محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797567045
معلولیت به معنای پایان گیمر بودن نیست
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
معلولیت به معنای پایان گیمر بودن نیست «به قلم آلفرد اِن‌جی از وبسایت CNET» مایک بِگام تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان جهان در بازی Street Fighter شده است. او برای این کار حتی نیاز به دستانش هم ندارد. مایک با اختلالی به نام آرتروگریپوزیس به دنیا آمد که بر اثر آن عضلاتش رشد محدودی داشتند. بنابراین او با استفاده از صورتش بازی می‌کند. مایک جوانی ۲۸ ساله از شهر تگزاس آمریکا است که بیشتر با نام کاربری BrolyLegs شناخته می‌شود و به عنوان بالاترین رتبه با شخصیت Chun-Li در Ultra Street Fighter IV شناخته می‌شود که تمام حریفانش را در مسابقات آنلاین شکست داده است. مایک تنها یکی از ۳۳ میلیون گیمر ناتوان در آمریکا است که به گفته موسسه AbleGamers راهی را برای شرکت در این رقابت‌های پیچیده پیدا کرد. بازی‌های ویدیویی راه درازی را از ماجراجویی‌های بر اساس نوشته که باید به صورت آهسته دستوراتی را تایپ می‌کردید تا به الان که سریع شده‌اند و رفلکس‌های کسری از ثانیه و بازی با کنترلرهای پیچیده با دکمهها و دسته فرمان‌های پیچیده را می‌طلبد، طی کرده است. خوشبختانه گیمرهایی مثل مایک تنها نیستند. موسساتی در دنیا مانند AbleGamers وجود دارند که کارشان کمک به افرادی چون مایک است تا راهی را برای ورود به ماجراجویی‌های بازی‌های ویدیویی پیدا کنند. افراد ناتوان هم به دنبال راهکارهایی چه از طریق سخت‌افزارهای شخصی یا کلک‌های نرم‌افزاری بوده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که توان رقابت با بهترین بازیکن‌های جهان را داشته باشند.
بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۰۸، از هر پنج گیمر یک نفر ناتوان جسمی یا ذهنی است که از بازی‌ها برای بهبود شرایط زندگی‌شان در خانه بهره می‌برند. برای کسانی که توان بیرون رفتن از خانه را ندارند، بازی‌ها راهی برای کشف و اکتشاف و سفر به ماجراجویی‌ها است. بازی‌های ویدیویی حتی راهی را هم پیش روی بازیکنان قرار می‌دهد که صرف نظر از هرگونه ناتوانی که دارند در یک شرایط یکسان قرار بگیرند. این یکی از دلایلی است که Street Fighter توانست مایک بِگام را به خود جذب کند. مردم زمانی که حریف مایک می‌شود قیافه‌های متعجبی پیدا می‌کنند اما زمانی که شروع به باختن کردند سخت در نبردها تقلا می‌کنند. مایک می‌گوید: « زمانی که بازی می‌کنم انگار که دیگر حس ترحم وجود ندارد و با تمام توان با من رقابت می‌کنند. من از این مورد استقبال می‌کنم چرا که به همین خاطر هم اینجا هستم: رقابت.» برای مایک یک ارتقای ساده در چیدمان دکمهها به بازی‌کردنش کمک کرده است. بسیاری از بازی‌های مبارزه‌های یا فایتینگ به بازیکنان اجازه می‌دهد که چیدمان دکمه‌هایشان را برای فرمان‌های متفاوت تغییر دهند. ویژگی که در اصل به این دلیل اضافه شد که مردم دوست دارند با دکمه‌های آرکید و قدیمی هم بازی کنند. دانلود با کیفیت SD - دانلود با کیفیت HD بِگام که دوران گیمری‌اش با بازی کردن Nintendo’s Super Mario Bros 3 شروع شد، چیدمان دکمهها را تغییر داد تا بتواند با نحوه بازی کردن به خصوص خود کار کند. او با یک کنترلر Xbox 360 بازی می‌کند و با گذاشتن گونه سمت چپش روی پَد کنترل و فشار دادن دکمهها با زبانش از داخل گونه سمت راستش به بازی می‌پردازد. بِگام احساس می‌کند که حتی یک برتری هم با بازی با صورتش دارد چرا که به نظرش کم‌تر به خطر لَگ یا خطاهای input دچار می‌شود. محدودیت‌هایی وجود دارد. او نمی‌تواند به دکمه‌های دور از صورتش در کنترلر دسترسی پیدا کند و به این دلیل تجربه بازی‌های شوتر برای او غیر ممکن است. زمانی هم که Super Smash Bros بازی می‌کند نمی‌تواند جاخالی دهد، سپر بگیرد یا از قلاب استفاده کند چرا که دکمه تمام این حرکات در قسمت بالایی هستند. با این حال او در یک مسابقه در دالاس با سبک تمام حمله توانست رتبه چهارم را به دست بیاورد. او می‌گوید: «این بخش همیشه یک کابوس برای من بوده، هیچ وقت نتوانستم هر دو دکمه بالا را فشار دهم.» سرویس‌دهی شخصی در شهر کرنیزوِل در ویرجینیای غربی که تقریبا ۹۰ دقیقه با واشینگتون فاصله دارد، مرکزی است با یک سالن بازی به همراه دو دفتر و یک اتاق بزرگ که داخل آن انواع کنترلرها، بازی‌ها و کنسول‌ها وجود دارد. در اینجا گنجینه‌های گیمینگی مانند تنها کپی از طراحی هنری اصلی Fallout، یک بازی Simon که توسط سازنده یعنی رالف بِیر امضا شده و یک مدل ۱۲ فوت از شخصیت Songbird مربوط به بازی Bioshock Infinite دیده می‌شود. اینجا آزمایشگاهی است که توسط AbleGamers به پا شده است.
مراجعه‌کنندگان برای مشورت به اینجا می‌آیند، جایی که می‌توانند انواع کنترلرهای مختلف را امتحان کنند تا ببینند که کدام یک از آن‌ها مناسب نیازشان است. در یکی از تور‌ها من آن‌جا بودم تا کریستی مویِر را ملاقات کنم که از مریلند در یک روز شنبه به آن‌جا آمده بود. مویِر از فلج مغزی رنج می‌برد که باعث محدودیت در حرکات بازو و پای راست او شده است. زمانی هم که بازی می‌کند از درد در دست چپش می‌نالد و درازکردن دستش روی کیبورد برای مدت طولانی دردآور است. او می‌گوید: «زمانی که بعد از هشت ساعت پشت میز نشستن به خانه می‌آیم حتی علاقه‌ای به بازی کردن هم ندارم چون که فشار زیادی به دستانم وارد می‌کند. ما اینجا هستیم تا این بخش از زندگی‌ام را نجات دهیم.» AbleGamers مکان درستی برای او بود. کنترلرهای شخصی‌سازی شده‌ای وجود دارد که این مرکز به ساخت آن‌ها کمک کرد. مثل کنترلرهای Adroit Switchblade و کنترلرهای کم‌یاب یک‌دستی. من قبل از مویِر رسیدم و با روئسای AbleGamers آقای مارک بارلِت و جسی هال ملاقاتی داشتم. این دو رهبر بخش تحقیقات و توسعه هستند که در حال آماده شدن برای ملاقات با مویِر بودند. بارلِت می‌گوید: «بسته به شخص دارد که ما چه کاری می‌توانیم برایش انجام دهیم. درنهایت هدف به کارگیری حرکات است.» پنلی که به پا شده بود ساده به نظر می‌رسید. بوردهای مسطحی وجود داشت که شما می‌توانستید کلیدها را در هرکجای آن بگذارید و هر دکمه را برای یک ویژگی خاص برنامه‌ریزی کنید. طراحان گرافیکی از این قابلیت برای استفاده در فتوشاپ و طراحی میان‌برهایی برای ایجاد دکمه‌های خاص استفاده می‌کنند اما بارلِت توانست آن را به عنوان یک کنترلر شخصی‌سازی شده به کار بگیرد. زمانی که مویِر دستانش به پنل‌ها رسید، شروع به تصور مکان‌هایی کرد که می‌توانست هر دکمه را قرار دهد و این که چه عملکردی را برایشان در نظر بگیرد. زمانی که به مرحله تست رسید او می‌توانست از شست خود برای شلیک کردن و کف دستش برای تعویض خشاب استفاده کند. دکمهها می‌توانست در هر مسیری حرکت کند که به او یک کنترل دقیق بر اساس علایق خودش می‌داد. مویِر کنترلر 3D پا تخته‌ای را هم امتحان کرد که به او در حرکت و دیدن در بازی‌های اول شخص کمک کرد. تطابق با نحوه بازی کردن جدید سخت است اما او درباره مغلوب ساختن ناتوانی‌اش و شروع دوباره گیمینگ خود امیدوار است. AbleGamers تنها موسسه‌ای نیست که به گیمرهای ناتوان کمک می‌کند. Special Effects هم نقش یکسانی این بار در بریتانیا دارد. این موسسه کنترلرها را به گونه‌ای طراحی می‌کند که به مانند کنترلرهای ویلچیرهای برقی کار کند. به گفته‌ی مارک ساویل که سخنگوی موسسه است، این موسسه به بیش از ۳۰۰ گیمر در سال به صورت حضوری و هزاران گیمر به صورت آنلاین کمک می‌کند. ساویل به یاد دارد که یک بار به یک بازیکن Call of Duty با دادن یک دکمه که با پایش فعال می‌شود در گوشه ویلچیر به همراه کنترل صدایی کمک کرد. این مورد کیفیت بازی او را به شدت افزایش داد: «او روی یک ویلچیر است اما تنها به صورت تفریحی بازی نمی‌کند بلکه کاملا در آن حرفه‌ای شده است.»
.jpg)
المان اجتماعی بارلِت بازی‌های ویدیویی را به عنوان ابزاری برای گیمرهای ناتوان می‌بیند که با بهره‌گیری از آن تجارب اجتماعی غنی را به دست می‌آورند که تا به حال نتوانسته‌اند داشته باشند. او می‌گوید: «شما دوست دارید که توانایی داشتن دوستان و دستاوردهایی را در زندگی داشته باشید. و بعضی اوقات ناتوانی‌ها این اجازه را نمی‌دهد. به همین دلیل بازی‌های ویدیویی بسیار با اهمیت هستند.» مویِر دلتنگ بازی کردن با شوهرش است و امیدوار است که AbleGamers بتواند به او کمک کند. این زوج علاقه‌شان به هم با بازی کردن بخش تک‌نفره Civilization VI شروع شد. با این که کنار هم نشسته بودند اولین چیزی که شوهرش در بازی تایپ کرد این بود: «دوستت دارم». مویِر می‌گوید: «این بحث چند نفره بازی کردن موضوع مهمی است. دیگر من نیاز نیست که کنار او روی مبل بنشینم و می‌توانیم یک بازی دو نفره را با هم بازی کنیم و این فوق‌العاده است.» او بازی Star Wars: Battlefront را به عنوان یک هدیه برای شوهرش یعنی بِن مویِر خرید اما هیچ‌وقت تا به حال نتوانسته به صورت رقابتی با او بازی کند. اخیرا، او زمانی که بِن مشغول بازی The Witcher 3 است در حال راهنمایی کردنش است اما علاقه دارد که بتواند با شوهرش بازی‌های چند نفره انجام دهد تا بتوانند با هم‌دیگر تعامل داشته باشند و در صفحه نمایش هم با یکدیگر درگیر باشند. تغییر در بازی‌ها مردم در تلاش هستند که سازنده‌های بازی را مجبور کنند تا بازی‌هایشان را قابل دسترس‌تر بسازند. بازی‌های شاخصی چون Overwatch، Uncharted 4 و Madden 17 به این موضوع توجه ویژه‌ای نشان داده‌اند و ویژگی‌هایی چون شیوه چیدمان دکمهها به صورت بازی با یک دست و شخصی‌سازی تصویری را فراهم کرده‌اند. "ایان هَمیلتون" که یک متخصص این موضوع است و در مجله راهنمای Game Accessibily هم نوشته است، پیشروی کار با سازندگان برای گیمرهای ناتوان بوده است. او می‌گوید: «همه ما این مورد را تجربه کرده‌ایم که موقعی پیش می‌آید که دیگر از بازی کردن خسته شده‌ایم و توان ادامه دادن را نداریم و این موضوع موجب نابودی تجربه و لذت شما از بازی می‌شود. حال فرض کنید که این مورد برای افراد ناتوان به شدت تقویت شده است.» مواقع بسیاری پیش آمد که او این مورد را ذکر کرد که اضافه کردن ویژگی‌های دست‌يابی‌پذیری در نهایت موجب ساخت یک بازی بهتر برای همگان خواهد شد. همیلتون خاطرنشان کرد که یک سوم بازیکنان Uncharted 4 از ویژگی بازی با یک دست استفاده می‌کنند با این که تنها یک درصد از جمعیت آمریکا در واقع به آن نیازمند هستند. دانلود لوسی گِرِکو یک گیمر نابینا است که متخصص بحث دست‌یابی‌پذیری در برکلی آمریکا هم می‌باشد. لوسی بحث دست‌یابی‌پذیری را به مانند یک «حاشیه شیب‌دار الکترونیک» می‌بیند. حاشیه های شیب‌دار برای افراد ویلچیری جهت گذر از پیاده‌رو ساخته شده است اما در نهایت توسط کالسکه‌های بچه، دوچرخه‌سواران و اسکیت‌سواران هم استفاده شد. لوسی می‌گوید: «دست‌یابی‌پذیری برای همه دسترسی به فرصت‌های زیادی را فراهم می‌کند و تنها مربوط به افراد ناتوان نیست.» بِگام هم از این فرصت‌ها برای نشان دادن پتانسیل گیمرهای ناتوان کمک می‌کند. او نامه‌های «متشکرم» بسیاری را از بازیکنان سراسر جهان دریافت کرده و توانسته الهام‌بخش بازیکن ناتوانی از کشور دانمارک شود تا به تگزاس سفر کند و از او چیزهایی یاد بگیرد. بِگام در نهایت توضیح می‌دهد: «خوش‌شانس بودم که توانستم با ناتوانی‌ام کنار بیایم. فکر می‌کنم علاقه دارم که به افراد دیگر هم کمک کنم تا به ناتوانی خودشان غلبه کنند.» دوستان عزیز پردیسی به پایان این مقاله رسیدیم. نظر شما چیست؟ آیا شما از بیماری خاصی رنج می‌برید که باعث شده نتوانید بازی کنید؟ یا کسی را می‌شناسید که این وضعیت را داشته باشد؟ در بخش نظرات با ما در میان بگذارید. مترجم: صدرا شریعتی
لینک
لینک
لینک
لینک
لینک
27 آبان 1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها