محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797690939
سفرنامه ای به عراق+ مطلب
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: در این تاریخ که می نویسم سخنی نرانم که بعدی ها گویند شرم باد این پیر را...! شلمچه- مرز ایران و عراق: • ساعت 6 صبح به مرز رسیدیم و داخل یادمان جا گرفتیم. اتوبوس سی و یکم هستیم.مشهدی ها شب قبل می آیند و در یادمان می خوابند تا صبح اول باشند! تفاوت ساعت ما و عراقی ها باعث می شود ساعت 9 و نیم صبح تازه اول وقت عراقی ها باشد. ساعت 12 نوبتمان می شود و وارد مرز می شویم. • اینجا نه عراق است و نه ایران! بین دو مرز در دالان مرزی هستیم نزدیک به سه ساعت! تنها چیزی که جلب توجه می کند بطری های خالی آب است که بیرون از فنس ها و در شوره زارها ریخته اند و تشنگی... دمای هوا تقریبا 45 درجه است. این نیروی باحال خدماتی (که یحتمل ایرانی است چون کلاً عراقی ها کاری به نظافت ندارند!) دارد بطری های آب اضافی را جمع می کند... در این گرما تحسینش می کنم که به فکر تمیزی و آبروی ماست... تمام بطری ها را "دانه دانه" از لای فنس ها رد می کند و می اندازد بیرون داخل همان شوره زار ها! • روی نیمکت ولو شده ام که از دالان روبرو عراقی ها مثل پیک نیک رد می شوند و داخل ایران می آیند. بستنی بچه شان هنوز آب نشده است... • از گیت اول مرز که رد می شویم حس عجیبی دارم... زیر پرچم عراقی هاییم، پرچمی که دوستش ندارم... • وارد شده ایم... چه غوغاییی است! همه را داخل یک دالان دیگر جمع کرده اند که به یک اتاق منتهی می شود اما وسط راه به یک اتاق دیگر هم می رسد؟! چشم هایم گرد می شود، این دیگر خیلی زور دارد: مدیکال چک!!! آن هم برای عراق!!! کسی از همراهان 6-7 پاسپورت را می گیرد و می رود به دکتر می گوید سالمند و او مهر "سلامت"در پاسپورتمان می زند... این هم از مدیکال چک! • بیرون که می آیم، قبل از ورود به خاک عراق سمت چپ بیلبوردی نظرم را جلب می کند: احترام به قوانین ما و... خود بیلبورد مهم نیست اما عکس بک گراندش برایم خیلی جالب بود، آن شیر با دهان کاملاً باز اصلا معنای دوستی نمی دهد... • سوار اتوبوس می شویم و به سمت نجف حرکت می کنیم. اتوبوسی که کولر ندارد... دمای هوای بیرون 48 درجه سانتیگراد... سماوه: • کمی که راه می افتیم متوقف می شویم منتظریم تا بقیه ی کاروان ها برسند و اسکورت شویم. با وانت های جمس لنگ دراز (GMS) که توی عراق به وفور یافت می شوند. یک ساعتی هم اینجا معطل می شویم و بالاخره با آمدن 3 اتوبوس دیگر حرکت می کنیم... همان اول ماشین اسکورت گازش را می گیرد و می رود... حالا ما می مانیم و بیابان و راه... • بصره واقعاً شهر خرابی بود... عکسی را که در مسیر برگشت از مرکز شهر بصره گرفته ام کاملاً گویاست... • پلی را وسط راه دیدیم که خراب شده بود و کنارش بیلبوری نصب بود که می گفت این پل زا آمریکایی ها منهدم کرده اند... زحمت کشیدید! • توی مسیر پیرمردی از همراهان حالش خراب است و احتیاج به دستشویی دارد. بالاخره از 6 صبح تا الان که حدود 5 بعد از ظهر است دستشویی نرفته است. راننده نمی گذارد بایستیم اما با اصرار مدیر و تماس با اسکورت قرار می شود بایستیم تا بیاییند و بنده خدا وسط بیابان برود دستشویی. چند دقیقه ای می گذرد که ناگهان می بینم وانت جمس با آژیر روشن خلاف جهت اتوبان دارد به ما نزدیک می شود... پیرمرد می خواهد دستشویی برود و سرباز اسکورت تا "بالای سرش" می رود تا امنیت او را تامین کند... • نماز و نهارمان را حدود 6 در سماوه و در یک کمپ می خوانیم و می خوریم! کنسروهای ایرانی انصافا خوشمزه ی چی کا! • توی کمپ و جایی که نماز می خواندیم تلویزیونی روشن بود که خانم مکشفه ای در حال آوازه خوانی بود... این هم از اول سفر عتبات... نجف اشرف: • ساعت 9 شب است و تازه به نجف رسیده ایم درحال جستجو در شهر بودم که ناگهان در دل تاریکی بیرون آمد... ایستادم و سلام دادم... السلام علیک یا امیرالمومنین یا علی ابن ابیطالب... • نماز صبح به حرم می روم. فاصله ی بین هتل و حرم چیزی کمتر از 5 دقیقه است. وارد که می شوم تمام قد میخکوب عظمت امیر المومنین می شوم... بدجور عظمت دارد امیرالمومنین... • بعد از نماز گروهی مشهدی شروع کردند به روضه خوانی... از حضرت زهرا تا حسنین (علیهم السلام). و تو نمی دانی طعم روضه ی فاطمیه را در پیش دیدگان امیر المومنین... • نجف معماری بسیار زیبایی دارد و خیلی عربی و دلنشین است. منزل امام و آقای سیستانی در مسیر حرم است آرامگاه آیت الله "حکیم" بزرگ نیز... • به دیدار "کمیل" که می رویم دختر و پسر جوانی برای عقد آمده اند. روحانی کاروانمان عقدشان می کند و چه شیرین است... کمیل خیلی بوی امیرالمومنین را دارد... خیلی... • چقدر باید ولایت پذیر باشی که نخلی را که قرار است تو را با آن اعدام کنند هر روز آب بدهی؟ "میثم" همچین آدمی بود... • شب ها وقتی عقربه های ساعت دارد روی هم جفت می شود کم کم از حرم بیرونتان می کنند... ساعت 12 که چراغ ها را خاموش می کنند محشری می شود پیش امیرالمومنین... شیعه ی امیرالمومنین باشی و شب از خانه اش بیرونت کنند... می فهمی که؟... سامرا: • به راه می افتیم به سمت سامرا... در راه دوباره حال پیرمرد خراب است و نیاز به دستشویی دارد. باز همان قصه تکرار می شود و اینبار راننده هم دستشویی دارد. با اسکورت هماهنگ می شود که برود و او اجازه می دهد. کس دیگری هم می خواهد برود که اسکورت مخالفت می کند طرف می آید برود آن برادر محترم اسلحه را مسلح می کند و آماده شلیک می شود به همسفر ما! طرف بیخیال نمی شود، اسکورت هم... بالاخره با وساطتت مدیرکاروان کار ختم می شود و ان بنده خدا به مراد دلش می رسد... نزدیک بود بنویسم شهید راه دستشویی ولی نشد... حیف! • سامرا خیلی با صفاست انگورهای واقعا بزرگی داشت... و به اندازه ی دانه های انگور ایست بازرسی... • هیچ چیز نمی گذاشتند داخل ببریم حتی خودکار! یحتمل برادران سنی بهتر از هر کس دیگری معنای "مداد علما افضل من دماء شهدا" را درک کرده اند! • توی کتاب راهنمای زائر نوشته اند: طول گلدسته های حرم 36 متر و قطر گنبد 35 متر است و یکی از بزرگ ترین گنبد های دوران معاصر را... با خودم می گویم گنبد که ندارد... یکی از گلدسته ها هم که تخریب شده... یکی را باید بتوانم ببینم... اما دریغ... • گنبد کوچکی به قاعده ی یک مسجد کوچک و گلدسته ای که به زحمت به 5 متر می رسید... داخل هم که... پنل های چوبی را به شکل مربع درست کرده اند و پارچه ای سبز را روی آن با منگنه کوبیده اند و این یعنی ضریح... • باورنمی کنی اینجا حریم ائمه است... بهت و حیرت دیوانه ات می کند... خادمی را دیدم 17-18 ساله با شلوار گرمکنی که پاچه اش یکی تا بالای زانو و دیگری کمی پائین تر آمده بود با تیشرتی راه راه افقی زرد و سیاه و کلاهی آفتابی... • آمدیم در حرم نماز جماعت ظهر و عصر بخوانیم که امنیه ها آمدند و چیلیک چیلیک عکس گرفتند که یعنی پدرتان را در می آوریم. شاید هم برای ارائه گزارش کار فرهنگی در حرم بوده باشد! والله العالم!!! • سامرا جگر آدم را می سوزاند سوزاندنی... بغداد: • قرار است شب را بغداد بخوابیم. بغداد پادگانی بزرگ بود با ایست های بازرسی هر 200 متر و ترافیک زیاد... • بالون جاسوسی آمریکایی ها را دوجا دیدم که به راحتی در آسمان حرکت می کرد و عکس می گرفت... • اردوگاه آمریکایی ها در حومه ی بغداد دیدنی بود... فضایی ده کیلومتر در ده کیلومتر که هم عکس برداری ممنوع بود و هم توقف! خانه ی سازمانی هم داشتند... انواع ماشین هم... • منطقه ی سبز خیلی برایم از دور جالب می نمود... با آن تبلیغات خفن از دور و گیت های بازرسی فراوان، منطقه سبز یعنی این: هر 15 متر یک ماشین نظامی و کلی مرد مسلح!!! کاظمین: • کاظمین فقط یک چیز است: امام رضا(ع). صحن های بزرگ و تمیز و بوی حرم امام رضا (ع) • آرامشی بود کاظمین پس از سامرای دلشکسته... ... و کربلا: • از دور که می آیی معلوم است... دقیقاً وسط جاده... با آن قامت رشید ایستاده است... با ادب سلام می دهد به آنجاهایی که تو نمی بینی... چون زیر سایه ی اوست... گود تر است دیگر... اسمش اصلاً همین است... "گودی قتلگاه" گودی چون گود است و قتلگاه چون دل ها را در ان جا به مسلخ می برند... حضرت عباس تمام قد با آن گنبد زرین ایستاده و سلام می دهد... به آنجاهایی که تو نمی بینی... چون زیر سایه ی اوست... گود تر است دیگر... اسمش اصلاً همین است... "گودی قتلگاه" • وارد شدم... از هتل تا حرم راهی نیست... نمی فهمم...حیرت و بهت و درک امانت را می بُرد! اصلا نمی فهمی کجایی... خواب است... خیلی شیرین... مثل خواب های نوزادهای تازه به دنیا آمده...نمی فهمم... • نفهمی کلافه ام کرده است... بین الحرمین اصلاً آن چیزی که تصور می کردم نبود...نمی فهمم... قسمی از ضریح حضرت ابالفضل چوبی است... حرم خیلی کوچک است... نمی فهمم... • فاصله ی خیمه گاه با قتلگاه 200 متر، تل تا مقتل 25 متر و بین الحرمین 350 متر است! جا دارد جلوی تل تا مقتل و فاصله اش یک خط علامت تعجب بگذارم... الباقی: • مسیر بازگشت چیزی مضاف بر مسیر رفت نداشت... • عراقی ها عجیب علاقه دارند مثل آمریکایی ها بشوند... در ماشین و لباس و... • نرسیده به تنومه ماشین های منهدم شده ی زیادی را دیدم... گفتند مال زمان جنگ ما با عراق است... • اتوبان های بسیار عالی عراق نشانگر لجستیک سنگین صدام برای جنگ بود... اتوبان هایی با زیر سازی عالی از بغداد تا بصره... • سمند و ال نود و روا ماشین های ایرانی بود که کنار شورلت و جمس در عراق تاکسی بود. دوتا پراید هم دیدم! • جایی در حومه ی بغداد گورستان ماشین بود. پرسیدم چه می کنند؟ گفت: دولت ماشین های قدیمی را جمع می کند و به شمال می برد و در مرز ترکیه با ماشین جدید معاوضه می کند. یعنی به قیمت ماشین جدید ماشین اوراق شده می دهند! • در روز یکشنبه 23 خرداد 89 به ایران برگشتم... "کام روا" شده... منبع: وبلاگ عصیان(عباس سیاح طاهری)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4284]
-
گوناگون
پربازدیدترینها