محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796418373
رو کاغذای بی صدا ساز می کشیم ساز می کشیم
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: هفته نامه تماشاگران امروز - بهنام مظاهری: حوزه موسیقی اگرچه در کشور ما همواره از حوزه های حساسیت زا به حساب می آمده و همچنان هم به حساب می آید اما این حساسیت ها وقتی دو چندان می شود که پای زنان به آن باز می شود. از عدم صدور مجوز برای آوازخوانی شان گرفته تا همین حذف های گاه و بیگاه زنان نوازنده از ارکستر کنسرت ها.
همین یکی دو سال پیش بود که به همسر سالار عقیلی اجازه ندادند روی سن برود تا به عنوان نوازنده او را در کنسرت همراهی کند و از همان روزها هم بود که این اتفاق بارها و بارها و باری دیگر نوازندگان زن افتاد. این مثال، مشتی است نمونه خروار.
ماجرا تا آنجا پیش رفته که حالا این روزها حلقه حضور بانوان نوازنده در شهرستان ها هر روز تنگ تر می شود و براساس یک قانون نانوشته آنها اجازه حضور روی سن را ندارند. براساس این قانون زن ها تنها باید تماشاگر کنسرت باشند و اجازه ای برای نوازندگی یا همخوانی در کنسرت های عمومی شهرستان ها به آنها داده نمی شود. قانون نانوشته ای که از شهر اصفهان آغاز شد و کمی بعد به بسیاری از شهرستان های دیگر سرایت کرد.
اگرچه لغو مجوز کنسرت در ایران تنها به این موارد و موارد مشابه وابسته نیست و حالا دیگر به امری عادی تبدیل شده اما با این حال تصمیم گرفتیم تا در این مطلب سراغ دو نوازنده زن برویم که اگرچه شهرت شان به اندازه همکاران آقای شان نیست اما در میان نوازندگان و اصحاب موسیقی اسم و رسمی دارند. انگار خارکن و نیوشا بریمانی، هر دو نوازنده کمانچه و از فعال ترین زنان حوزه موسیقی به شمار می روند. با آنها گفت و گو کردیم تا از چند و چون، مشکلات و محدودیت هایی که در کارشان دارند از زبان خودشان بشنویم و بدانیم.
نیوشا بریمانی، سرپرست گروه پاپ «توشه» است که تا پیش از این با خوانندگی نیما رییسی به روی صحنه می رفتند و حالا به تازگی و در اجرایی که پیش رو دارند قرار است احسان کرمی خوانندگی گروه را بر عهده بگیرد.
بریمانی همچنان سرپرست گروه دیگری به خوانندگی محمد معتمدی است که «خنیاگران مهر» نام دارد. در این گروه تمامی نوازندگان، زن هستند و سبک و سیاق شان هم موسیقی اصیل ایرانی است. او تا امروز آلبوم مستقل و بی کلاسم «نیوش» را وارد بازار کرده که با استقبال خوبی هم از سمت مخاطبان موسیقی ایرانی مواجه شد.
می خواهیم خودمان را اثبات کنیم
نیوشا بریمانی می گوید: «هزینه کردن در بازار آشفته موسیقی خیلی سخت است، مضاف بر اینکه ما نسبت به ارکسترهای پاپ که الان مشغول به کار هستند بلیت فروشی کمتری هم داریم. تولید موزیک ویدئو هم که هم برای ادامه فعالیت مان مشکل ایجاد می کند و گردش مالی هم برایمان ایجاد نمی کند ولی با همه اینها ما باز هم داریم کار تولید می کنیم.
اما در مورد گروه «خنیاگران مهر» که به بحث شما هم نزدیک تر است باید بگویم تمام نوازنده هایش خانم هستند. دلیلش هم این است که می خواستیم اثبات کنیم با وجود تمام محدودیت ها خانم ها هم می توانند در زمینه موسیقی فعالیت داشته باشند. خواننده خانم ما فقط می تواند برای خانم ها اجرا کند و به همین خاطر برای این گروه از صدای خوب آقای محمد معتمدی بهره بردیم.»
به خاطر محدودیت ها کارم را کنار نمی گذارم
«واقعیتش این است که اگر فعالیت نکنیم چه کنیم؟ من خودم به شخصه از 10 سالگی در زمینه موسیقی فعالیت داشته ایم و پشتوانه و کانکشنی هم با هیچ جا نداشته ام. نه پدر و مادرم موزیسین بوده اند و نه لینک خاصی دشاتم که بتوانم از طریق آنها کارم را پیش ببرم. هرچه کردم و به هر جایی رسیده ام صرفا با تلاش خودم بوده و حالا که این همه اتفاقات خوب برایم افتاده نمی توانم به خاطر محدودیت هایی که در این زمینه هست کارم را کنار بگذارم. ما یک سری محدودیت ها داریم و به راحتی آقایان نمی توانیم فعالیت کنیم. در خیلی از شهرستان ها هم اصلا نمی توانیم روی صحنه برویم اما به هر حال این قانون کشور است و باید به آن احترام بگذاریم.
به نظر من با تمام این حرف ها باز هم می توان گفت که خانم ها در موسیقی جایی ندارند اما یکی از دلایلی که در گروه های موسیقی کمتر از خانم ها استفاده می شود شاید این باشد که تعداد نوازنده های خوب زن کم است. به خصوص در سازهایی که برای قطعات پاپ به کار می آیند. ما نوازنده های خانم زیادی در حوزه موسیقی سنتی داریم اما مثلا برای سازهایی مثل پیانو، بیس، گیتار و... چند نوازنده حرفه ای زن داریم؟ یا اگر داریم آیا از نوازنده های حرفه ای مرد، حرفه ای تر هستند؟»
کنسرت بانوان را تایید نمی کنم
«سختی های زیادی در این راه برای من که خانم هستم وجود دارد. شاید هم آنقدر دیده ام که دیگر برایم عادی شده اما به شخصه الان مشکل عمده ای در کارم ندارم و تقریبا همه چیز برایم عادی است. البته وقتی دوستان و همکاران خانمم را که صدای خوبی دارند و اجازه فعالیت ندارند می بینم، برایم ناراحت کننده است. چون ما که نوازنده ایم شاید بتوانیم در خیلی از گروه ها ساز بزنیم اما آنهایی که می خوانند متاسفانه این اجازه را ندارند و فقط باید در کنسرت های بانوان بخوانند که خودم شخصا تاییدش نمی کنم.»
نگار خارکن، نوازنده کمانچه و آهنگساز آلبوم جنجال برانگیز «آن سیاه افسونکار» است که در سال 94 منتشر و از مراسم رونمایی اش توسط اداره امکان و نیروی انتظامی جلوگیری شد. از شاگردان اردشیر کامکار بوده و تا امروز در ارکستر فلارمونیک، گروه «هم آوایان» حسین علیزاده، هم نوازان حصار «همایون شجریان»، گروه «مولوی» شهرام ناظری و آلبوم های متعددی نوازندگی کرده.
باید دو برابر آقایان تلاش کنیم تا باورمان کنند
نگار خارکن می گوید: «از نظر من خانم ها در حوزه موسیقی با دو نوع محدودیت رو به رو هستند. یک نوعش همان باورهای قدیمی است که نسبت به زنان در این حوزه هست، مثلا اینکه می گویند زن نباید سراغ موسیقی برود، که البته این در مورد ورود خانم ها به تمام حوزه های هنری صدق می کند.
نوع دوم هم همان نگاهی هست که همکاران مان در حوزه موسیقی به خانم ها دارند. معمولا یک خانم خیلی بیشتر از یک آقا باید تلاش کند تا دیگران بفهمند که واقعا برای کارش اهمیت قائل است و تفننی به این عرصه وارد نشده.»
هنوز نمی دانم چرا رونمایی آلبومم را بر هم زدند
«در مورد شخص من هم این محدودیت ها به کرات سد راهم بوده. مثلا از این محدودیت ها همین کنسل شدن رونمایی آلبومم بود. من خودم هم هنوز برایم سوال است. از طریق خانه موسیقی هم پیگیری کردم که متاسفانه فکر می کنم این روزها خانه هیچ کس نیست. فکر می کردم آنها پیگیر ماجرا می شوند ولی بعد از مدتی هیچ کس جوابی به من نداد.
به من گفتند رونمایی آلبومت مجوز نداشته و این در حالی بود که در همان ماه 20 رونمایی دیگر در همان فروشگاه محصولات فرهنگی برگزار شده بود. اصلا در قانون یک بند هست که تجمع بیش از 300 نفر نیاز به مجوز دارد، در حالی که ما نه اجرای موسیقی داشتیم و نه تجمع افرادی که می خواستند برای رونمایی آلبوم بیایند به این اندازه بود. من هنوز هم نمی دانم که روی چه حسابی این رونمایی را کنسل کردند.
ضمن اینکه اگر قرار بود از اول به من اجازه برگزاری مراسم رونمایی آلبوم ندهند چرا از همان یک هفته قبلش که پوستر رونمایی آلبوم در همه سایت های خبری قرار داده شده بود چیزی به من نگفتند؟ به هرحال عزیزان در اماکن می توانستند از همان اول بگویند که باید مجوز بگیری. من که قرار نبود و نیست که کاری را بدون مجوز انجام دهم. تازه قرار نبود برای رونمایی آلبوم من جمعی زیادی بیایند بیشتر، دوستان و همکاران و تعداد کمی از مخاطبان موسیقی در آن حضور داشتند.
به هر حال فکر می کنم یک سری شیطنت هایی پشت پرده بوده که این اتفاق برای من افتاد. البته من در مقام قضاوت نیستم که بخواهم بگویم کار چه کسانی بوده اما به نظرم اتفاق عجیبی بود چرا که تنها در مورد من افتاد.
برخورد اداره امکان و نیروی انتظامی هم در نوع خودش بسیار جالب بود. صبح همان روز به ما گفتند که نباید این رونمایی برگزار شود و ما هم برگزار نکردیم. حتی با اینکه مدیر فروشگاه گفت من کرکره فروشگاهم را پایین نمی کشم من خودم از او خواستم که این کار را بکند تا کسی داخل نیاید. چون قبلش ما را تهدید کردند و گفتند اگر کسی به بهانه رونمایی آلبوم وارد فروشگاه شود هم چیز پای خودتان است.
در هر حال ما کرکره را پایین کشیدیم و یک نوشته هم به عنوان عذرخواهی از کسانی که از راه های دور آمده بودند زدیم. خوم هم جلوی در فروشگاه ایستادم تا حداقل از کسانی که از شهرستان ها آمده بودند شخصا عذرخواهی کنم و از آنها بخواهم که بروند. همان موقع نیروی انتظامی وارد عمل شد و با برخورد بدی با آدم هایی که آمده بودند از آنها خواست که محل را ترک کنند. برخوردی که بیشتر شبیه برخورد با اشرار و بزهکاران بود.»
همایون شجریان غیرت پدرش را دارد
«من و خانم نوشین پاکزاد که نویسنده عود هستند، زمانی در گروه هم نوازان حصار که خواننده اش هم همایون شجریان بود نوازنده بودیم. آن موقع در یکی از اجراهای مان که در شهر تبریز بود باز هم دچار چنین مشکلی شدیم. همان شب اجرا به آقای جشران گفتند چون دو نوازنده خانم دارید حق اجرای کنسرت را ندارید.
یادم است همان زمان آقای همایون یک نامه ای نوشتند که متن آن هنوز در اینترنت هست و می توانید ببینید. ایشان نوشتند گروه ما با این افراد شکل گرفته و ما کسی را حذف نمی کنیم. در نهایت هم این کنسرت برگزار نشد. این اتفاق حدود 10 سال پیش افتاد و بارها و بارها به شکل های مختلف برای من افتاده. همیشه می گویند پسر کو ندارد نشان از پدر و واقعا هم همایون شجریان غیرت پدرشان را دارند و همیشه پای نوازنده های شان ایستاده اند.
ولی متاسفانه بعضی گروه ها این کار را نمی کنند و به راحتی نوازنده شان را حذف و کنسرت را برگزار می کنند. صرفنظر از جنسیت، این کار نشان می دهد که آن هنرمند برای کار خودش ارزش قائل نیست و به راحتی اجزای کارش را حذف می کند. اگر بخواهیم خیلی راحت جزئی از کارمان را قیچی کنیم پس معلوم است که آن کار از قبل هم خیلی کار قابل دفاع و فکر شده ای نبوده».
۰۴ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها