واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
پیش نمایشی بر A Way Out "به قلم علی قربانی" فرار از زندان موفقیت چشمگیر بخش چندنفره بازیها در سالهای اخیر و رشد قارچگونه بازیهای "بتل رویال" در همین یکی دو سال، مهر تایید بر واقعیتی است که کمتر به زبان آورده میشود. تجربه چندنفره بازیها در یک محیط اجتماعی و همکاری با دوستان در راستای اهداف داخل بازی، لذت بسیار بالا و غیرقابل وصفی دارد. اما ضعف اصلی این تجربهها، توجه کمتر به بخش داستانی و تمرکز بیاندازه برروی عناصر همکاری تیمی است که موجب میشود از عمق آنها به عنوان یک سرگرمی تعاملپذیر کاسته شود. A Way Out شاید راهحلی برای این مشکل باشد. همکاری تیمی در کنار روایت یک داستان تعاملپذیر، همان چیزیست که عناوین چندنفره سالها به آن احتیاج داشتهاند. دیوار بلند تضاد "لیو" دمدمی مزاج و عصبانی است و هرگاه که نیاز به استفاده از زور و بازو باشد، ابایی به خرج نمیدهد. در نقطه مقابل "وینسنت" شخصیت آرامتری دارد و تلاش میکند به هنگام مشکل، به خودش مسلط باشد و با سنجش اوضاع و شرایط، مدیریت بحران را برعهده گیرد. شخصیتها کلیشه تمام عیارند و حتی تقابل و همکاری آنها برای فرار از زندان و پس از آن، یک سنت دیرینه در سینما و بازیهای کامپیوتری است. هردو شخصیت شاید در ابتدا تنها به دنبال مقاصد شخصی خودشان باشند، اما با گذر زمان و آشنایی بیشتر با یکدیگر، دغدغهها و نیازها را بهتر درک میکنند. عصبانیت لیو توضیح داده میشود و وینسنت در نهایت یک پدر دلسوز است و پس از فرار از زندان، به دنبال راهی برای پیوند دوباره با خانوادهاش میگردد.
"وینسنت و لیو هردو در زندان و پیش از آشنایی، زندگی خود را دارند" A Way Out روایت یک دوستی اجتنابناپذیر و دور از انتظار است، دوستی که به سختی و با اکراه آغاز میگردد و پس از مدتی همکاری و همنشینی، شکل صمیمیتری به خود میگیرد. قصه بازی و شالوده آن حرف تازهای برای گفتن ندارد. بارها شنیده و دیده شده و البته بازی ادعایی هم برای خاص بودن در این زمینه نمیکند، بلکه بیشتر تلاش میکند برروی نحوه تاثیرگذاری اخلاق و رفتار شخصیتها روی تعاملشان با دنیای بازی تمرکز کند، تعاملی که در نهایت به خاص بودن تجربه نقش هردو به بازیکنان کمک میکند. فرار دو نفره! طراح اصلی بازی یعنی "جوزف فارِس"، مرد جنجالی این روزهای صنعت بازی از همان ابتدا هم علاقه شدیدی به ساخت عناوین با چند شخصیت اصلی داشت. در Brothers: A Tale Of Two Sons بازی دارای دو شخصیت اصلی بود و بازیکن میتوانست تنها با یک کنترلر هر دو را کنترل کند و بازی را به پایان برساند. اما بنظر میرسد جاهطلبی سازنده پایان ندارد. تمرکز بازهم برروی دو شخصیت اصلی با ویژگیهای کاملا متفاوت و خاص است و همین موضوع باعث شده تا دو تجربه کاملا متفاوت در بازی وجود داشته باشد. به همین دلیل، برای اتمام بازی حتما نیاز به یک همراه دارید، همراهی که میتواند به صورت آنلاین شما را یاری کند و یا اینکه هردو بر روی یک سیستم با استفاده از تقسیم صفحه به بازی بپردازید. لازم به ذکر است EA اعلام کرده که تنها اگر یک نسخه از بازی را به صورت فیزیکی یا دیجیتالی داشته باشید، میتوانید با دوست خود به تجربه آن بپردازید.
"ماهیگیری یکی از راههای بقاست و نیاز به همکاری در این زمینه نیز وجود دارد!" وجه تمایز بازی با سایر عناوین دو یا چند نفره چیست؟ همانطور که گفتیم، بازی دارای دو شخصیت با دو دسته ویژگی کاملا متفاوت است. همین مساله موجب میشود تا بازیکنان به هنگام تجربه بازی در بسیاری از مواقع، یک حادثه را از دو زاویه کاملا متفاوت پیگیری کنند. برای مثال ممکن است در اوایل بازی و هنگامی که هنوز شخصیتها در زندان هستند، وینسنت درحال کندن تونلی در سلولش باشد و لیو در محوطه زندان برای ایجاد حواسپرتی محافظان، با چندنفر دیگر درگیر شده باشد. در جایجای بازی، هرچقدر هم که تجربهها نسبت به یکدیگر متفاوت و متمایز باشند، در نهایت برروی یکدیگر و نتیجه نهایی تاثیرگذارند. بنابراین بازی در ذات خود، همچنان یک همکاری تیمی و دونفره را میطلبد و این موضوع را فدای روایت سینمایی خود نمیکند. روایت سینمایی بازی اما در تعامل و وابسته به ویژگیهای شخصیتهاست. برای مثال هنگام دزدی از یک پمپ بنزین، لیو با اسلحه و خشونت وارد عمل میشود و وینسنت در سوی دیگر تلاش میکند تا با مذاکره و صحبت بتواند صندوقدار را محاب به پرداخت مبلغ درخواستی آنان کند. نتیجه نهایی و راه رسیدن به آن نیز مشخص و روشن است. این نحوه تعامل بازیکنان با تضادها و شاید تجربههای متفاوت از یک موقعیت یکسان است که موجب میشود A Way Out در نگاه اول، عنوانی هیجان انگیز بنظر برسد.
"به هنگام فرار، گاهی نیاز است جدا از یکدیگر عمل کنید. اما نتیجهها برروی یکدیگر تاثیر گذارند." و در پایان A Way Out روایت یک ماجراجویی است. روایت یک دوستی که از دل بحران بوجود میآید و در موقعیتهای سخت و آسان آزموده میشود. شکل و شمایلی سینمایی که خودش را در یک بازی کامپیوتری گنجانده و تصمیم دارد ضعف بزرگ عناوین چندنفره را مرتفع کند. بازی تلاش دارد همکاری تیمی را فراتر از مبارزه برای چند امتیاز بیشتر مطرح کند و داستان بازی و شخصیتها را تبدیل به دغدغه بازیکنان نیز بکند. کارگردان بازی یعنی "جوزف فارِس" دستی بر آتش پرده نقرهای هم دارد و این بلندپروازی اون شاید نشات گرفته از تجربه نسبتا موفقاش در سینماست. بازیسازانی که تلاش داشتهاند روایت سینمایی را به بازیهای کامپیوتری تزریق کنند کم نبودهاند و از مهمترین آنها شاید بتوان به کوجیما اشاره کرد که با حفظ هویت بازی کامپیوتری به عنوان یک سرگرمی تعاملپذیر، روح سینما را هم در عناوین خودش دمیده. اما ماجرای فارِس کمی متفاوتتر است. او تلاش دارد دوستی در داستان بازی خودش را، تبدیل به یک دوستی عمیقتر و قابل لمستر در دنیای واقعی کند. قصد دارد تا وینسنت و لیو را به بازیکنان بشناساند و دغدغههایشان را برای آنها قابل هضم و باور کند. از شوخی با مراسم اسکار گرفته تا شخصیت ماجراجو و شوخطبع فارِس، آخرین تلاش او در صنعت بازیهای کامپیوتری آزمونی سخت در پیش رو دارد؛ تلاش برای به تصویر کشیدن یک داستان تکراری به واسطه روایت سینمایی، میتواند در نهایت به ضررش تمام شود و تجربه بازیکنان را محدود به فشردن چند دکمه در طول بازی کند تا در نهایت از همذات پنداری با شخصیتها محروم بمانند. A Way Out در تاریخ 23 مارس 2018 مصادف با 3 فروردین 1397 برای پلتفرمهای ویندوز، پلیاستیشن 4 و اکسباکس وان منتشر خواهد شد.
21 اسفند 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]