محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797179381
«لالالند» فیلم جدید کارگردان «ویپلش»
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
«لالالند» فیلم جدید کارگردان «ویپلش»
در لا لا لند طلوع خورشید، آن ساعت رویایی طلوع آفتاب یا آسمان پر ابر را نمایش می‌دهیم. شهر لس آنجلس در یک زمان مناسب می‌تواند رویایی باشد اما چهل دقیقه بیشتر نیست...
کافه سینما: در لا لا لند طلوع خورشید، آن ساعت رویایی طلوع آفتاب یا آسمان پر ابر را نمایش می‌دهیم. شهر لس آنجلس در یک زمان مناسب می‌تواند رویایی باشد اما چهل دقیقه بیشتر نیست...
فیلمساز بااستعداد ویپلش؛ دیمین شزل این بار به سراغ یک موزیکال «لا لا لند» رفته و نقطه تلاقی زندگی حقیقی و سینمایی را در داستان جدید خود بررسی می‌کند.
لا لا لند فیلم افتتاحیه جشنواره ونیز است. لا لا لند داستان عاشقانه بک بازیگر زن تازه کار (اما استون) و موسیقی‌دان جز (رایان گاسلینگ) را با کمک موسیقی روایت می‌کند. دیمین شزل می‌گوید:
«ایده هالیوود قدیم در استفاده از ژانر برای بازگویی داستان شخصی را دوست دارم.» دیمین شزل در ویپلش –که یکجور زندگی نامه خوداوست- بدون تمرین وارد مرحله فیلمبرداری شد. اما فیلم جدیدش لا لا لند نیاز به بازآفرینی حس و حال قدیمی را داشت.
او می‌گوید: «ایده شهر لس انجلس به عنوان یک کارخانه روباسازی مسلما به فیلمنامه لا لا لند راه پیدا کرد. ما تلاش کردیم که حالت سوررئال این مساله را در فیلم نشان بدهیم.»
«لا لا لند به شدت در سنت موزیکال‌های مترو گلدوین مه‌یر است. یک جور شادی و تفنن را دارد. اما کمدی نیست. تلاش کردیم طیف کامل موزیکال‌های واید اسکرین هالیوودی را در درون اوج‌شان از لحاظ خصوصیات رنگ‌های درخشان، موسیقی متن اشباع شده و احساسات فراوان مدنظر داشته باشیم. این کار را دوست دارم و عاشق ایده‌ای هستم که می‌توانیم این ویژگی‌ها را با زندگی واقعی پیوند بزنیم.»
در ساختن لا لا لند، موزیکال‌های شاهکاری مانند آواز در باران (۱۹۵۲) الهام بخش دیمین بودند همینطور فیلم درخشان ژاک دمی؛ جترهای شربورگ که از آسمان شهر نماهای فراوانی دارد.
دیمین می‌گوید: «در لا لا لند طلوع خورشید، آن ساعت رویایی طلوع آفتاب یا آسمان پر ابر را نمایش می‌دهیم. شهر لس آنجلس در یک زمان مناسب می‌تواند رویایی باشد اما زمانش چهل دقیقه است. ما رقص‌های فراوانی را که تمرین کرده بودیم در این زمان باید فیلمبرداری می‌کردیم که یک دقیقه از فیلم می‌شد.»
او ویپلش را با چند دوربین فیلمبرداری کرد تا جزئیات ریز را فیلمبرداری کند و این جزئیات را به یک سمغونی تبدیل کرد. اما لا لا لند جور دیگری بود: «لا لا لند چشم انداز وایدی دارد، بنابراین روش فیلمبرداری بسیار متفاوتی را می‌طلبید.»
«در فیلمبرداری ویپلش زاویه‌های مناسب اهمیت دارد، اما در لا لا لند حرکت دوربین مهم است. فیلم نماهای طولانی و سیالی دارد. در دوران فیلمبرداری تفاوت میان درام نوازی و رقص را فهمیدم.»
ویپلش به صورت دیجیتالی فیلمبرداری شد اما لالا لند روی نگاتیو.
شزل می‌گوید: «برای ویپلش استفاده از فرمت دیجیتال برای من اهمیت داشت چون تصاویر شفاف می‌خواستم اما برای لا لا لند و فیلم دیگرم مرد و مادلین اگر فیلمبرداری با نگاتیو نمی‌شد فیلم‌ها را نمی‌ساختم.»
شزل در لا لا لند به سراغ تصاویر سینمایی خاص رفته است:
«از رنگ‌های اشباع شدهٔ آبی سیر و قرمز استفاده کردم که این تصاویر شما را به یاد فیلم‌های سال ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ می‌اندازد. لا لا لند، ژاک دمی وار هم هست. از رنگ‌های روشن، صورتی و ارغوانی استفاده کردم. بیشتر آسمان شب‌ها در لا لا لند، سیاه واقعی نیست. بلکه مانند فیلم‌های دیزنی آبی سیر است. شما خیلی کار‌ها می‌توانید در دوران پس از تولید انجام بدهید اما بدست آوردن رنگ آسمان واقعی وقتی که با نگاتیو ۳۵ م. م کار می‌کنید دشوار است.»
بسیاری از سکانس‌های فیلم در لوکیشن‌های واقعی فیلمبرداری شد، اما برای فیلم تغییراتی کرده بود. شزل برای سکانس‌های پیچیده و حرکت‌های کرین دوربین استوری بورد کشیده بود. او برای سکانس‌های رقص نیز به سبک فیلم‌های مترو گلدوین مه یر از رقص‌های زنده و لب خوانی بازیگران با ترانه‌ها استفاده کرد.
تاریخ انتشار: ۱۲ تير ۱۳۹۵ - ۱۱:۲۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها