محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797738077
خودگدازی شاعرانه
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
«خبرجنوب» نوشت: در میان هیاهوی خودروها مردی کهنسال در میانه میدان، پرغرور و استوار ایستاده است؛ کتابی در زیر بغل دارد و به افق نگاه می کند. پیش پایش کودکی بر زمین نشسته است؛ روی سنگهایی بزرگ و تنومند. بسیاری چنین تصور میکردند که این کودک خُرد، باید زال باشد.
موهای سپیدش هم این گمان را تقویت می کرد؛ ولی اکنون بسیاری بر این باور هستند که این تندیس نه زال بلکه «زبان پارسی» است که به همت آن مرد استوار، فردوسی بزرگ از سختی روزگار جان سالم به در برد؛ چه اینکه جلالالدین کزازی، شاهنامه پژوه نامدار ایرانی می گوید: «بر آن نیستم که آن کودک خُرد، زال باشد، زیرا پذیرفتنی نیست از میان چهرههای پُرشمار شاهنامه، آن پیکرتراش یا تندیسساز، زال را برگزیده باشد. من میانگارم که شاید خواست او آن بوده است که به شیوهای نمادین و بر پایه ساختار شاهنامه، زبان پارسی را در آن کودک به نمود بیاورد. فردوسی این کودک را آنچنان پرورده و بالانده است که بُرنایی گردیده است جاودانه، برومند و شاداب! و به سخن دیگر فردوسی کاری را که پیشینیان او تا آن زمان انجام داده بودند به پایان برده است و از همین روی است که شاید آن کودک در دامان فردوسی دیده میشود. این گزارشی است که من از دید خود از این تندیس زیبا دارم و پاسخ بیچند و چون را اگر میخواهید، باید از آن پیکرتراش بپرسید که چهره در خاک پوشیده است.»
این تندیس را ابوالحسن صدیقی ساخت؛ بر گرفته از نخستین اتودی که کمال المک از چهره فردوسی بزرگ زد؛ جز این تندیس، تندیس رعنای دیگری از هم از فردوسی بزرگ در دست است؛ در کتابخانه ملی ایران در تهران. این تندیس چنان تنومند است که شکوهش، آن شاعر بزرگ را تداعی کند؛ در تنپوش فردوسی و در میان برگ برگ شاهنامه ای که در دست دارد، انگار باد پیچیده است، و فردوسی به دور دست می نگرد؛ انگار که میداند «پارسی» هزار سال پس از مرگ او و هزاران سال پس از زمانه ما، تا همیشه به خاطر همت والایش جاودانه می ماند. اما مراد ما فردوسی نیست؛ اگر فردوسی زبان پارسی ...
[ مشاهده متن کامل خبر خودگدازی شاعرانه در خبر آنلاین ]
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]
-
گوناگون
پربازدیدترینها