محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797762623
نمایش «سونات شب»، دو روایت از سرگشتگی زنان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نمایش «سونات شب»، دو روایت از سرگشتگی زنان تهران - ایرنا - نمایش «سونات شب» به کارگردانی سعید داخ، دو روایت از دو نمایشنامه نویس مشهور فرانسوی و آمریکایی است که با بیان سرگشتگی های جهانشمول زنان می پردازد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، نمایش «سونات شب» به کارگردانی سعید داخ متشکل از دو نمایشنامه است؛ نمایش «زیبای بی اعتنا» و «ببخشید شماره عوضیه» که هر کدام به موجزترین شکل و در حدود 20 دقیقه برای مخاطب روایت می شوند. «زیبای بی اعتنا» اثری از ژان کوکتو (1889 تا 1963) با ترجمه پرویز تاییدی است. وی یکی از چهره های مطرح ادبی و هنری قرن بیستم محسوب می شود؛ شاعری که تئاتر و سینما را دگرگون کرد. آثار متعدد او در زمینه های گوناگون ادبی به شعر بلندی می ماند که مهارت او را در به کار بردن هنرمندانه عبارات و تصاویر به تصویر می کشد. او با گسترش آنچه «تئاتر مدرن» خوانده می شود، نقش مهمی در تحول سبک ادبی نمایشنامه نویسی ایجاد کرد. کوکتو سبک های تئاتری رایج (تراژدی، کمدی، وودوویل و بولوار) را در جستجوی دستیابی به سبک مدرنی در تئاتر در هم آمیخت و فعالانه تلاش کرد میراث تئاتر کلاسیک و آکادمیک به جای مانده از دوران جنگ جهانی اول را از چهره تئاتر قرن بیستم بزداید. کوکتو همچنین از اسطوره های باستانی و تراژدی یونانی در تئاتر خود بهره برد تا به این متون کهن ابعادی معاصر دهد.ژان کوکتو نمایش «زیبای بی تفاوت» را که شاید بهتر باشد «محبوب بی اعتنا» ترجمه اش کنیم، در سال 1940 به شکل تک گویی(مونولوگ) در یک پرده برای دوست نزدیکش «ادیت پیاف» خواننده شهیر فرانسوی نوشت.این نمایش در همان سال در سالن تئاتر «بوف پاریزین» با بازی ادیت پیاف اجرا شد. این نمایشنامه کوتاه با دو پرسوناژ (یک زن و یک مرد) روایت می شود. تماشاگران از آغاز نمایش با شخصیت زن نمایشنامه در اتاق هتل و در انتظار آغاز دوره کنسرت های محقرش مواجه می شوند و در جریان خستگی، ملال و بی صبری اش را برای به دست آوردن «امیل» مرد زندگی اش، قرار می گیرند. تنها اوست که به همه صداهای بیرون (حرکت ماشین ها، بالا و پایین رفتن آسانسور و ...) واکنش نشان می دهد. زن به تلفنی که تنها دلیل وجودش در اتاق امیل است تا دیر آمدنش را خبر دهد، وسواس دارد. حسادت و نگرانی برای از دست دادن محبوب، زن را تا سر حد جنون کشانده است.شخصیت مرد نمایشنامه در صحنه حاضر می شود، راه می رود، می نشیند، روزنامه می خواند اما کلمه ای حرف نمی زند. به این ترتیب روایت داستان به تک گویی شخصت زن داستان خلاصه می شود. این مونولوگ وابستگی عاشقانه یک خواننده کافه های کوچک را در دهه چهل میلادی به تصویر می کشد. اپیزود دوم نمایش «سونات شب» با نمایشنامه «ببخشید شماره عوضیه» ترجمه منیژه محامدی و کاری از لوسیل فلچر (1931 تا 2000) نویسنده آمریکایی ادامه می یابد.فلچر که بعد از پایان دوره لیسانس هنر در رادیو «سی بی اس» به عنوان حروفچین نمایشنامه های رادیویی کار می کرد، از 1940 شروع به نوشتن نمایشنامه رادیویی کرد. وی در سال 1943 نمایش «بخشید شماره عوضیه»را نوشت که یکی از بزرگ ترین موفقیت های فلچر را رقم زد. این نمایش ابتدا به عنوان یک اپیزود از مجموعه نمایش رادیویی «تعلیق» پخش شد و بین سال های 1943 تا 1948 هفت بار در سراسر آمریکا شنیده شد و در سال 1952 فیلمی از روی آن اقتباس شد. غیر از این نسخه نمایش رادیویی در سال 1960 از روی آن ساخته شد که جایزه ادگار الن پو را برای بهترین نمایش رادیویی کسب کرد. همچنین به 15 زبان ترجمه شده و دو فیلم از روی آن ساخته شده است.زمانیکه فلچر در دهه 30 آمریکا شروع به نویسندگی کرد، رادیو رسانه ای بسیار محبوب بود و در آن زمان در برنامه ای 30 دقیقه ای نمایش های رادیویی پخش می شد که تنها باید 22 دقیقه می بود زیرا هشت دقیقه برای تبلیغات اختصاص داده می شود. یکی از نقاط قوت نمایشنامه رادیویی این است که تاثیر بیشتری بر تصویر ذهنی مخاطب دارد نسبت به فیلم یا سریال تلویزیونی.این نمایشنامه پیرنگ بسیار ساده ای دارد و بر یک کاراکتر محوری متمرکز است؛ کاراکتر یک زن ثروتمند و بیمار در خانه ای تنها که در شرایط دشواری گرفتار آمده و این شرایط بدون شک وی را می آزارد.شاید مهمترین نقطه قوت «سونات شب» انتخاب درست این دو نمایشنامه برای اجرای همزمان باشد. زیرا نقاط مشترک زیادی دارند و کارگردان توانسته بدون تغییر دکور و خروج بازیگران، اپیزود بعدی را مقابل چشمان تماشاگران آغاز کند. یکی از این نقاط مشترک مونولوگ بودن هر دو نمایش و تاکید فراوان بر تلفن و ساعت در هر دوی آنهاست؛ این نکته هم که تلفن راه ارتباطی خوبی نیست از دیگر نکات مورد تاکید در این نمایشنامه ها است.اپیزود اول «سونات شب» با بازی بهاره نوحیان تنها لحظاتی از زندگی زنی تنها را روایت می کند و کوکتو داستانی در این نمایش کوتاه نمی گوید. اما اپیزود دوم با بازی گیلدا حمیدی نقاط عطف و فراز وفرود یک داستان کوتاه را در 22 دقیقه دارد و بیشتر بر بازی بیرونی استوار است.هر چند در این نمایش شاهد نوازندگی سپینود میرزایی (ویولونسل) روی صحنه همزمان با پیشرفت داستان هستیم، به نظر می رسد کارگردان بیشتر از این می توانسته از این مزیت به ویژه در اپیزود دوم و برای ایجاد حس تعلیق بیشتر استفاده کند.بازی بهاره نوحیان در اپیزود اول به خوبی می تواند روح خسته یک زن را نشان دهد که برای حل مشکل خود راهی جز بیان احساسات نمی یابد؛ اما شاید استفاده از بازی بدن و صورت بیشتر می توانست در القای این حس استیصال کمک کند.شخصیت اپیزود دوم در عوض به خوبی از بازی بیرونی استفاده می کند و موقعیت خود را برای تماشاگر توضیح می دهد. در نهایت کوتاه بودن هر دو نمایشنامه و اینکه کارگردان توانسته مجموع نمایش «سونات شب» را در 40 دقیقه بگنجاند به ویژه برای تماشاگر این روزگار که همیشه از نبود وقت شکایت دارد مفید است.در مجموع به نظر می رسد سعید داخ که بعد از 12 سال به عرصه کارگردانی تئاتر برگشته به خوبی توانسته با انتخاب دو متن شسته و رفته با تم مشابه، یعنی سرگشتگی زنان، تماشاگر را با خود همراه کند. بازیگران زن این تئاتر با مهارت از عهده اجرا برآمدند؛ یکی مونولوگی را در مقابل بازیگر مرد اجرا کرد که در غیاب واکنش نقش مقابل، به نظر می رسید با خویشتن سخن می گوید. تغییر لحن در این گفت وگو با خود، مجموعه ای از احساساتی را که شخصیت اصلی درگیر آن بود از ترس و اضطراب تا حسادت و خشم به نمایش گذاشت.دیگری، تنها بازیگر نمایش دوم بود، تنها کسی که در صحنه حضور فیزیکی داشت (دیگر شخصیت های نمایش تنها صداهایی در پشت خط تلفن بودند). شخصیت اصلی درگیر گفت وگوهای کوتاه و منقطع بود اما همین عبارات کوتاه به مدد لحن و اجرای بازیگر تمام احساسات تجربه شده شخصیت را از ابتدا (یک تماس معمولی روزانه) تا انتهای نمایش (اضطراب قربانی شدن) به تماشاچیان منتقل کرد.استفاده از چند ساعت در چیدمان ساده صحنه هم توانست علاوه بر ایجاد ارتباط معنادار میان دو نمایش، نقش قابل ملاحظه ای را در جریان نمایش ایفا کند. احساس سرگشتگی شخصیت نمایش اول در میان ساعت هایی که گوشی تلفن به آن آویزان شده بود و البته هیچیک با ساعت وقوع ماجرا همخوانی نداشتند، تقویت شده بود. در دومین نمایش، این ساعت ها که زمان یکی از آنان با ساعت وقوع ماجرای همخوان بود، احساس اضطراب از فرارسیدن زمانی که وعده قتل در آن داده شده است را تشدید کرد.نمایش «سونات شب» از 15 فروردین ماه به مدت یک ماه در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان هر شب ساعت 19:45 میزبان علاقه مندان است.فراهنگ ** 9157 ** خبرنگار: منصوره شوشتری * انتشار: امید غیاثوند
02/02/1396
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها