حصر» با تدبیر بزرگان نظام حل خواهد شد. نباید این مساله را به یک مساله مناقشه برانگیز تبدیل کنیم. باید به مسوولان اعتماد و فضایی ایجاد کنیم که بزرگان نظام در آن بتوانند مساله را حل کنند. این مساله باید به نحوی حل شود که در آن هم حقوق نظام و هم حقوق ملت تامین شود. معتقدم دولت حداکثر تلاشش را در این مسیر خواهد کرد اما مسیر دولت برای حل این مساله، مسیر تبلیغاتی و فضاسازی نیست. این مساله، مساله ملی و متعلق به کل نظام است و باید با مجموعه ای از تدابیر در کل نظام حل شود که این روند در حال پیگیری و انجام است. انشاءالله با بزرگواری بزرگان نظام و تدبیر دولت و همراهی همه جریان های سیاسی، این مساله حل خواهد شد و وحدت ملی جایگزین برخی رفتارهای سیاسی می شود. از همه عزیزان و جوانان و رسانه ها می خواهم نوع واکنش هایشان در این حوزه، ایجابی باشد نه سلبی. باید با پرهیز از رفتارهای احساسی، زمینه مساعد را برای تصمیم گیری نظام فراهم و به دولت کمک کنیم که در این مسیر، از طریق رایزنی با بزرگان در حل مساله توفیق پیدا کند.
مسایلی مثل بازگشایی «انجمن صنفی روزنامه نگاران» هم هست که متاسفانه هنوز عملی نشده...
بازگشایی و زمینه سازی از سرگیری فعالیت انجمن های صنفی، از برنامه های مکتوب آقای روحانی در عرصه فرهنگی است. این مساله درمورد «خانه سینما» اتفاق افتاد و مطمئن باشید با صبوری و تحمل این مسیر طی خواهد شد. هر اتفاق، نیازمند فراهم شدن بسترهای مناسب خود است. هم در باور دولتمردان و هم در برنامه های دولت، تلاش برای بازگشایی «انجمن صنفی روزنامه نگاران» وجود دارد اما دولت به تنهایی در این زمینه تصمیم گیرنده نیست و حل مشکل نیازمند رایزنی و بسترسازی است.1654
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
14/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها