محبوبترینها
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796320699
آثار تجسمی؛ هنری برای مخاطبانی خاص!
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
آثار تجسمی؛ هنری برای مخاطبانی خاص! حدود ۱۰ سال پیش بود که نخستین نمایشگاه فروش آثار هنری با عنوان "اکسپو"در تهران برگزار شد و بسیاری از علاقه مندان به آثار هنری ، مجموعه داران و سازمان ها ، حضور پیدا کردند و تعدادی از آثار هم در آن زمان با قیمت های بالا فروخته شد... .
به گزارش فرهنگ نیوز،به نقل از مهر پرده اول؛ایام قدیم در برخی خیابان های اصلی وحتی فرعی شهر فروشگاه هایی را می دیدم که تابلوهای نقاشی و آبرنگ زیبایی داشتند. عاشق این بودم که به خیابان ولی عصر بروم و از پشت شیشه این مغازه ها ، به تابلوهایی که پای هرکدام شان ،قیمتی نوشته شده بود، خیره شوم یا به خیابان وصال بروم و از پنجره ای چند تابلو را که از آن جا دیده می شد، ببینم وبه تابلوهای آبرنگ، زل بزنم.حالا از آن روزها، سال ها گذشته و نگارخانه ها شکل وشمایل دیگری پیدا کرده اند. دیگر نگارخانه ها بر سر راه مردم نیست.حالا ساختمان های شیک و مدرن، نگارخانه ها را میزبانی می کنند.حالا دیگر از آن همه صمیمیت ،خبری نیست و باز هم دیوارها میان علاقه مندی ها فاصله انداخته اند.
پرده دوم؛ حدود 10 سال پیش بود که نخستین نمایشگاه فروش آثار هنری با عنوان "اکسپو"در تهران برگزار شد و بسیاری از علاقه مندان به آثار هنری ، مجموعه داران و سازمان ها ، حضور پیدا کردند و تعدادی از آثار هم در آن زمان با قیمت های بالا فروخته شد .البته این فروش خیلی هم راحت و بی سر و صدا انجام نشد. برخی سازمان ها که تابلوهای نقاشی خریداری کرده بودند، از این خرید پشیمان شدند و آثار را باز گرداندند.آن زمان برخی از آثار با قیمت 600 میلیون تومان فروخته شد که انتشار این خبر در رسانه ها بازتاب وسیعی داشت.پس از این، نمایشگاه ها و حراجی های دیگری هم به راه افتادند و خرید وفروش آثار هنری به تدریج ،رونق پیدا کرد اما این رونق تا جایی پیش رفت که برخی از آثار هنری ، قیمت های میلیاردی پیدا کرده اند و دیگر کمتر کسی می تواند چنین آثاری را بخرد.حالا این آثار منحصر به طبقه ای خاص شده است .
پرده آخر؛ در گذشته نگارخانه ها ، حلقه وصل میان مردم و هنرمندان بودند . البته هنوز هم این گونه اند اما مخاطبان اغلب این نگارخانه ها ،دیگر آن مخاطبان قدیمی نیستند. مخاطبان نگارخانه ها ، اغلب افرادی از طبقات مرفه جامعه هستند. حالا دیگر کمتر نمایشگاهی را می توان پیدا کرد که آثار ارزان قیمت ودر حد وسع مردم عادی داشته باشد.به خاطر می آورم که سال ها پیش ،وقتی اثر یک هنرمند ایرانی در نمایشگاهی خارج از کشور ، به قیمت 50هزار دلار فروخته شده بود
هنرمند می گفت :"متاسفانه مردم پول ندارند تا تابلوی مرا به پنج میلیون تومان بخرندوگرنه دوست ندارم که تابلوهایم حتی با قیمت بالا در خارج از کشور به فروش برود.دوست دارم که آثارم در کشور خودم و در خانه هموطنانم باشد. "
حالا نگارخانه ها و مخاطبان آن ها را تعدادی معدود تشکیل می دهند.سرمایه داران،نمایندگان بانک ها و موسسات مالی و اقتصادی ، مجموعه داران و البته واسطه هایی که در حراج های خارجی حضور می یابند و به همه این ها هنرمندانی را بیفزایید که به واسطه شهرتشان ، به نگارخانه ها و حراجی ها دعوت می شوند واز آن جا که مردم هم به هنرمندان علاقه خاصی دارند، گاه تحت تاثیر قرار می گیرند ودر چنین برنامه هایی حضور می یابند و البته موجب رونق آثار هنری می شوند. درواقع با روندی که طی سال های اخیر در بخش هنرهای تجسمی مواجه شده ایم، هنرهای تجسمی از رونق ویژه ای، البته برای قشری خاص برخوردار شده است . اگر چه تعدادهنرمندان این عرصه هم بسیار زیاد است وبه قول برخی "دست زیاد شده"اما این روزها دیگر بیشتر از وجهه هنری آثار ، موضوع سرمایه گذاری اهمیت پیدا کرده است!
حالادیگر هر روز اخبار جالبی از نمایشگاه ها و البته رکورد آثار هنری در حراجی ها می شنویم. اگر چه این، وجه مثبت این کار است یعنی اگر آثار هنرمندان ایرانی در خارج از کشور با قیمت بالا به فروش برسد ، نشانگر پیشرفت هنری و تثبیت جایگاه هنریِ هنرمندان ماست اما اگر در چنین شرایطی در داخل کشور هم با چنین روندی مواجه باشیم ، نمی توانیم انتظار داشته باشیم که هنرِهنرمندانمان به خانه ها ، راه یابد. درواقع به تدریج ،هنرهای تجسمی از مردمی بودن به سمت تجملی شدن، پیش می رود و این برای هنر و شأن هنری ما جایگاه مطلوبی نیست.بااین حال در برخی از نگارخانه ها شاهد فروش آثار هنری با قیمت پایین هستیم یا این که برخی هنرمندان بنام ، گاهی آثارشان را با قیمت های پایین تری عرضه می کنند.مثلا درآخرین نمایشگاه «کامبیز درمبخش» که با عنوان "آتیش زدم به مالم"برگزار شد،این هنرمند 500نمونه از آثارش را به نمایشگاه آورد و قیمت های پایینی برای آثارش هم در نظر گرفت . این درحالی است که درمبخش، از هنرمندان شناخته شده و مطرح بین المللی است.این اتفاق از کجا نشات می گیرد ؟چرا هنری که باید در میان مردم باشد ، به هنری غیر قابل دسترس تبدیل شده است؟! چرا هنر، باید مختص طبقه و قشر خاصی باشد؟
ملانوروزی ، رئیس مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد در این خصوص می گوید:هنر قیمت دارد و این قیمت بستگی به تجربه هنرمند، روابط ،شخصیت هنری و نوع آثاری دارد که از او به فروش می رسد یااین که آثارآن هنرمند در کدام مجموعه ها به فروش رفته یا نگهداری می شود.
آثار پیکاسو به عنوان یک هنرمند خارجی یا آثار کمال الملک به عنوان یک هنرمند ایرانی قیمت سنگینی دارد، چرا که آثارشان در موزه های معتبر جهانی نگهداری می شود.درواقع وجود آثار این هنرمندان در موزه باعث شده تا ارزش افزوده بالاتری داشته باشد .وقتی قیمتی برای یک اثر هنری لحاظ می شود،معمولا قیمت سایر آثار از آن رقم ،پایین تر در نظر گرفته نمی شود .متاسفانه به دلیل این که روابط بین المللی ما کم است آثار هنرمندان ما هم کمتر به فروش می رود اما اگر قرار باشد مقایسه ای داشته باشیم ، می بینیم که هنوز قیمت آثارهنرمندان ما پایین است . اگر چه خانواده های ایرانی هم برای سبد خانوار خود، خرید آثار هنری را در نظر دارند اما برخی از آثاربه لحاظ قیمت ، فقط در حد موزه ها و سازمان ها هستند .
کمک به معیشت و رونق بازار هنری
ملانوروزی درباره عرضه آثار با قیمت مناسب گفت: برخی ازنگارخانه ها در طول سال چند بار آثار ارزان قیمت ، عرضه می کنند.ضمن این که هر سال تعداد زیادی دانش آموخته در رشته های مختلف هنری داریم و بهترین شرایط این است که نگارخانه ها را در کشور، توسعه دهیم. بیشتر نگارخانه ها خصوصی هستند اما دربرخی نگارخانه ها مثل نگارخانه های شهرداری که دولتی است ، می توان آثار ارزان تری هم پیدا کرد امااین یک واقعیت است که آثار هنرمندان پیشکسوت گران تر است.بااین اوصاف ،قیمت آثار هنری هنرمندان ما نسبت به قیمت های جهانی پایین تر است.ما هنرمندانی داریم که کارهایشان در رده هنرمندان تراز اول دنیاست اما قیمت آثارشان بااین که در طول این 10 سال اخیر گران شده اما همپای هنرمندان خارجی نیست.
البته نگارخانه های سطح شهر آثار مختلف با قیمت های مختلفی دارند .از 100هزار تومان تا 100میلیون هم در نگارخانه ها ، عرضه می شوند و این بستگی به بضاعت خریدار دارد. نگاه مابه عنوان سیاست گذار این است که نگارخانه های بسیاری داشته باشیم تا رقابت ایجاد شود. چون اگر آثار هنرمندان در نگارخانه ها قیمت بالایی داشته باشد و به فروش نرود ، هم نگارخانه دار ضرر می کندوهم هنرمند واگر اثر ی با قیمت مناسب عرضه شود و به فروش برسد، همه با هم سود می برند.هم خریدار، هم هنرمندوهم نگارخانه دار.
رئیس مرکز هنرهای تجسمی می گوید:درست است که پیکاسو یک هنرمند اسپانیایی است اما قیمت آثارش جهانی است و اگر آثار هنرمندان ایرانی با قیمت بالا عرضه شود،این کمکی است به معیشت و بازارهنریِ هنرمندان ما.اگر چنین اتفاقی بیفتد ، نه تنها در اقتصاد هنرمند بلکه دراقتصاد هنری ما هم موثر است.بااین حال باید فضاهای مختلفی داشته باشیم. کسی که می خواهد آثار سهراب سپهری را بخرد باید در حراجی خرید کند یا آثار رده پایین تر را می توان در نگارخانه ها و حتی جمعه بازار ها خرید کرد. درواقع بنا به هر گروه هنری ، باید فضای مناسب عرضه و تقاضا وجود داشته باشد.
تابلوی قسطی
کامبیز درمبخش هم در این زمینه می گوید: مردم را نمی توان مجبور کرد که کارهنری خریداری کنند.کسانی هم که آثار هنری خریداری می کنند،دودسته هستند.یک گروه علاقه مند به آثار هنری هستند و گروه دیگر هم افراد پولداری هستند که هنر را وسیله ای برای تجارت قرار می دهند تا نفعی ببرند.تعداد مردم عادی علاقه مند به هنر ، کم است.البته برخی هم تمایل به خرید آثار هنری دارنداما توان و قدرت خرید ندارند.
این هنرمند خاطره ای را یاد آوری می کند و می گوید:یکی از هنرمندان علاقه مند بود که اثری از من بخرد و بااین که قیمت آن اثر کمتر از یک میلیون تومان بود، به من گفت که آن اثر را قسطی می خواهد.وقتی مردم مسائل دیگری مثل مخارج روزانه دارند، باید عاشق باشند و بیایند و کارهای هنری بخرند.به عنوان یک هنرمند خودم را مسئول می دانم و باید کاری کنم تا آثارم به دست علاقه مندان برسد. برگزاری نمایشگاه آثار با قیمت اندک باعث شد تا هم مردم آثار مرا بخرند و هم من آثارم را بفروشم و این فرصت خوبی بود که می تواند تکرار شود.با این کار سعی کردم تا علاقه مندانی که قدرت خرید کارهای مرا ندارند، آثار مرا خریداری کنند.
درمبخش که 500 اثر خود را از میان کارهای طراحی، کاریکاتور، نقاشی، تصویرسازی، مینیاتور و عکاسی برای فروش عر ضه کرده بود، در این باره می گوید:خلق اثر هنری کار آسانی نیست.هر هنرمندی هم نمی تواند همه کارهایش را بفروشد. خلق یک اثر هنری زحمت دارد.مثلا هنرمندی که دو ماه برای یک تابلو وقت صرف می کند انتظار دارد که اثرش را به قیمت بالاتری بخرند.
تجمل گرایی نه، توسعه هنر آری
علیرضا سمیع آذر، دبیر حراج تهران این اتفاق را تجمل گرایی نمی داند و می گوید:نمی شود به توسعه هنر و گسترش دستاوردهای هنری فکر کرد در حالی که هنر ارزش ناچیزی داشته باشد و محدود به گروه خاصی هنرمند و جوان علاقه مند باشد. با ارتقای ارزش هنر، کیفیت کار هنرمند و خلاقیت و زیبایی نیز منزلت پیدا می کند.نمی توان انتظار داشت هنر ما در سطح بین المللی ارج گذاشته شود و ارزش پیدا کند در حالی که در کشور خودمان این ارزش را نیافته باشد و قیمت ها نازل باشد.
مدیر حراج تهران، هدف این حراج را تقویت رویکرد حرفه ای در هنر می داند و در این باره می گوید: وقتی حراج تهران برگزار می شود نقدها و بحث هایی هم شکل می گیرد و همه این ها به توسعه هنرهای تجسمی می انجامد و آن را از انزوا در می آورد. همچنین کیفیت هنر ارتقا می یابد و هنر توسعه نسبی خواهد یافت.
وی ادامه داد: فخر انسان هنر است. به خصوص انسان هایی که هنر را در خدمت معنویات به کار می گیرند. ما نباید هنر را یک شیء ببینیم بلکه یک فضیلت است. با این همه سابقه هنری و فرهنگی و این که روزانه هزاران نفر شاهکارهای هنری ایران را در اقصی نقاط ایران می بینند واقعا باید بگوییم ارزش پیدا کردن هنر، اشرافی گری است؟وقتی اثر یک هنرمند در حراجی وبا قیمت خوبی به فروش می رسد یعنی سایر آثارش هم قیمت پیدا می کند و حتی مجموعه داران راغب می شوند آثار او را خریداری کنند. در نهایت آن پولی که از طریق فروش آثار مجموعه دار به دست آورده دوباره صرف خرید اثر از خود هنرمند می شود.
فقر فرهنگی
علی داننده، کارشناس بازاریابی و مشاور در حوزه تبلیغات درباره رویکرد حراج و این که چقدر می تواند به فروش کمک کند، می گوید:این یک حرکت نو و جدید در این حوزه است. فروش این آثار هنری، مخاطب و مشتری خاص و ویژه خود را دارد و گروه مخاطبان هدف این آثار هم از طبقه و جایگاه متفاوتی هستند.این کار باعث می شود تا تعداد بیشتری از مردم با این دسته از محصولات هنری ، آشنا شوند وعلاوه بر علاقه مندان و مجموعه داران ، مخاطبان عام تری هم وارد این عرصه خواهند شد.این کارشناس هنری به بحثی متفاوت اشاره می کند و می گوید:در آسیب شناسی این بحث بیشتر از این که در حوزه اقتصادی مشکل داشته باشیم از یک فقر فرهنگی کهنه رنج می بریم. در خانه بسیاری از مردم طبقه متوسط، وسایل تزیینی وجود دارد که شاید از نظر قیمت، بالاتر از این آثار هنری باشد ولی بسیاری از نقاشی ها و آثار صنایع دستی روی دست صاحبان آثار می ماند تا این هنر- صنعت وضعیت قابل قبولی نداشته باشد.
منبع: تسنیم
95/10/28 - 14:39 - 2017-1-17 14:39:32
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 107]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها