محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796651469
پالایشگاه نفت ؛ موزه ای به وسعت یک شهر - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: «بوی نفت غیرقابل انکار بود و می توانستی آن را ببینی. بخار به وضوح زیر نور آفتاب متصاعد می شد و بوی تخم مرغ گندیده می داد هرچند برای جورج رینولدز این بهترین رایحه یی بود که در هفت سال اخیر استشمام کرده بود. او افرادش را گماشته بود تا به حفاری های خود ادامه دهند...»این تصویری است که بریتیش پترولیوم از روزهای منتهی به نخستین اکتشاف نفت در مسجدسلیمان ایران ترسیم کرده است. اتفاقی که سرانجام در نیمه شب 5خرداد سال 1287 به وقوع پیوست تا قمار ویلیام دارسی و مامور وی جورج رینولدز، روی نفت ایران پس از یک دوره نا امیدی کامل پاسخ بگیرد؛ پاسخی که نقطه شروع تاریخ 107 ساله صنعت نفت ایران را نیز ترسیم کرد. یک قرن پس از این اتفاق مهم که بر سرنوشت سیاسی اجتماعی ایران و روابطش با بریتانیا نیز تاثیری انکارناپذیر گذاشت، این مناطق هنوز حرف های زیادی برای گفتن دارند؛ مناطقی که روح آنها با نفت گره خورده است. در گوشه و کنار شهرهای این منطقه آثاری وجود دارند که هر کدام قدمتی نزدیک به صد سال دارند اما به صورت مراقبت نشده یی رها شده و در خلال این سال ها آسیب های جدی دیده اند. آسیب هایی که سبب شده وزارت نفت در پی اقدامی برای حفظ این میراث کهنه که قدمتی هم سنگ و حتی پیش تر از قدمت نفت در ایران دارند، برآید. به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، اکبر نعمت اللهی شخصی است که توسط زنگنه مامور این کار شده است. ماموریتی با نام تبدیل کردن این مناطق به «موزه». موزه یی که به خاطر عجین شدن با خاطرات جمعی تمام ایرانیان در چند دوره مختلف از جمله جنگ تحمیلی، به طور قطع هواخواهان زیادی پیدا خواهد کرد. در جریان بازدید خبرنگاران رسانه های جمعی از این مناطق اکبر نعمت اللهی اعلام کرد که در این طرح کل شهرهای آبادان و مسجدسلیمان تبدیل به شهر موزه خواهند شد و تمام نقاط آن ثبت و نگهداری شود، اتفاقی که تاکنون در ایران سابقه نداشته است. به گفته نعمت اللهی بخشی از واحدهای صنعتی همچون تلمبه خانه شماره 3 یا نیروگاه شماره یک پالایشگاه آبادان خود تبدیل به موزه خواهند شد و بخشی دیگر همچون پالایشگاه نفت بی بیان در مسجدسلیمان شاهد ساخت موزه یی جدید برای نمایش تجهیزات، اسناد و مدارک تاریخی خواهند شد. آغاز سفر ما با بازدید از مجتمع فرهنگی تفریحی انکس آغاز می شود. جایی که در آن امکاناتی همچون سینمای روباز، بِریم، خانه های شاه نشین متعلق به خاندان پهلوی که اکنون به خرابه تبدیل شده و مجموعه ورزشی جیم خانه وجود دارند. کشف نفت و ساخت پالایشگاه آبادان زمینه حضور تعداد زیادی کارگر خارجی را در این شهر فراهم آورده و سبب گردهمایی فرهنگ های مختلف در آبادان شده بود، به گونه یی که این اتفاق تاثیر زیادی بر گویش مردمان این شهر داشته و تعداد زیادی واژه انگلیسی و حتی هندی در زبان محاوره آنها وارد شده و کلماتی از جنس «جیم خانه» به وفور شنیده می شوند. آبادانی ها حکایت جالبی از نام «جیم خانه» برای دیگران تعریف می کنند. نام این مجتمع برگرفته از واژه gym به معنای باشگاه ورزشی است اما نسخه آبادانی این نام گذاری مربوط به حکایت خروج انگلیسی ها از این شهر پس از ملی شدن صنعت نفت است که با تجمع در این باشگاه آماده سوار شدن به کشتی و ترک خاک آبادان و جیم شدن به معنای فرار است. اسکله پیروزی پس از بازدید از مجتمع انکس به اسکله پالایشگاه آبادان در حاشیه اروندرود می رویم. اسکله یی که در بزنگاه های مختلف تاریخی این کشور از ملی شدن صنعت نفت تا جنگ جهانی و جنگ ایران و عراق همواره نقش کلیدی را ایفا کرده است. اسکله 1.5کیلومتری که قرار است به پارک موزه تبدیل شود، سال ها محلی برای تخلیه اقلام موردنیاز پالایشگاه آبادان و صدور محصولات تولیدی بوده است. در جنگ جهانی دوم اسکله آبادان و جرثقیل غول پیکر «اکوان» نقش حیاتی برای جبهه متفقین بازی کرد. این جرثقیل که نام خود را از یکی از دیوهای شاهنامه اقتباس کرده در آن زمان توانایی جابه جایی 200تن محصول را با تکنولوژی بخار داشته و تمام تجهیزات نظامی و هواپیماهای روسیه و دیگر کشورهای جبهه متفقین را بارگیری کرده است. ساسان صوفی مجری طرح موزه های آبادان، اهمیت این اسکله را بیشتر از پل ورسک مازندران می داند. پلی که به خاطر کمک هایش به پیشروی جبهه متفقین در جنگ جهانی از سوی وینستون چرچیل «پل پیروزی» لقب گرفت. آمده بودند که بمانند نیروگاه شماره یک پالایشگاه آبادان دیگر مقصد این سفر است. جایی که حدود 90سال عمر دارد و نخستین نیروگاه صنعتی ایران به حساب می آید. این واحد که تا سال گذشته در مدار بوده برق آبادان، رامهرمز، خارگ و حتی برق چاه های آسماری اهواز را تامین می کرده و اکنون بازنشسته شده و قرار است به محلی برای بازدید تبدیل شود. ساختمان این نیروگاه دو بخش دارد. یک بخش آن دارای المان های معماری انگلیسی و ساخته شده با آجر و سقفی کوتاه و بخش دیگر آن با فاصله زمانی 10 ساله توسط امریکایی ها و با سقفی بلندتر اجرا شده است. نکته جالب توجه در این است که با وجود اینکه آثار کهنگی در بخش های مختلف پالایشگاه آبادان مشهود است، بناها و تجهیزات آن پس از گذشت قریب به صدسال به صورت شگفت انگیزی استوار مانده اند و مشخص است که انگلیسی ها بالاترین کیفیت ممکن را در ساخت آنها به کار برده اند. اکنون اما قرار است فازهای جدید پالایشگاه آبادان در جوار واحد قدیمی و توسط چینی ها ساخته شود. سرپا ماندن این واحد صنعتی باوجود عمر فراوان و آسیب های فراوان متحمل شده از دوران جنگ ناخودآگاه این پرسش را در ذهن ایجاد می کند که آیا چینی ها نیز چنین کیفیت ساختی را از خود به یادگار خواهند گذاشت؟ یکی از مهندسان پالایشگاه که قریب به 30 سال از عمر خود را در واحدهای مختلف آن سر کرده است، توصیف جالبی از این قیاس دارد و می گوید: «انگلیسی ها آمده بودند که بمانند اما چینی ها نمی مانند و فقط به دنبال کسب سود هستند و خواهند رفت.» وی به نیروگاه شماره3 پالایشگاه اشاره می کند. جایی که ساخت آن در سال 86 توسط آلمانی ها آغاز شد اما پس از آن به سد تحریم برخورد کرد و در نتیجه سرنوشتش به توربین های روسی گره خورد. او معتقد است که این توربین ها از نظر کیفی حتی با محصولات «قدیمی» ساخت انگلستان نیز قابل قیاس نیست. او که همچون پدرش شرکت نفتی است و زندگی خود را عجین با این پالایشگاه می داند به فرهنگ کشورهای مختلف در ساخت پروژه های اقتصادی اشاره می کند و می گوید که این کارها باید توسط کشورهایی انجام شود که شکم شان سیر است. او به آموزش هایی که انگلیسی ها به کارگران می دادند اشاره می کند و معتقد است چون هدف اصلی کشورهایی مانند چین و روسیه کسب سود و درآمدزایی است کار را به صورت اصولی انجام نمی دهند اما کمپانی های اروپایی هدفی بالاتر را دنبال کرده و فرهنگ توسعه را در کار خود نهادینه می کنند. تلمبه خانه ای برای جنگ از آبادان فاصله می گیریم و در مسیر حرکت خود به دارخوین و تلمبه خانه نفتی معروف آن می رسیم. احداث این تلمبه خانه بیش از 90 سال پیش با هدف تقویت فشار نفت ارسال شده از مسجدسلیمان به مقصد آبادان انجام می شود. این تلمبه خانه در دوران جنگ ایران و عراق به عنوان قرارگاه و پادگان مورداستفاده قرار می گرفت و اوج حضور آن در عملیات شکست حصر آبادان مشاهده می شود. جایی که نیروهای ایرانی با شکستن خط لوله نفت را در آب رها کرده و آتش می زنند تا از نزدیک شدن نیروهای عراقی جلوگیری کنند. واضح ترین اثر زخم جنگ جای توپ و ترکش هایی است که بر بویلر این تلمبه خانه دیده می شود اما گشت وگذار بیشتر در این واحد جزییات بیشتری از آن روزها را نشان می دهد. ساختمان های این تلمبه خانه مملو از دیوارنوشته های سربازانی است که در آن سال ها ساکن این قرارگاه بودند تا دلتنگی ها و نام خود را در تاریخ ثبت کنند. حضور چند دقیقه یی خبرنگاران و کندوکاو آنها در این محل کافی بود تا پوتین و حتی سیگارهای مخفی شده سربازان پیدا شود. سیگارهایی که شاید صاحبان شان مجالی برای دود کردن آنها پیدا نکردند. تخریب باورنکردنی نفت سفید حضور در دهکده نفت سفید یکی از قابل تامل ترین بخش های این سفر بود. روستایی که بر فراز تمام خانه های آن شعله های گازی که به صورت رایگان دراختیار ساکنان قرار گرفته همچون برج های فلر پالایشگاه ها در حال سوختن است. نام این روستا برگفته از نفت باکیفیتی بوده که از این نقطه استحصال می شده و با کمترین پالایش به عنوان سوخت جت استفاده می شده است. اما در کنار این روستا مخروبه هایی وجود دارد که در پشت آنها داستانی باورنکردنی پنهان شده است. این مخروبه ها متعلق به خانه ها، درمانگاه و مدرسه یی است که انگلیسی ها برای کارگران در آن نقطه ساخته بودند. آن طور که محلی های ساکن آن منطقه تعریف می کنند پس از خروج انگلیسی ها، شرکت ملی نفت برای چند سال این خانه ها را در اختیار خود نگه می دارد تا اینکه پیش از انقلاب آنها را تحویل ارتش می دهد. پس از پیروزی انقلاب و در خلال سال های جنگ از این خانه ها به عنوان پادگان و محل استقرار نیروهای نظامی برای اعزام به خط مقدم جبهه استفاده می شده است. با پایان جنگ و تخلیه نیروهای نظامی از آن منطقه اما، عده یی از فرماندهان ارشد ارتش به صورت کاملا خودسرانه و با قراردادهای صوری، خانه هایی که امروز هر کدام می توانستند به عنوان یک اثر تاریخی باقی مانده باشند را به صورت کامل تخریب می کنند. اقدامی که علت اصلی آن مشخص نیست و تنها حدسی که ساکنان روستا و مقامات دهیاری در رابطه با آن می زنند، منفعت شخصی حاصل از فروش آهن آلات و دیگر تاسیسات است. هنگامی که از یکی از بومی های منطقه می پرسم که واکنش آنها به این اقدام چیست، برافروخته می شود و می گوید: «چه کار می توانستیم بکنیم. می گفتند اینجا برای دولت است و به شما ربطی ندارد، همه شان ارتشی بودند!» تخریب این زیرساخت ها در حالی صورت گرفته که ساکنان روستای نفت سفید همانند بسیاری روستاهای دیگر منطقه از لحاظ اقتصادی و معیشتی در مضیقه شدید به سر می برند و شاید حضور آن خانه ها و آن امکانات امروز می توانست وضع دیگری از زندگی را برای آنها رقم بزند. آب این روستا در سال های اخیر شور و غیرقابل استعمال شده است و مجبورند برای تامین نیاز شرب خود آب را خریداری کنند. البته وزارت نفت قصد دارد این منطقه را هم به «اکو موزه» تبدیل کرده و نفت سفید را به دهکده یی توریستی تبدیل کند تا اوضاع ساکنان آن رو به بهبود برود.
چهارشنبه ، ۳۱خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
گوناگون
پربازدیدترینها