واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: فرزانه رفعتی در فرهیختگان نوشت: تحقیقات نشان داده است که فعالیتهای بدنی منظم بین جوانان منجر به رشد بهتر ماهیچهها، بهبود وضعیت استخوانها، سلامت قلب و ذهن و مواجهه بهتر با مسائل آموزشی میشود. خطر ابتلا به بیماریهای مزمن مانند بیماریهای قلبی، دیابت نوع دوم (درمان بدون نیاز به انسولین) در این کودکان کاهش مییابد و به جز این فواید ارزشمند، کسانی که در کودکی ورزش منظم انجام میدهند، احتمال ادامه این رفتار در بزرگسالی در نزد آنان بیشتر از کسانی است که دارای ورزش منظم در کودکی نبودهاند.
در این مورد آکادمی بیماریهای اطفال آمریکا در روز 60 دقیقه ورزش با فعالیتهای آرام تا تند را به کودکان و نو جوانان توصیه میکند. این حرکات باید شامل فعالیتهای هوازی (بهطور مثال: راه رفتن تند یا دویدن)، قدرت بخشها به ماهیچه (شنا روی زمین) و فعالیتهایی مانند طناب زدن برای قدرت بخشیدن به استخوانها باشد. اما ما با توجه به اظهارات مسئولان امر در این زمینه، وضعیت ورزش را بین جوانان کشور بسیار تاسفبار مییابیم. چنانکه معاون تربیتبدنی و سلامت وزیر آموزش و پرورش سال گذشته گفته بود: «سرانه فضای ورزشی دانشآموزی در کشور بدون محاسبه حیاط مدارس 20 سانتیمترمربع به ازای هر دانشآموز است.» مهرزاد حمیدی » میافزاید: «هرچند این میزان (20 سانتیمترمربع فضای ورزشی برای هر دانشآموز) ناچیز است، اما نسبت به 10 سال گذشته وضعیت مطلوبتری داریم.» درحالی که سطح موردنیاز و استاندارد بینالمللی 2/5 مترمربع به ازای هر دانشآموز است.
دانشآموزان ما با جمعیت 13 میلیونی خود بخش بزرگی از جمعیت ایران هستند که در مقایسه با جامعه توسعهیافتهای مانند آمریکا که در اینجا تنها بهعنوان یک معیار مورد استفاده قرارمیگیرد، مانند سایر اقشار جامعه بسیار ناچیز به ورزش میپردازند. اگر این مقیاس سطح 1250 برابر پایینتر از استاندارد جهانی را به زمان تسری دهیم، زمانی که هر دانشآموز میتواند سطحی به ابعاد سطح استاندارد جهانی به خود اختصاص دهد را هم به همان میزان یعنی تا 1250 برابر کاهش دهیم، هر دانشآموز در هر ساعت تنها میتواند به مدت 3 ثانیه از مقدار سطحی مطابق با سطح استاندارد جهانی بهره ببرد. در مقایسه این مقدار با روزی 60 دقیقه نیاز جوانان یعنی 3600 ثانیه در روز و 25200 ثانیه در هفته میتوان گفت جوانان ما ورزش نمیکنند. در این میان وضعیت دختران دانشآموز بسیار بغرنجتر است. نداشتن امکان ورزش در فضای عمومی به دلیل مسائل فرهنگی، امکانات بسیار محدود ورزشی مختص دختران، مقاومت برخی خانوادهها در برابر تردد دخترها در اوقات مختلف شبانهروز، ازدواجهای زودهنگام و گرفتار مسائل خانوادگی شدن و... مجموعا سبب فقر حرکتی گستردهتر بین دختران شده است.
۲۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۸:۴۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 72]