محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797602583
محمدعلی کشاورز: مرگ کیارستمی را باور نمی‌کنم
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: محمد علی کشاورز در یادداشتی به مناسبت چهلمین روز درگذشت عباس کیارستمی بریا روزنامه ایران نوشت: عباس کیارستمی انسانی شریف و دوست داشتنی بود که سال‌ها هم اگر بگذرد مثل او نخواهد آمد و من مرگ او را هرگز باور نخواهم کرد. دورانی که تلخی جنگ همه جا را فراگرفته بود، کیارستمی توانست با فیلم «خانه دوست کجاست؟» چهره دیگری از ایران و ایرانی به جهان نشان دهد. فیلمی که در سطح جهانی بسیار درخشید و راه سینماگران ما را به محافل جهانی گشود و هموار کرد و پس از آن بود که حضور فیلم‌های ایرانی در هر جشنواره‌ای نقطه قوت و اعتباری برای آن جشنواره به حساب می‌آمد.
پس از چندبار ملاقات کوچک در کانون پرورش فکری، یک‌روز در سال ۶۵ در خانه دوستی مشترک، کیارستمی را ملاقات کردم و پایه‌های دوستی صمیمی‌مان آنجا زده شد؛ سال ۷۳ در منزل همان دوست قراری داشتیم و عباس ایده «زیر درختان زیتون» را مطرح کرد و بعد از گفت‌و‌گوهایی به توافق رسیدیم. یکبار در صحنه‌ای از «زیر درختان زیتون» برای تست یک صحنه پشت وانت نشسته بودیم؛ عباس گفت بنشینید تا نور مناسب شود. بعد از ساعتی برگشت و پرسید: «آقای کشاورز چرا آنجا نشسته‌ای؟» گفتم: به من گفتی بنشین تا نور را تنظیم کنم. عباس ناراحت شد که چرا یادش رفته به من بگوید پیاده شوم. بعد از آن فیلم قرار شد در فیلم دیگری با او همکاری و نقش وکیلی را بازی کنم که آلزایمر دارد ولی متأسفانه آن فیلم هیچوقت ساخته نشد. کیارستمی دوربین را خیلی خوب می‌شناخت و کادرهایی که می‌بست در عین سادگی بسیار زیبا و ویژه بود.
او ایران و هموطنانش را دوست داشت و با وجود درخواست‌ها و امکانات بسیاری که در کشورهای دیگر داشت، هرگز به زندگی در جای دیگر نیندیشید و این سرزمین تا ابد مدیون او خواهد بود. خاطرم هست که می‌گفت: «اگر قرار باشد از مملکتم بروم و بدانم ممکن است دیگر برنگردم احساس خفگی می‌کنم و فکر می‌کنم ریشه‌هایم خواهند خشکید.» دست آخر او رفت ولی قبل از اینکه بداند برنخواهد گشت ریشه‌هایش خشکیده شد.
آخرین باری که با او صحبت کردم اسفند سال گذشته بود که من برای حضور در جشنی برای فیلم‌های برون‌مرزی دعوت شده بودم. از مسئولان برنامه جویا شدم که آیا اعتبار سینمایمان، عباس کیارستمی هم دعوت است ولی اظهار بی‌اطلاعی کردند. با خود او تماس گرفتم و پاسخ ناراحت‌کننده‌ای شنیدم: «ما با این دوستان به توافق رسیده‌ایم، آنها من را قبول ندارند. من هم در ایران فقط زندگی می‌کنم، نه کار. این توافق ماست!» ای کاش تا بود قدرش را می‌دانستیم و چقدر حیف شد که هنرمندی بدین مرتبه این گونه در وطن خویش غریب ماند. اما به قول سیاوش کسرایی: کی مرگ می‌تواند/ نام مرا بروبد از یاد روزگار...
۳۰ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۷:۵۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 128]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها