محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796885937
دربارۀ خطرات هوش مصنوعی چه می دانیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:بیتوته:
تیتر سی اِن اِن این بود:« کره‌ی شمالی را فراموش کنید، هوش‌مصنوعی جنگ‌جهانی سوم را آغاز خواهد کرد» و در ادامه‌ی بحث که با ایلان ماسک شروع می شد ترس های زیادی از پی آمدهای ناخواسته ی توسعه‌ی الگوریتم هایی نشان داده شد که معلوم نیست بتوانیم کنترل شان کنیم یا نه.
بعضی از متفکران می گویند که هوش مصنوعی به لحاظ ارزشی خنثی یا بی اثر است همان طور که سم هریس در یکی از سخنرانی‌هایش اشاره کرده، زمانی که یک فناوری جدید معرفی می‌شود دیگر نمی توان آن را مخفی کرد یا به حالت قبل از اختراع برگرداند. او ادعا می‌کند که نمی توان جلوی آهنگ پیشرفت را گرفت، حتی اگر بشریت بتواند به صورت دسته جمعی چنین تصمیمی بگیرد. در حالی که بیل گیتس، استیون هاکینگ و افراد متعدد دیگری به شدت با ماسک و هریس موافق هستند، بعضی از متفکران برجسته در صنعت می‌گویند که هوش مصنوعی (مثل هر فناوری دیگری) به لحاظ ارزشی خنثی یا بی‌اثر است. هر چه باشد باروت هم برای اولین بار در آتش‌بازی‌ها استفاده می‌شد. برای مثال ری کرزویل ادعا می کند که «هوش مصنوعی فناوری اساسی در دستیابی پیشرفت (انسانی) است. برای تشخیص این وعده یک الزام اخلاقی داریم، البته باید خطرات آن را هم کنترل کنیم.» از نظر او بشریت وقت زیادی برای توسعه‌ی راهبردهای اخلاقی و استانداردهای نظم‌دهنده دارد. هم چنانکه جهان به سمت مرزهای تکینگی می‌رود، فناوری آینده محدود به بهبود تجربیات انسانی است و این بر گردن ماست تا مطمئن شویم برای فردایی بهتر باشد. منتقدان و هواداران هوش مصنوعی بر سر یک چیز توافق دارند: انفجار هوش مصنوعی، دنیا را فراتر از تصورات تغییر خواهد داد. وقتی به آینده فکر می کنم، استعاره‌ی ورنور وینج از برنامه‌ی پادکست Invisibilia در ذهنم تداعی می‌شود:« ادغام کامپیوترها با ما و بدن هایمان چنان قابلیت‌های ما را تغییر خواهد داد که یک روز، امروز خود را مثل ماهی‌قرمز می‌بینیم.» اگر این وسعت واقعی مورد توقع از فرگشت با نیروی محرکه‌ای چون فناوری باشد، آن‌وقت عرف و هنجارهای فعلی ما کاملا دست‌خوش تغییر خواهند شد. حتی اگر پیش بینی های دقیق هم ناموفق باشند، نباید حداقل تلاش کنیم تا خطرات فناوری های نمایی را به کار بگیریم تا فرضیات پایه‌ای خود را بررسی کرده، بنیان های رفتار انسانی را زیر سوال برده و تشکیلات اجتماعی خود را موشکافی کنیم؟ وعده‌ی هوش مصنوعی می تواند یک آخر‌الزمان یا سعادتی ابدی یا چیزی بین این دو باشد. زمانی که راجع به خروجی‌های کار گمانه‌زنی می‌کنیم قضاوتی ارزشی هم انجام می‌دهیم. اینجاست که باید قابلیت سوگیری فرافکنی(projection bias) خود را تشخیص بدهیم که ما را ترغیب می‌کند چهارچوب فکری امروز را در آینده اعمال کنیم. با قرار دادن واژه‌های جنگ و هوش مصنوعی در یک جمله، جنبه‌ی انسانی برای آن قائل شده‌ایم. وقتی راجع به بیکاری انبوهی که توسط ربات‌ها و ماشین‌ها ایجاد می‌شود ابراز نگرانی می‌کنیم، باید بدانیم که این نوع اضطراب تنها در صورتی توجیه می‌شود که نیروی انسانی یک لازمه‌ی اقتصادی باقی مانده باشد. وقتی می‌گوییم پیشرفت خارج از کنترل فنی، نابرابری‌های بیشتری درست می‌کند، تصور می‌کنیم که ایده‌ی دارایی شخصی، ثروت و پول از انقلاب چهارم صنعتی جان سالم به در برده است. تعریف عبارات بنیادی از زیر سوال بردن آن‌ها کار دشوارتری است ولی شاید اجرای چند عدد از سناریوها بتواند تمرین خوبی در دور زدن سوگیری فرافکنی را ثابت کند.
وعده‌ی هوش مصنوعی می تواند یک آخر‌الزمان یا سعادتی ابدی یا چیزی بین این دو باشد رقابت و همکاری هسته‌ی انتخاب طبیعی، رقابتی چندبعدی از ویژگی‌ها و رفتارها است و خود را به صورت یک ذات رقابتی اصلی نشان می‌دهد که انسان‌ها همگی با آن آشنا هستند. روانشناسی فرگشتی فرض می‌کند که نیروی‌محرکه‌ی( گرداننده‌ی) رفتار انسان، نیازی برای جاودان ساختن ژن های یک نفر است. بنابراین انسان‌های خردمند رشد کردند تا برای جفت رقابت کرده و برای منابع بجنگند تا فرزندان خود را سیر کنند؛ همگی با یک هدف تا احتمال انتقال ژن خود را به حداکثر برسانند. از سوی دیگر طبق گفته‌های ادوارد او. ویلسون، ما « یکی از چند خطوط حیوانی ای هستیم که بالاترین حد از تشکیلاتِ جامعه جویی را توسعه می‌دهند، سطح اصلی بعدی از سازمان های زیستی بالای سازواره‌ای. در آن‌جا اعضای گروه در طی دو یا چند نسل در کنار هم می‌مانند، همکاری می‌کنند، از جوانان خود مراقبت و کارها را تقسیم می‌کنند…» به عبارت دیگر شاید مجبور باشیم موفقیت خیره کننده‌ی گونه هایمان را به تعادل ظریفی که بین غریزه‌های رقابت و همکاری حفظ می کنیم نسبت بدهیم. چه هوش ماشینی کلی، قریب الوقوع یا حتی دست‌یافتنی باشد، ایده‌ی اقتصاد پساکمیابی(post-scarcity) در حال به دست آوردن پایه و اساس است. هرگاه خودکارسازی تقریبا همه‌چیز، دنیایی درست کند که در آن نیروی انسانی فراوان باشد، پی‌آمدهای وسیع‌تر برای سیستم ارزشی و تشکیلات اجتماعی‌مان چه خواهد بود؟ وقتی الگوریتم‌ها در تصمیم‌گیری بهتر از انسان عمل کنند و بخش اعظمی از استقلال خود را به آن‌ها واگذار کنیم، غریزه‌ی رقابتی ما چطور خواهد شد؟ هدف رقابت منابع در دنیایی از فراوانی چه خواهد بود؟ آیا این احتمال وجود خواهد داشت که غریزه‌ی ما برای رقابت به عنوان یک ساختار مفید به آهستگی از بین برود؟ آیا می‌توانیم بدون آن زندگی کنیم؟ برخلاف مورچه‌ها و زنبورهایی که براساس تشریفات سفت و سخت همکاری می‌کنند، ما انسان‌ها در قابلیت‌های همکاری‌مان به طرز خارق‌العاده‌ای وفق‌پذیر هستیم. طبق گفته‌های یووال هراری، این چیزی است که در نهایت زیرساخت قیام انسان‌های خردمند در حکم‌فرمایی بر زمین را ایجاد کرد. آیا می‌توان تصور کرد وقتی تغییر شکل های فنی که توسط کرزویل توصیف شد کم‌کم شکل مادی به خود بگیرد، احتیاج به رقابت به یک نیاسانی(نیاکان‌گرایی) تبدیل شود؟ اقتصاد چطور می‌توانیم مطمئن باشیم که ارکان تفکرات اقتصادی‌مان (مثل دارایی شخصی، مالکیت، سرمایه، ثروت و امثال آن) از پساکمیابی جان سالم به در ببرند؟ در ۱۰۰ سال آینده، آیا کسی به بهره‌وری کار انسانی اهمیتی می‌دهد؟ وقتی تمام بشریت از « تلاش‌های» ماشین‌ها بهره‌وری بی‌هزینه می‌برد، سیاست‌های مشوقانه‌ی اشتغال ما چقدر وابسته و مربوط خواهد بود؟ وقتی بنیان عرضه و تقاضا به لرزه در بیاید، چه چیزی برای ما باقی می‌ماند؟
اختراع هوش مصنوعی می‌تواند پایان نژاد بشری را کلید بزند برای شخصی که امروز به اشتغال مشغول است و از آن سود می‌برد، چشم انداز اوقات فراغت نامحدود، بیشتر از آن که یک موهبت باشد بیشتر شبیه یک مصیبت است. اگر از دیدگاه انتخاب طبیعی نگاه کنیم این احساس با عقل جور در می‌آید: در گذشته همکاری‌های اقتصادی توسط افرادی که قادر به این کار بودند نسبت به بیکاری و بیهودگی مرجح بوده است. ولی آیا باید همین گرایش را برای آینده هم در نظر بگیریم؟ شاید چیزی که امروز انحطاط و تنزل در نظر می‌گیریم در دنیایی که دیگر با نیروهای اقتصادی که فعلا شناخته‌شده، پشتیبانی نمی‌شود، به طرز کاملا متفاوتی تعبیر شود. تصورات کاری این است که هر طور باشد یک نفر باید مالک دستگاه ها بوده و برای سرویس ها و اجناس پول خرج کند. با این حال دارایی و پول چیزی بیشتر از یک ساختار اجتماعی نیست. اگر مالکیت دیگر اهمیتی نداشته باشد و پول دیگر واحد معتبری برای معامله نباشد، چطور می‌توانیم به صورت جمعی وضعیت یا پایه و مقام را تعریف کنیم؟ سوالات زیاد و جواب‌ها کم هستند. به شخصه در جایگاهی نیستم که پیشنهادهایی منسجم بدهم یا از استدلال‌های نظری دفاع کنم. حرف آخرم این است که ما با عزمی راسخ در مسیر براندازی نیروهای فرگشت هستیم که از آغاز حیات گرداننده های اصلی رفتار ما بوده‌اند. اصول و عقاید سیاسی و دینی تغییر کرده است ولی اصل بنیادی اقتصاد باقی مانده و با تلاش‌های انسانی، احتیاجات و خواسته‌هایمان را برطرف کرده است. اگرچه با کنار گذاشتن تکینگی، آن نیروهای بنیادی مشخصا به وسیله‌ی آهنگِ در حال شتاب گیری پیشرفت های فنی مورد تهدید قرار گرفته است. ایده های مطرح شده در این مقاله شاید آرمانی و ساده لوحانه به نظر برسند. در پایان شاید حق با ایلان ماسک باشد: اختراع هوش مصنوعی می‌تواند پایان نژاد بشری را کلید بزند. بنابراین این مسئولیت شگفت‌انگیز انسان‌ها است تا نظارت مناسبی بر طراحی هوش مصنوعی داشته و قبل از اینکه در آن غرق شویم به عواقبش فکر کنیم. با این حال باید از محدودیت‌های درکِ خود، آگاه باشیم و از این رو از تخیلات‌مان استفاده کنیم؛ مشخصه‌ای کاملا انسانی. حداقل برای امروز. منبع : bigbangpage.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بیتوته]
[مشاهده در: www.beytoote.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 190]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها