محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797629466
«جادوی سکوت» چقدر به مفهوم واقعی پرفورمنس نزدیک است؟/ خطر از بین رفتن پشتوانه زیبایی شناسی در هنر
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه / امیرحسین کریمی: جادوی سکوت، نام پروژه‌ای است که چند وقتی است کار خود را در نگارخانه الهی رشت آغاز کرده است. این پروژه که حاصل فعالیت گروهی از اساتید برجسته هنرهای تجسمی و تعدادی از جوانان فعال در هنر موسیقی است، تاکنون دو پرفورمنس را در رشت به اجرا رسانده است. اجراهایی که به گواه خالقان آن‌ها، هنوز تا رسیدن به معنای واقعی پرفورمنس فاصله زیادی دارند. در ادامه گفتگوی تعدادی از اعضای این گروه با گیل نگاه را مطالعه می‌کنید.نگاه افراطی هنر را دچار سطحی زدگی می‌کند
آرمان صداقت، استاد برجسته نقاشی و هنرهای تجسمی اولین فردی است که با گیل نگاه به مصاحبه می‌نشیند. صداقت در توضیح حوزه فعالیت خود گفت: من تحصیلاتم را در رشته نقاشی به اتمام رساندم و حوزه‌ای که اکنون در آن مشغول فعالیت هستم در حوزه هنر جدید طبقه بندی می‌شود.او در توضیح پروژه «جادوی سکوت» گفت: در این اثر سعی شده تا خالق آثار از موسیقی تأثیر بپذیرد و فضاسازی کار به موسیقی درحال اجرا نزدیک باشد.صداقت در توضیح میزان دخیل بودن مخاطب در اجرای پرفورمنس گفت: در هر رشته هنری حضور هنرمند، بدون مخاطب اصلاً معنایی ندارد و نقاش در ابتدا باید اثری بسازد که خود او به‌عنوان اولین مخاطب بتواند با آن ارتباط برقرار کند.صداقت در توضیح این سؤال که چقدر پروژه جادوی سکوت را به سطح اعلای پرفورمنس نزدیک می‌داند، گفت: این یکی از اساسی‌ترین سوال‌هایی است که می‌تواند درباره هنر جدید پرسیده شود. اینگونه اجراها چند سالی است که در رشت آغاز شده‌اند و طبیعتاً برای رسیدن به مفهوم پرفورمنس باید همچنان آزمون و خطا کند.این نقاش باسابقه همچنین عنوان کرد: مجموعه مقالات و منابع درسی ما در زمینه هنر جدید بسیار اندک است و متاسفانه این موضوع در گسترش و فراگیری هنر جدید آسیبی مهم تلقی می‌شود.صداقت با تفکیک دو مفهوم “پرفورمنس” با “پرفورمنس آرت” ادامه داد: پرفورمنس آرت یک جنبش هنری است که در زمره هنرهای تجسمی جای می‌گیرد و اینکه برخی آن را نشات گرفته از هنرهای نمایشی می‌دانند از اساس غلط است.او ادامه داد: در پرفورمنس آرت وقایع در لحظه خلق می‌شوند و هیچگونه برنامه و طرحی پشت آن قرار ندارد اما پرفورمنس شبیه کار نوازندگان خیابانی، ارائه دهنده یک کار از پیش تعیین شده است.او در پایان اضافه کرد: در دهه نود با رشد رسانه‌ها مخاطب بیشتر با این نوع از هنر آشنا شد اما چیزی که از خلال این آشنایی گریبان هنرهای تجسمی را فراگرفت، نگاهی افراطی بود که این هنر را دچار سطحی‌زدگی می‌کرد.او افزود: این خطر وجود دارد که پشتوانه زیبایی شناسی برای خلق یک اثر از بین برود و هنرهای تجسمی را هرچه بیشتر به سمت سادگی و سطحی‌بودن نزدیک کند و عملاً هنر تبدیل به یک شو یا نمایش شود.هدف ما رسیدن به یک اجرای مطلوب ناخواسته است
مهران ویسی، عضو هیات علمی دانشگاه گیلان یکی دیگر از هنرمندان فعال در پروژه جادوی سکوت است.او درباره پروژه «جادوی سکوت» گفت: طرح ورکشاپ از سوی خانم نادره حکیم اللهی و آقای علی سرلک به بنده داده شد و من پس از بررسی کار قبول کردم که در این پروژه حضور داشته باشم.ویسی ادامه داد: ما تلاش کردیم تا در اجرای پروژه جادوی سکوت هیچگونه پیش‌زمینه ذهنی‌ای نداشته باشیم و اثر در لحظه، با اقتباس از جو محل اجرا خلق شود.ویسی در پاسخ سوالی مبنی بر آزادی مخاطب در حین اجرا گفت: پروژه جادوی سکوت بیشتر یک ورکشاپ است و مخاطب به دلیل کمبود فضا چندان در اثر دخالت نداشت و ما نمی‌توانستیم از مخاطب بازخورد خاصی دریافت کنیم.استاد دانشگاه گیلان همچنین ادامه داد: اگر ما می‌خواهیم هرچه بیشتر به مفهوم پرفورمنس آرت نزدیک شویم، باید در زمینه‌سازی این موضوع بسیار تلاش کنیم تا این قبیل اجراها از حالت ورکشاپ خارج شوند و به پرفورمنس‌آرت نزدیک شوند.او افزود: ما این دورنما را در ذهن داریم و در تلاشیم که به یک اجرای مطلوب ناخواسته برسیم که حاصل کنش و واکنش میان خالق اثر و مخاطب است اما اکنون این رابطه دوگانه میان مخاطب و خالق اثر برقرار نیست.ویسی در انتها عنوان کرد: متاسفانه با وجود هنرمندان بسیار برجسته‌ای که در گیلان وجود دارد، ما شاهد کارهای بدیع گروهی نیستیم اما شاید اگر پتانسیل گیلان در سایر شهرها وجود داشت اتفاقات گسترده‌تری به‌وجود می‌آمد.مسیر آغاز شده، نوید آینده خوبی را می‌دهد
عیسی ذوالفقارپور، مدرس هنر و استاد دانشگاه یکی دیگر از اعضای این گروه است که در زمینه‌های مختلف هنرهای تجسمی فعال است.او در ابتدا به گیل نگاه گفت: همان‌طور که می‌دانید پرفورمنس با پویش و حرکت همراه است و ما در تلاش بودیم تا با بده بستانی که با موسیقی صورت می‌گیرد این پویش را اجرا پیاده کنیم.او شعر را در اجرای کار خود بسیار اثربخش دانست و گفت: چون موضوع شعر برای این کار مطرح شد، من لازم دیدم تا با الگو گرفتن از شعر و اقتباس از موسیقی درحال اجرا اثرم را خلق کنم.ذوالفقارپور ادامه داد: شروع کار من با قسمتی از شعر فریدون مشیری آغاز شد که من تلاش کردم قسمتی از شعر با عنوان “ای سکوت، ای مادر فریادها” تماماً در ابتدای کار پیاده شود.او ادامه داد: در قسمتی از اجرا که ضرب‌آهنگ‌های سازهای کوبه‌ای با قلم زدن‌های من بسیار هماهنگ شده بود مخاطب ارتباط بسیار خوبی با کار برقرار کرد و حتی در پایان اجرا چند نفر از من پرسیدند که آیا این اتفاق با نوازندگان هماهنگ شده بود؟ اما درواقع هرچه که به‌وجود می‌آمد حاصل یک بده‌بستان دو طرفه میان نوازندگان و نقاشان بود.این استاد دانشگاه درباره علامت مثبتی که بر روی اثرش خلق شده است، توضیح داد: در واقع بخش پایانی نقاشی اشاره‌ای داشت به بخش پایانی شعر که با توجه به برش “گر سکوت خویش را می‌یافتم / زندگی پر بود از فریاد من” از شعر، مفهوم آن را القا می‌کرد.ذوالفقارپور درباره کاستی‌های این کار گفت: به‌هرحال در پرفورمنس عنصر حرکت نقش اساسی دارد و اگر فرم را از آن بگیریم شاید خیلی‌ها آن را با تئاتر اشتباه بگیرند. اما واقعیت این است که این اجرا به‌مفهوم واقعی یک پرفورمنس نبود اما ما تلاش کردیم که با دخیل کردن عنصر بدن کمی این بده‌بستان میان نقاشان و نوازندگان را بیشتر کنیم تا اجرا هرچند اندک، به مفهوم واقعی پرفورمنس نزدیک شود.او در پایان گفت: به‌نظر من کلیت ماجرا بد نبود و به‌هرحال مسیری‌ست که آغاز شده و نیاز دارد تا بیشتر پر و بال بگیرد.یک دغدغه همیشگی
آرمان علی محمدی‌نژاد کوچک‌ترین عضو این گروه است.او درباره اجرای پرفورمنس عنوان کرد: مشابه چنین کاری را همیشه در ذهن داشتم و اجرای آن همیشه یکی از دغدغه‌های من بود اما هیچ‌وقت برنامه یا تصمیمی برای اجرای این طرح نداشتم.او افزود: در ابتدای کار، بوم پر از پرتره‌هایی درحال فریاد کشیدن بود اما در انتهای کار تنها چهره‌ای سفید از یک انسان باقی ماند و مابقی پرتره‌های موجود در صفحه با رنگ سیاه پوشانده شدند.علی محمدی‌نژاد در توضیح شیوه آفرینش اثر گفت: یک طرح و دورنمای کلی در ذهن من وجود داشت اما اجرای آن کاملاً وابسته به حال و هوای مکان و زمان اجرا بود.این فعال فرهنگی اضافه کرد: در واقع بخش زیادی از ماهیت یک اثر هنری که در جریان اجرای یک پرفورمنس ساخته می‌شود وابسته به همان لحظه است و بعد از خلق اثر، مخاطب نمی‌تواند حس لحظهٔ آفرینش را دریابد.او در پاسخ به سوالی که درباره منافات اجراهای اخیر با حد والای یک پرفورمنس مطرح شد، عنوان کرد: طبیعتاً رقابت با فضای خارج از کشور کمی سخت است و در این‌جا چون پرفورمنس تازه آفریده شده است می‌توان به آینده آن امیدوار بود و شاید اگر چنین آزمون و خطاهایی صورت نگیرد رسیدن به مفهوم واقعی پرفورمنس بسیار سخت باشد.این هنرمند همچنین درباره اثرگذاری مخاطب گفت: طبیعتاً مخاطب، تأثیر زیادی بر خلق اثر دارد اما هدف من در زمان خلق اثر این بود که مخاطب را به جهان شخصی نقاش نزدیک‌تر کنم. اما طبیعتاً این اثرگذاری هست و حتی اگر مخاطب به‌صورت عملی در این کار نقش نداشته باشد، می‌تواند به‌صورت غیرمستقیم شیوه ساخت اثر را هدایت کند.شرکت در این اجرا ریسک سنگینی بود
اکبر یعقوبی فارغ‌التحصیل رشته نقاشی از دانشگاه گیلان که سابقه فعالیت‌هایی چون نقاشی دیواری را نیز داشته پیرامون این اجرا گفت: با پیشنهاد علی سرلک تصمیم به اجرای این برنامه گرفتم و اثر بدون هیچ پیش زمینه‌ای، در لحظه و تحت تأثیر موسیقی خلق شد و به اتمام رسید.او در ادامه ضمن اشاره به مفهوم اصلی پرفورمنس، این برنامه را نوعی ورکشاپ دانست و گفت: مخاطب به برقراری نوعی تعامل بین موسیقی و نقاشی مشغول بود و من در هنگام کار تأثیر آنچنانی از مخاطب دریافت نکردم و بیشتر با موسیقی ارتباط برقرار کردم و شاید این اجرا شکل دیگری از پرفورمنس در ایران باشد.یعقوبی افزود: نقاشان معمولاً در خلوت و تنهایی به خلق اثر می‌پردازند و شرکت در این اجرا ریسکی بود که هر کدام از ما پذیرفتیم تا در لحظه اثری را خلق کنیم.او در انتها نسبت به آیندهٔ این راه ابراز امیدواری کرد و گفت: این اجراها باید پرداخت شوند و در سطوح مختلف، با هنرمندان مختلف و در مکان‌های مختلف اجرا شوند تا به مرور به استاندارد بهتری دست یابیم.این قبیل اجراها چقدر به مفهوم واقعی پرفورمنس نزدیک‌اند؟
عیسی چولاندیم مدرس نقاشی که نویسندگی هنری نیز انجام می‌دهد پیرامون این اجرا گفت: با پیشنهاد علی سرلک بنا بر این بود که موسیقی اجرا شود و نقاش روی یک تابلو کار کند اما نکته‌ای که من روی آن اصرار داشتم این بود که واژهٔ پرفورمنس پیچیده‌تر است و دارای ویژگی‌ها و ساختار متفاوت‌تری بوده و یگانه‌است.چولاندیم افزود: در پرفورمنس باید بدن هنرمند و همینطور مخاطب درگیر باشد و در تلاشیم که اگر تصمیم بر اجرای دوباره این برنامه گرفته شد، اینبار به پرفورمنس استاندارد و واقعی نزدیک‌تر باشد تا اینکه حالت کارگاهی یا ورکشاپ داشته باشد.وی بر این باور بود: حین اجرا تلاشم بر این بود که مخاطبان را با کار درگیر کنم اما گمان می‌کنم با اینکه در کل اتفاق خوبی است، هنوز نیاز به زمان برای به اصطلاح پخته شدن دارد.چولاندیم در ادامه با اشاره به مفهوم اصلی پرفورمنس گفت: شرکت در این برنامه را با اکراه پذیرفتم چرا که در پرفورمنس، بدن هنرمند باید درگیر و در تعامل با مخاطب باشد و به بیننده همگام و همراه با هنرمند کار را به نتیجه برساند. اما با تمام کاستی‌ها، این اتفاقیست که در شهرستان رخ داده است و گیلان فضا و پتانسیل اتفاقات ویژه هنری را دارد و ترجیح دادم این کار با تمام کم و کاستی‌هایش انجام شود تا به مرور به استاندارد بهتری برسد و طبق صحبت‌هایی که صورت گرفت، اطمینان دارم که در اجرای بعدی به استاندارد پرفورمنس نزدیک‌تر خواهیم شد.او در ادامه تعامل بین هنرهای مختلف و هنرمندان را امری شایسته دانست و گفت: این قدم مثبتی‌ست که برداشته شده و بستر لازم برای پیشرفت فراهم شده است و طبیعتاً هر کاری در آغاز ایرادهایی دارد که نکته حائز اهمیت آن، ادامه‌دار بودن و پیشرفت آن است.او در ادامه پیرامون تأثیر مخاطب بر آثارش گفت: هنرمند کار را برای دیگران خلق می‌کند و حتی اگر در خصوصی‌ترین بخش زندگی‌اش اثری را بیافریند آن را برای نمایش آفریده است و مخاطب اهمیت زیادی برای هنرمندان دارد اما نکته مهم و پیچیده، سطح مخاطب است و من به عنوان هنرمند تلاشم بر این است که عموم مردم با اثرم درگیر باشند اما برای عموم مردم کار نخواهم کرد.او در آخر با ابراز امیدواری به ادامه این راه گفت: ما زندگی می‌کنیم که اتفاقی را شکل دهیم.او افزود: هنر همیشه در کشورهای پیشرفته تأثیر گذار بوده و زمینه ساز اتفاقات اقتصادی خوب و ایجاد بسترهای فرهنگی خیلی خوب بوده است و از زمانی که در کشور و خانواده ما هنر کمرنگ شده است با آسیب‌های قابل ملاحظه‌ای روبه‌رو شده‌ایم.آهنگساز جوان از سختی‌های کارش می‌گوید
در پایان هم، علی سرلک ایده‌پرداز و مؤسس گروه به گفتگو با گیل‌نگاه نشست.سرلک در ابتدا ضمن ارائه تاریخچه‌ای از فعالیت خود در زمینه موسیقی گفت: من در ابتدا به هنرستان موسیقی تهران رفتم و پس از طی کردن آزمون‌های ورودی به این مجموعه پیوستم و بعد از تعطیل شدن آن وارد هنرستان عالی موسیقی پسران شدم تا اینکه در سال ۹۰ توانستم از راه کنکور در رشته نوازندگی ساز ایرانی در دانشگاه گیلان پذیرفته شوم.سرلک معتقد است ایده پرفورمنس جادوی سکوت از اولین اجراهای وی شروع شده است که تصمیم داشته تا در فضایی جدیدتر موسیقی و نقاشی را با هم ترکیب کند تا این دو هنر در کنار هم مفهوم بدیعی را به مخاطب عرضه کنند.این آهنگساز جوان در پاسخ به این سؤال که به‌نظرش «جادوی سکوت» چقدر به مفهوم واقعی پرفورمنس و پرفورمنس آرت نزدیک است، عنوان کرد: این پروژه هنوز بسیار راه دارد تا بخواهد به مفهوم واقعی پرفورمنس نزدیک شود چرا که در آن ما فرم و حرکت بدن را دخیل نکردیم.سرلک توضیح داد: «جادوی سکوت» با تمام ضعف‌ها و حسن‌هایش کار خود را به پایان رساند اما باعث شد که راه و دورنمای اجرای بعدی بازتر شود تا بتوانیم هرچه بیشتر و بهتر به مفهوم پرفورمنس نردیک شویم.سرلک اثر مخاطب در اجرای «جادوی سکوت» را هم اینگونه توصیف کرد: شاید مخاطب در اجرای اول و دوم چندان با کار ارتباط نداشت اما اکنون با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده‌ایم، می‌توانیم قسمت سوم جادوی سکوت را به معنای واقعی پرفورمنس بنامیم و از آن دفاع کنیم چراکه در آن اجرا حتماً مخاطب در حین کار اثر بالقوه‌ای دارد و همه چیز در همان لحظه خلق خواهد شد.سرلک در پاسخ به حوزه آزادی‌های مخاطب در حین اجرای سوم گفت: ما قرار است یک فراخوان بدهیم تا مخاطبانی که علاقه دارند در این اجرا سهیم باشند، در زمان اجرا با ما همکاری کنند و از این راه به صورت عملی با اجرا درگیر شوند.آهنگساز جوان پروژه جادوی سکوت در ادامه با اشاره به مبحث حمایت از فعالیت‌های این‌چنینی گفت: متاسفانه اگر پوستر قسمت اول و قسمت دوم این رویداد را با هم مقایسه کنیم متوجه این امر خواهیم شد که چقدر حمایت‌های مالی با مشکل روبه‌رو است.او همچنین از پوشش رسانه‌ای کار هم انتقاد کرد و گفت: ما حتی در تبلیغ رسانه‌ای هم با مشکل روبه‌رو هستیم و متاسفانه اجرای اخیر چندان از سوی رسانه‌ها مورد توجه قرار نگرفت.او در ادامه گفت: ما مشابه چنین طرحی را در کدام شهر ایران داشته‌ایم که ترکیب موسیقی و نقاشی بتواند منجر به آفرینش یک نمایشگاه شود؟ با وجود چنین شرایطی که گیلان در این امر پیشرو است پس چرا هیچکس در توجه به این رویداد تلاش چندانی نمی‌کند.سرلک در ادامه گفت: طبیعتاً من به‌عنوان آهنگساز این اثر متحمل هزینه‌هایی می‌شوم که مدیریت آن‌ها نمی‌تواند تنها صورت بپذیرد. او در ادامه گفت: روی برخی از کارهای اساتید واقعاً نمی‌توان قیمت گذاشت اما ما این کار را انجام دادیم تا مردم گیلان خود در حمایت از فرهنگ و آثارشان پیش‌قدم شوند.سرلک در بخش دیگری از سخنان خود پای افسانه‌های گیلان را به میان کشید و گفت: وقتی من به‌عنوان یک غیربومی روی افسانه‌های محلی گیلان تحقیق می‌کنم و به رعنا و هیبت می‌رسم، این کشف برای من خیلی بزرگ است که بفهمم چرا مردم با آهنگ رعنا دست می‌زنند و می‌رقصند اما ته‌مایهٔ موسیقی واقعاً اثری غمگین است.او در ادامه گفت: شاید تمام درخواست من این بود که اگر من به‌دنبال افسانه‌های بومی گیلان می‌روم، کسی در این‌جا برایش اهمیت داشته باشد و درک کند که این افسانه‌ها سرمایه‌های کمی نیستند.او در ادامه توضیح داد: من نمی‌خواهم به‌عنوان کسی شناخته شوم که دائماً به همه چیز معترض است اما شاید تنها درخواست من حمایت شدن به‌خاطر کاری است که می‌خواهم برای فرهنگ این منطقه انجام دهم. حال اگر پس از اجرا، دستاورد کار، دستاورد جالبی نبود و مخاطب نتوانست با آن ارتباط برقرار کند، من بشخصه همه حمایت حامی‌ام را برمی‌گردانم.او در ادامه تاکید کرد: حامی من برای این اتفاق آقای نیک‌پیام از شهرک مبل بوده است و من این را با افتخار اعلام می‌کنم زیرا در چنین جوی که اثر حمایتی چندانی وجود ندارد، ایشان از هر سو پیگیر و دلسوز پروژه بوده و هستند.او همچنین گفت: هدف من این است که صدایم به گوش کسانی که دلسوز فرهنگ و هنر گیلان هستند، برسد تا بگویم اگر آن‌ها هم دلشان برای مهجور ماندن این افسانه‌ها می‌سوزد، من می‌توانم به شکل دیگری آن‌ها را ارائه دهم که برای مخاطب پذیرنده باشد و بتواند با آن‌ها ارتباط بگیرد.او در انتها گفت: اگر چنین کاری در گیلان اتفاق بیفتد، طبیعتاً سطح فرهنگی و اجتماعی گیلان را حتی از تهران هم در این زمینه بالاتر خواهد برد، چون که واقعاً مشابه چنین فعالیت عظیمی را نداریم که در آن تعداد خیلی زیادی از اساتید برجسته هنرهای تجسمی گرد هم جمع شوند و به خلق چنین فضایی با زمینه موسیقی بپردازند.سرلک در پاسخ به نقدهایی که به کارش وارد است گفت: شاید مخاطب پس از این دو اجرا، «جادوی سکوت» را به‌عنوان یک پرفورمنس نپذیرفته است اما کاملاً حق دارد چرا که ما خودمان هم بر این موضوع واقفیم که تماماً اصول حرفه‌ای پرفورمنس را اجرا نکرده‌ایم. اما اگر اجرا نکرده‌ایم به این دلیل است که نتوانستیم، به این دلیل که مجبور بودیم بخشی از تمرکزمان را بر بلیت‌فروشی بگذاریم نه رسیدن به اصول کار.او همچنین گفت: اگر حمایتی از این اتفاق صورت گرفت و ما توانستیم با دست بازتری ایده‌هایمان را عملی کنیم و آن‌وقت مخاطب نام اثر را پرفورمنس نگذاشت این نقد به ما وارد است که پرفورمنس اجرا نکرده‌ایم اما در چنین وضعیتی هم خود ما و هم مخاطب می‌دانیم که این کار یک پرفورمنس واقعی نبوده و هنوز هم نیست.سرلک افزود: اما جای خوشحالی دارد که این دو اجرا با تمام ضعف‌هایش کاری کرد تا راه چنین فعالیتی بازتر شود و منجر به جمع‌آوری گروهی به این سطح غنی شد.
۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها