واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
خبر اول: بنا بر مصوبه وزارت کار، پایه حقوق کارگران از آغاز سال 97 بنا به تورم موجود و انتخاب کارفرما باید افزایشی 10 الی 18 درصدی داشته باشد، این رقم در ایدهآلترین شکل ممکن یعنی صرفا اضافه شدن 180 هزارتومان به 900 هزار تومان پایه حقوق سال قبل به حدود 1 میلیون تومان میرسد. خبر دوم: نسخه جدید بازی "خدای جنگ" یا همان God of War امروز بعد از اقبال چشمگیر میان منتقدان در برخی از سایتهای وطنی به مبلغ "600 هزارتومان" در دسترس خریداران قرار گرفت.
....
حرف زدن از تورم، شرایط اقتصادی و معشیتی دیگر از فرط تکرار به ورطه ناله و شیون بدل گردیده، تا وقتی راهکار مستقیمی اتخاذ نشود هم این گفتمان به سرانجام نخواهد رسید، قضیه اینجاست که وقتی درختی از ریشه خشکیده باشد، هرس کردن آن ابترتر از آب ریختن به پایش است و در ضمن فراموش نکنید که بحث ما از ریشه، نه به نظام حاکم برمیگردد نه به سیستم فعلی، بلکه حتی قبلتر از آن، یعنی چهارچوب استدلالی که تا وقتی روابط علت و معلولیاش به شکل فعلیست، حتی با هزار هزار تغییر جزئی و غیره مشکلش حل نخواهد شد. هیچ جای جهان امروز گلستان نیست، در عوض هر آبادی، هزاران دهات مخروبه شده، هیچ تجملی از فقیر کردن دیگران دور نیست، در سیستم فعلی اگر مثلا کشوری مثل "دوغوزآباد" به این سطح از رفاه رسیده، تقاصش را بهرهکشی مشتی کارگر در کشورهایی که کارمزد پایینتر است پرداخت کردهاند و خب یک سوال بزرگتر، وقتی سیستم تا این اندازه مهیب و وحشتآور است و بر تک تک شرایانها سلطه افکنده، چاره امثال ما چیست؟ مایی که هر روز با افتخار از اینکه کاری به اینکارها نداریم و سرمان توی گیم و بازی کردنهای پایان ناپذیرمان گرم است.
امروز وقتی یک بازی به قیمت "600" هزار تومان که حتی با احتساب تورم فعلی هم از ورم زخمهای آماسیده ملت متورمتر است رسیده، ما گیمرها باید چه کنیم؟ چندی پیش در در دفاع از یک پروپزال در مورد گیم و بازیها در مقابل مدیر گروه هنرهای دراماتیک یکی از مهمترین دانشگاهها هنری کشور با این جواب صحیح که حتی در تورم فعلی هم تئاتر و سینما هزاران بار به صرفهتر از محصولات گیمی هستند و تا مخاطب وصعش به استفاده از آنها نرسد نمیتوان اسم هنر و هزار فخر دیگر را بر آنها چسباند به جد خاموش ماندم، واقعا 600 هزارتومن قیمت یک بازی! بیش از نصف پایه حقوق و درآمد کارگران کشوری که آماری بیکاری تازه در ان سر به فلک میکشد، خرج یک بازی کردن جدی چه توجیه منطقی و اقتصادیای دارد؟ حقیقت وقتی تلختر میشود که در نظر بیاوریم، بازی که امروز دست فروشنده رسیده حاصل پیشخرید ماههای پیشین اوست، نوسان مقطعی قیمت ارز که صرفا شاید 3 روز اوج گرفت یحتمل کمترین تاثیر را خروجی جیب این آدم داشته و حال ما در پس یک همچین بحرانی، با توجیح شدن به استدلال آن باید 600 هزارتومن یعنی با دلار 10 هزارتومان حساب بدهیم. خود شما حساب کنید که سود غیرحقیقی و ناعادلانهای به جیب این افراد خواهد رفت. اما ما باید در این میان چه کنیم؟ مایی که به قول خودمان که البته دور از واقعیت هم نیست، هیچ تفریحی در این مملکت جز گیم نداریم. اگر از طبقه متوسط هستید مانند ما، یعنی قشری که دوست ندارد فقیر باشد ولی آخر هر ماه هر لحظه حواسش معطوف به آخرین قطرهها و چکیده باقی مانده حساب است، دست از مسخ شدگی بردارید! از روی احساس تصمیم نگیرید! به رشد این سیستم فروش فاسد و کثیف کمک نکنید! وقتی اعتراضی نمیکنید، حداقل انفعالی فعال را در پیش بگیرید، حتما یک بازی نباید در روز اول تجربه شود، این فرض امروز احمقانه و نوعی چشم تو هم چشمی بیش نیست. اگر از شرایط بازار آگاه باشید این حقیقت که قیمت افت میکند واضح و مبرهن است، شاید یک هفته دیگر شاید یک ماه، و حتی شاید 3 ماه. افت قیمت عنصری همیشگیست، خرید بازی در این قیمت فعلی یعنی 600 هزارتومان، نوعی همکاری و تایید شرایط فعلی است، گاهی اوقات انفعال آگاهانه در پیش گرفتن موثر است، هر چند که راه حل اصلی نیست، اما در این مقطع تنها کاری که میتوان کرد همین است. نویسنده: کسری کریمی اصل
29 فروردين 1397
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]