محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797872354
گسترش ناامیدی در غیاب خیالپردازی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: سهم خیالپردازی در کارهای نمایشی کشورمان ـ سینما و تلویزیون ـ تقریبا هیچ است و اگر داستان‌های نمایشی، آیینه‌ای از روح یک ملت باشند، چنین نتیجه خواهیم گرفت که مردم ایران تخیل ندارند. این نتیجه‌گیری غلط است. پس چرا خیالپردازی و رویاپروری در داستان‌های ما تا این حد کمیاب است؟ عیب از کجاست و چرا هنرمندان و مدیران ما تا این حد در دایره محدود واقعیت‌گرایی محصور مانده‌اند؟ آنچه به سیاه‌نمایی معروف شده، الزاما و همیشه حاصل اراده فیلمساز برای بیان ناکامی‌ها و شرایط ناگوار نیست، بلکه چه بسا بیشتر به‌دلیل اقامت طولانی و ناامیدانه آنها در زندان واقعیت باشد.
داستان‌های علمی ـ تخیلی نداریم، چرا که می‌گویند تخیل علمی سهم مردمانی است که صاحب علم و تکنولوژی هستند و ما چون بیشتر مصرف‌کننده آن هستیم تخیلمان در آینده امتداد ندارد. پس تخیل در حال و گذشته چه می‌شود؟ آیا ما در زمان حال زندگی نمی‌کنیم؟ آیا ما هویت تاریخی نداریم؟ البته که داریم. پس چرا مدیران فرهنگی و هنرمندان، تخیل فرهیخته خود را در این عرصه‌ها گسترش نمی‌دهند؟ نمونه‌های اندک این نوع کارهای نمایشی تقریبا همگی در ژانر کمدی ساخته شده‌اند. گویی سازنده اثر خواسته به‌طور ضمنی اقرار کند که تخیلش در باب گذشته و آینده جدی نیست. دارد شوخی می‌کند تا به این ترتیب از فشار احتمالی منتقدان رها شود. ملت ما ملتی بزرگ و با هویت تاریخی است. اصلا مگر چند ملت به معنای واقعی کلمه در دنیا وجود دارد؟ این که عده‌ای در سرزمینی جمع شوند و مثلا با فروش نفت و تجارت و صنعت و گردش اقتصادی روزگار سپری کنند، آنها را به فضیلت ملت آراسته نخواهد کرد. ملت‌های واقعی به آرمان‌ها و خیال فرزانه شان شناخته می‌شوند و تصوری که از سه حالت زمان یعنی گذشته، حال و آینده دارند. به عقیده من، مشکل طرح شده در این نوشته مشکلی ذاتی نیست و چه بسا استفاده همیشگی و تکراری از الگوهای داستان گویی، ناشی از کپی برداری ناقص از فرهنگ‌های دیگر باشد، با این تفاوت که ما چونان تاجران هنر می‌ورزیم و تحمل و تامل را پس می‌زنیم، چرا که هنر سوداگرانه بازده اندک ولی مشخص و صریح را طلب می‌کند، در حالی که خرمن تخیل در زمان دور و نامعلوم درو خواهد شد. مهدی سجاده‌چی فیلمنامه‌نویس
پنج شنبه 28 بهمن 1395 ساعت 07:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها