واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:
مکان.های اسرارآمیز و بناهای فراوانی روی زمین وجود دارند که منشا و انگیزه برپایی آنها قرن.هاست ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. بعضی از آنها تنها در صفحات کتاب.ها و ذهن مردم وجود دارند و بعضی دیگر اگرچه وجود خارجی دارند، ولی اسرارشان هنوز کشف نشده است. هرم بزرگ خئوپس در مصر، ستون.های عظیم استون.هنج در انگلستان و خطوط منسوب به قوم اینکا در بیابان.های پرو که تنها از آسمان دیده می.شوند، از این جمله.اند. اما به جرات می.توان گفت که هیچ.یک از آن.ها به جذابیت و مرموزی آتلانتیس نیست؛ قاره گمشده.ای که بیش از 2هزار کتاب، مقاله و شعر درباره آن نوشته شده و جست.وجو برای کشف آن به کشف تمدن.هایی مانند تمدن هلن در یونان، تمدن مایاها و اینکاها در قاره آمریکا منجر شده است.
نام آتلانتیس نخستین بار از زبان فیلسوف بزرگ یونان، افلاطون (428 تا 348 قبل از میلاد) خارج شد. وی حدود 350 سال قبل از میلاد مسیح (در اواخر عمرش) در رساله تیمائوس (Timaeus) چنین نوشت: «12هزار سال پیش از این جزیره.ای بزرگ وجود داشت با تمدنی ستایش.انگیز موسوم به آتلانتیس.»
وی در رساله دیگر خود، کریتیاس (Critias) شرح بیشتری از قاره آتلانتیس نوشت: «آتلانتیس جزیره.ای خوش آب.وهوا به وسعت 390 هزار کیلومتر مربع بود که جمعیت چند میلیون نفری آن.را آتلانت می.خواندند. این جزیره مهد تمدنی بسیار عالی و پیشرفته بود که در تمام شاخه.های علوم و هنر، سرآمد زمان خود محسوب می.شد. نخستین فرد ساکن این جزیره، اونور بود که با لئوکیپیه ازدواج کرد و از او صاحب دختری به نام کلیتو شد. پوزیدون، خدای حامی جزیره، عاشق کلیتو شد و حاصل ازدواج آنها، پنج جفت پسر دوقلو بود. پوزیدون جزیره را بین پسرها تقسیم کرد و اطلس را که پسر بزرگ.تر بود، پادشاه جزیره کرد. قد بلند، پوست سفید و موهای روشن ویژگی آتلانت.ها به.شمار می.رفت؛ این مردم مومن، بسیار خوش.خلق و مهربان بودند و هیچ چیز نزد آنها مهم.تر از اخلاقیات و ارزش.ها نبود. ارتش آتلانتیس بیش از یک میلیون و دویست هزار نفر نیرو داشت و در جنگل.های انبوه آن، انواع جانوران بزرگ و کوچک می.زیستند. شهرهای آباد این جزیره مملو از ساختمان.های مرمری عظیم و هرمی شکل بود که تلالو نور خورشید به آن شکوه می.بخشید.»
اما افسوس که این شکوه تداوم نیافت. قدرت روزافزون آتلانت.ها موجب شد که آرام.آرام به دست.درازی به سرزمین.های دیگر روی آورند. این شد که زئوس مجازاتی غیرقابل تصور برایشان درنظر گرفت: توفانی سهمگین همراه با زمین.لرزه و سیل.های بزرگ که به مدت یک شبانه.روز ادامه یافت، تا آنکه دریا، جزیره آتلانتیس را به زیر خود فرو برد و ناپدید گشت. افلاطون تردید داشت که هرگز نشانه.ای از این سرزمین گمشده به دست آید؛ از این.رو نوشت «اقیانوس در آن نقطه به مکانی غیر قابل عبور و جست.وجو تبدیل شده است.»
این.چنین شد که تمدن آتلانتیس در اوج شکوفایی خود توسط سه نیروی سهمگین طبیعت یعنی آتشفشان، زلزله و توفان نابود شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فان پاتوق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 416]