محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797774223
مظهر رحمت با مؤمنان و شدت با کفار/ منش جوانمردانه در مقاتله با مشرکان
واضح آرشیو وب فارسی:ناب نیوز: نهی از کشتن پیرها، بچه ها و زنان، نهی از مُثله کردن کشتگان مشرکان، ممانعت از پیمان شکنی، نهی از مسموم کردن بلاد مشرکان و نهی از قطع درختان ثمردار از دستورات نبی رحمت در مقاتله با مشرکان است.به گزارش ناب نیوز به نقل از خبرگزاری رسا، بعثت انبیای عظام، از الطاف بزرگ الهی است که خداوند متعال برای هدایت بشریت به ایشان ارزانی داشته است. در این میان بعثت نبی مکرم اسلام(ص) از ویژگی خاصی برخوردار هست و تأثیر فراوانی در سرنوشت بشریت دارد؛ چرا که ایشان، خاتم انبیا و برترین مخلوق الهی و دینشان مکمّل ادیان گذشته و کامل ترین دین آسمانی است. رحمت برای جهانیان قرآن کریم می فرماید: «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعالَمِینَ»(انبیا ـ ۱۰۷) حضرت محمد(ص) به نص صریح قرآن، رحمت برای همه جهانیان هستند و این که به ایشان، پیامبر رحمت گفته می شود، بدین جهت(بر اساس آیه قرآن) است. رسول خدا(ص) براى کسى که حقیقتاً به وى ایمان آورده، رحمت هستند، چون خداوند به وسیله ایشان، فرد را از گرداب ضلالت نجات داده و عاقبتِ او را به کرامت و سعادت ختم می کند. همچنین پیامبر(ص)، رحمت هستند براى عموم مردم، چه کسی که ایمان آورده و چه کسی که کفر ورزیده، چه آن که در عصر آن حضرت(ص) بوده و چه آن که بعدا آمده است. خداوند متعال حضرت محمد(ص) را به دین و آیینی نورانی و سنّتى طیّبه مبعوث کرد که عموم بشر را از مسیر منحرفش به سوى راه مستقیم و از طریق شقاوت و هلاکت به شاهراه هدایت و نجات برگرداند و با مشعل تابناک خود راه مستقیم فطرت الهى را روشن کند. نکته مهم این است که افراد مجتمع بشرى وضعشان در برابر این شمع فروزان مختلف است. عده اى خود را به آن راه انداخته، پیش مى روند و رستگار مى شوند، ولی جمعى از راه هلاکت خود را کنار کشیده و هنوز به راه راست نیفتاده اند. گروهى تصمیم دارند خود را از راه هلاکت کنار بکشند و در راه مستقیم فطرت حرکت کنند، ولی هنوز قدمى برنداشته اند.(تفسیر المیزان/ج ۹/ ص۳۱۶) رحمت بودن وجود پیامبر(ص) براى همه جهانیان جنبه مقتضى و فاعلیت فاعل دارد و مسلماً فعلیت نتیجه، بستگى به قابلیت قابل نیز دارد. تعبیر به «عالمین» آن چنان مفهوم وسیعى دارد که تمام انسان ها را در تمام اعصار و قرون شامل مى شود؛ از این رو این آیه را اشاره اى بر خاتمیت پیامبر اسلام(ص) مى دانند؛ چرا که وجودشان براى همه انسان ها، رحمت، رهبر، پیشوا و مقتداست. حتى این رحمت شامل فرشتگان هم مى شود. در روایتی این عمومیت تایید شده است؛ هنگامى که آیه «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعالَمِینَ» نازل شد، پیامبر(ص) از جبرئیل پرسید: «آیا چیزى از این رحمت عائد تو شد؟ جبرئیل در پاسخ عرض کرد: بله. من از پایان کار خویش بیمناک بودم، ولی به سبب آیه اى که در قرآن بر تو نازل شد از وضع خود مطمئن شدم. آن جا که خداوند مرا با این جمله مدح کرد: «ذِی قُوَّهٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ؛ جبرئیل نزد خداوند خالق عرش بلند مقام و بلند مرتبه است.» به هر حال در دنیاى امروز که فساد، تباهى، ظلم و بیدادگرى از در و دیوار آن مى بارد، آتش جنگ ها در هر سو شعله ور است و چنگال زورمندان بیدادگر، حلقوم مستضعفان مظلوم را مى فشارد؛ در دنیایى که جهل، فساد اخلاق، خیانت، ظلم، استبداد و تبعیض هزارگونه نابسامانى آفریده؛ آرى در چنین جهانى مفهوم «رحمه للعالمین» بودن پیامبر(ص) از هر زمانى آشکارتر است. چه رحمتى از این بالاتر که برنامه اى آورده، عمل به آن نقطه پایانى بر همه این ناکامی ها، بدبختی ها و سیاه روزی ها است. آرى نبی اکرم(ص) و دستوراتشان، برنامه و اخلاقشان، همه رحمت است؛ رحمتى براى همگان و تداوم این رحمت، سرانجامش حکومت صالحان با ایمان بر تمام معموره زمین خواهد بود.(تفسیر نمونه/ ج ۱۳/ ص ۵۲۷) ابن میثم بحرانی(شارح نهج البلاغه)، رحمت بودن پیامبر(ص) را به این دلایل می داند؛ نخست، پیامبر(ص) هدایت کننده به راه راست و سوق دهنده به رضوان خداوند سبحان هستند. به سبب هدایت آن حضرت مردم به مقاصد عالى مى رسند و وارد بهشت مى شوند و این نهایت رحمت وجودى آن بزرگوار است. دوم، وظایفى که به دست حضرت محمد(ص) براى مردم مقرر شده است، نسبت به وظایف مشروعى که به وسیله انبیاى گذشته براى مردم مقرر شده، ساده ترین و سبک ترین وظیفه ها است. حتی آن حضرت می فرمایند: «با دیانت سهل و آسان مبعوث شدم.» این سادگى وظیفه، عنایتى است از خدا و رحمتى است که به دست ایشان به امّت رسیده است. سوم، در جاى خود ثابت شده است که خداوند گناهکاران امّت آن حضرت(ص) را مى آمرزد و به سبب شفاعت آن بزرگوار مشمول رحمت حق مى شوند. چهارم، پیامبر(ص) بر بسیارى از دشمنان خود مانند یهود، نصارا و مجوس، با امان دادن آن ها و قبول جزیه از ایشان، رحمت آورد و فرمودند: «هر که آنان را اذیّت کند مرا اذیّت کرده است و خداوند جزیه را از انبیاى پیش از آن حضرت نپذیرفت.» چهارم، پیامبر(ص) از خداوند متعال تقاضا کرد که پس از ایشان عذاب استیصال(۱) را از امّتش برطرف کند و تقاضاى دفع عذاب، رحمت است. پنجم، خداوند متعال در شریعت آن حضرت رخصت(مهلت از عذاب) را به خاطر سبک شدن بار عذاب و ترحّم بر امّت پیامبر(ص) مقرر فرموده است.(ترجمه و شرح نهج البلاغه ـ ابن میثم بحرانى ـ ج۱ -ص۲۲۵) البته نباید از این نکته غافل شد که پیامبر اکرم(ص) به نص صریح قرآن «اشدّاء علی الکفّار» نیز هستند. یعنی ایشان در عین این که با مؤمنان رحیم هستند، با کفار و معاندان با شدت برخورد می کند. «محمدٌ رسولُ الله وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُم؛ محمد(ص) رسول خداست و آنانى که با او هستند با کافران سر سخت و در بین خود مهربانند.» (سوره فتح ـ ۲۹) آیه در صدد این است که مؤمنانِ به رسول خدا(ص) را توصیف کند و شدت و رحمت که دو صفت متضاد است را از صفات ایشان برمی شمارد. عبارت «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّار» را مقید به «رُحَماءُ بَیْنَهُمْ» کرد تا توهمى که ممکن بود پیش بیاید را دفع کرده باشد و دیگر کسى نپندارد شدت و بى رحمى نسبت به کفار، سبب مى شود مسلمانان به طور کلى و حتى نسبت به خودشان هم سنگدل شوند؛ از این رو دنبال «اشداء» فرمود «رُحَماءُ بَیْنَهُم» یعنى در میان خود مهربان و رحیم هستند. این دو عبارت مجموعاً افاده مى کند که سیره مؤمنان با کفار شدت و با مؤمنان رحمت است.(تفسیر المیزان/ج۱۸/ص۲۹۹) گسترش اسلام به زور شمشیر نبود اسلام اختلاف طبقاتی و نژادی را که عامل بسیاری از جنگ ها و حوادث نامطلوب است را به بهترین وجه حل کرد. صلح جویی و عدالت خواهی اسلام به اندازه ای است که با کمال صراحت اهل کتاب را بسوی وحدت و هماهنگی دعوت می کند. برای نمونه هنگامی که مسلمانان به مدینه هجرت کردند و پرچم پیروزی بالای سر آنان به اهتزاز در آمد پیشنهادهای صلح از طرف مخالفان تقدیم پیامبر(ص) شد و آن حضرت(ص) از آن ها استقبال کردند. شاهد زنده آن،صلح با چند طایفه از یهود بود که در سال نخست هجرت انجام گرفت.(حضرت محمد(ص) هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق/ص۹۴ به نقل از اعلام الوری ص۶۹) مسلمانان در پیکار خود با کفار (اهل کتاب) کسی را مجبور به اسلام نمی کردند، آنان می توانستند با قبول شرایط صلح به دین خود باقی بمانند. در عوض، دولت اسلامی از آن ها حمایت می کرد. پیامبر(ص) در فتح مکه، قریش را آزاد گذاشتند و هیچ فردی را به قبول اسلام وادار نساخت تا بلکه خودشان دین صحیح را بشناسند و با مسلمانان عهد بست که در مکه کسی را جز چند نفر که کارشان اذیت و اخلال بود نکشند.(همان ـ به نقل از اعلام الوری ص۱۱۰) زمانی که کفار امان می خواستند، امانشان می داد تا خودشان پس از تحقیق اسلام را آزادانه بپذیرند. برای نمونه صفوان بن امیه پس از فتح مکه به جده فرار کرد. وقتی از پیامبر اسلام(ص) برایش امان خواستند، حضرت(ص) عمامه خود را برای او فرستادند تا با این نشانه در امان باشد و پس از این کار او به مکه وارد شد. صفوان از جده برگشت و به پیامبر(ص) عرض کرد: دو ماه به من اختیار و مهلت بده. حضرت(ص) ۴ ماه به او مهلت داد. وی همراه حضرت(ص) به «حنین» و «طایف» رفت با این که هنوز کافر بود و سرانجام به اختیار خودش مسلمان شد.(همان ـ ص۹۶ ـ به نقل از ابن کثیر ـ ج۲ ـ ص۲۴۸) پیامبر(ص) بر خلاف زمامداران خودسر جهان که به منظور کشورگشایی و استثمار نیروهای انسانی و به دست آوردن ثروت، اقدام به جنگ می کنند، دست به شمشیر نمی زدند، بلکه با مشعل کتاب و قانون پیش می رفتند و تنها شمشیر را در مورد ضروری برای جلوگیری از ظلم و ستم، از بین بردن خارهای سر راه و بر افراشتن پرچم حق و عدالت به کار می بُردند. نبردهای زمان پیامبر(ص) به جهت برکنار کردن مردمان سودجو بود که بر بندگان پاک خدا ستم روا می داشتند و از نشر حقایق و عقاید اسلامی جلوگیری می کردند و نیز برای آن که بشر بتواند در سایه حکومت عدل و انصاف، به حقوق خود دست یابد. آیا چنینی جنگی را می توان نامشروع دانست؟ بدیهی است که این مبارزات برای هر پیامبری لازم و ضروری است و هر خردمندی آن را می ستاید. اگر حضرت عیسی(ع) دست به شمشیر نزد، چون مدت رسالتش کوتاه بود و شرایط نامساعد بود؛ وگرنه ایشان هم علف های هرزه اجتماع را نابود می ساختند. «دستگاه تبشیری مسیحیت» برای این که روحیه ملل اسلامی را ضعیف کند، روح مبارزه با استعمار و فساد را در آن بمیراند و از گسترش روز افزون اسلام جلوگیری به عمل آورد، جنگ های پیامبر(ص) را واژگون تفسیر می کند و آمار مقتولان را هولناک نشان می دهد تا بدین وسیله جنایات ارباب کلیسا را در محاکم تفتیش عقاید و جنگ های صلیبی کوچک و طبیعی جلوه دهد.(همان ـ ص۹۹) مجموع تمام کشته شدگان سپاه کفر در تمامی جنگ های زمان پیامبر(ص) که بیش از ۱۰ جنگ بوده، با احتساب بیشترین نقل ها حدود ۱۷۳۰ نفر است. بنابر بعضی منابع تاریخی، آمار، کمتر از این هم است و عدد مذکور سقف مقتولان است.(همان ـ ص۱۰۷) واقعاً جای دقت و تأمل است که بیش از ۱۰ جنگ، حداکثر ۱۷۳۰ کشته داشته است! با این اوصاف مشخص می شود سخن کسانی که می گویند اسلام به زور شمشیر گسترش پیدا کرده، گزافه ای بیش نیست. روش پیامبر(ص) در مقاتله با مشرکان رسول خدا(ص) در جنگ های با مشرکان، دستورالعمل هایی به مسلمانان داشت که گوشه ای از رحمت ایشان را مشخص می سازد و مرام جوانمردی را به نمایش می گذارد. این روش برای ظالمان و جانیانی که امروزه چهره ای خشن از نبی رحمت را منعکس می کنند و عملاً به ساحت ایشان ظلم های فراوانی روا می دارند. چیزی جز خباثت و سیاه رویی به دنبال ندارد و از طرفی می تواند مایه تنبه کسانی شود که صرفاً از روی جهالت چنین نسبت هایی به ایشان می دهند. نمونه ای از فرمان های رسول خدا(ص) در مقاتله با مشرکان شامل نهی از کشتن پیرها، بچه ها و زنان، نهی از مُثله کردن کشتگان مشرکان، ممانعت از پیمان شکنی، نهی از مسموم کردن بلاد مشرکان، نهی از قطع درختان ثمردار، نهی از آتش زدن زراعت آن ها، نهی از کشتن حیوانات و پی کردن آن ها و دعوت کردن مشرکان به اسلام و رها کردن آن ها در صورت پذیرش اسلام است.(وسائل الشیعه ـ ج ۱۵ ـ ص۶۲ و ۶۵٫ کافی ـ ج ۵ ـ ص۲۹) این ها نمونه ای از دستورالعمل های نبی مکرّم اسلام در رویارویی با مشرکان است. همان گونه که ملاحظه می شود، اگر بخواهیم تحلیل ساده ای از این قضیه داشته باشیم به طور خلاصه حضرت(ص) قتل عام و غارت، تعرّض به هر غیر نظامی و حتی تخریب محیط زیست و کشتن حیوانات را نیز نهی کرده اند. حالا اگر این موضوع با عملکرد مدعیان دروغین حقوق بشر در روزگار ما مقایسه شود، معلوم می شود که چه کسی واقعاً حقوق بشر را رعایت می کند و چه کسی اعمال ضد بشری دارد. پیامبر خدا(ص) از مسموم کردن بلاد مشرکان و کشتن زنان، کودکان و پیرها نهی می کنند، ولی این طرفداران به اصطلاح حقوق بشر با بهانه های مختلف مانند مبارزه با تروریسم با یک حمله و در آن واحد همه گونه جنایتی مرتکب می شوند؛ هم نظامی را می کشند، هم زنان و کودکان را می کشند، هم محیط زیست را آلوده می کنند و هم اموالشان را از بین می برند. با این حال با کمال وقاحت، ادعای حقوق بشر دارند و دین مبین اسلام و احکام آن را ناقض حقوق بشر می دانند. حتی از اسلام عزیز، چهره ای خشن به دنیا معرفی می سازند. این است عملکرد مدعیان حقوق بشر! از این رو گسترش سلاح های کشتار جمعی ممنوع است و رهبر معظم انقلاب ساخت بمب هسته ای را حرام اعلام کرده اند. این فتوا یک راهبرد استراتژیک یا بلوف سیاسی نیست، بلکه حقیقتی است که دنیای غرب نمی خواهد آن را بپذیرد./۹۹۹/۷۰۳/ر ……………………. پی نوشت ۱ ـ عذاب استیصال؛ عذابی است که در أثر آن تمامی افراد یک گروه و یا یک قوم نابود می شود، نظیر آن چه در امت های گذشته اتفاق می افتاد.
پنجشنبه ، ۱۶اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناب نیوز]
[مشاهده در: www.nabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها