محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797951994
الشرق الاوسط: آیا روحانی و پوتین می توانند همکاری ایران و روسیه در سوریه را وارد فاز جدیدی کنند؟
واضح آرشیو وب فارسی:الف: الشرق الاوسط: آیا روحانی و پوتین می توانند همکاری ایران و روسیه در سوریه را وارد فاز جدیدی کنند؟
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۹ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۲۰:۳۳
الشرق الاوسط نوشت: اختلاف واضحی بین کارشناسان بین المللی در مورد ماهیت گفتمان روسی-ایرانی در مورد سوریه وجود دارد. به عقیده برخی از کارشناسان، ایجاد شکاف در ائتلاف روسی-ایرانی امری حتمی است. در واقع در ایران بحث و مناقشه های غیر علنی در مورد دامنه ضرورت همکاری با روسیه در سوریه، وجود دارد و عده ای از سیاستمداران و تحلیلگران در تهران نسبت به مشارکت نظامی ایران در سوریه خوشبین نیستند. به گزارش انتخاب؛ با این حال، واقعیت آن است که اینگونه بحث ها در دایره محدودی در میان نخبگان سیاسی ایران مطرح می شود، بدون اینکه به سطح مناقشه های ملی برسد. گذشته از این، امکان ندارد این بحث های داخلی تغییری در روند دیپلماسی این کشور ایجاد کند. پر واضح است که در نوامبر 2015، طی دیداری بین سران دو کشور، چراغ سبز همکاری ایران به روسیه در مورد سوریه داده شد. مساله قابل ملاحظه آن است که عوامل ژئو استراتژیکی وجود دارند که موجب تقویت همکاری روسی-ایرانی در سوریه می شود؛ همکاری نظامی با روسیه از یک سو به ایران کمک می کند به هدف خود در مورد داشتن یک پایه و اساس سیاسی و نظامی استوار برای گسترش روابط دو طرفه با روسیه دست یابد. از سوی دیگر، ایران به نوعی ناچار به همکاری بین مسکو و تهران شد؛ چرا که همزمان با آغاز سال 2015، منابع مذکور برای نجات اسد کافی نبود. با آغاز همکاری نظامی مستقیم روسیه در سوریه و با ایجاد تغییری رادیکالی در توازن قوا به نفع دمشق، تا حد زیادی بارهای سنگین تامین منابع، از شانه ایران برداشته شد. به صورت کلی، نجات نظام سوریه از سقوط، برای مسکو و تهران، هر دو، مفید بود؛ قوی ترین انگیزه تحرک روسیه برای حمایت از اسد، نگرانی از تهدیدات امنیتی و مقابله روسیه با غرب بود. همچنانکه این اقدام به پوتین کمک می کرد بار دیگر روسیه را به عنوان یک قدرت مؤثر جهانی مطرح کند. اما در مورد تهران، باید گفت استراتژی آن در مورد سوریه، جزئی از استراتژی بزرگتری است که مبتنی بر تضمین سیطره و هیمنه ایران در سطح منطقه ای و نیز آنچه که ایران نام«سلسله و زنجیره دفاعی» را بر آن اطلاق می کنند، است؛ که این زنجیره از لبنان، سوریه، عراق و یمن تشکیل می شود. به این ترتیب، روسیه و ایران به تفاهمی رسیدند، مبنی بر این تفکر که تضمین منافع آنها در داخل سوریه، همکاری این دو با یکدیگر را طلب می کند؛ به عبارت دیگر نوعی«ازدواج مصلحتی» بین این دو کشور اتفاق افتاد که طی آن هر یک از طرفین برای تحقق منافع خود با همکاری طرف دیگر، تلاش می کند. با این وجود، هنوز زود است که از ظهور ائتلاف کامل روسی-ایرانی در سوریه صحبت کنیم، چرا که همکاری نظامی بین این دو قدرت تا کنون به صورت جدا بوده و مشخص است که دو طرف عجله ای برای ایجاد یک ساختار و تشکیلات نظامی مشترک ندارند و ترجیح می دهند که فعلا همکاریهایشان به موازات هم صورت گیرد . در این میان، عامل مهمی وجود دارد که امکان گفتمان نزدیکتر بین روسیه و ایران را دشوار می کند و آن تمایل شدید مسکو برای لطمه نخوردن روابطش با دیگر قدرتهای منطقه ای، از تقویت همکاری آن با ایران در سوریه است؛ چرا که در این صورت روابط مسکو با «شریک ساکتش» در خاورمیانه،یعنی اسرائیل، خدشه دار می شود؛ اسرائیلی که در مورد مساله پیوستن شبه جزیره قرم به روسیه، تحریمهای غربی علیه مسکو و حضور نیروهای هوایی روسیه در سوریه، از این دولت حمایت کرد. با توجه به آنچه گذشت، به نظر می رسد همکاری روسی-ایرانی در مورد سوریه در آینده ادامه داشته باشد، اما برای تبدیل این همکاری به یک ائتلاف، دشواریهای زیادی وجود دارد؛ چرا که هر یک از دو طرف می دانند با وجود دلایل و انگیزه های فراوان برای نزدیکی هر چه بیشتر همکاریهایشان، برقراری ائتلاف بین آنها، به روابط این دو کشور با طرفهای دیگر حاضر در منطقه آسیب می رساند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
سیاسی
پربازدیدترینها