محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796845861
چند درس بدیهی که سینمای ایران می تواند از «ابد و یک روز» کسب کند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
چند درس بدیهی که سینمای ایران می تواند از «ابد و یک روز» کسب کند فرهنگ > سینما - بهرام توکلی
1- نگاه خرد شده و هراسان نوید محمد زاده در حالیکه در اواخر فیلم التماس می کند او را به کمپ نبرند، آن چیزی است که به نظر من هنر برای آن به وجود آمده، برای جاودانه کردن رنج ها به این امید که دیگر انسانی در جهان رنج نبرد، شاید این امیدی واهی باشد اما هنر، با این جاودانه کردن، تنها هدیه ای است که هستی به چنین انسان هایی می دهد، به کسانی که در زندگی تنها رنج را تجربه کرده اند و تنها کسانی که به آنها با بغض و حیرت و تامل نگاه می کند هنرمندان هستند و نوید محمد زاده در انتقال این رنج، فوق العاده عمل می کند،در کمال است و در اوج،چیزی از بازیگران رده اول جهانی کم ندارد و تکان دهنده و مرعوب کننده است، من مطمئنم نوید خواسته یا ناخواسته به روح خودش آسیب زده تا چنین تصویر هولناک و درجه یکی را از این شخصیت ارائه دهد، روح بازیگر باید در مقابل رنج های بشری آسیب پذیر باشد و در آستانه فروپاشی وگرنه تصویری که ارائه می دهد به مرز اجراهای نبوغ آمیزی چون اجرای محمد زاده نزدیک هم نمی شود. 2- وقتی نویسنده و کارگردان اثر در مورد دنیایی فیلم می سازد که عمیقا درکش کرده ،با شخصیت های آن زندگی کرده یا درباره شان تحقیقات جدی کرده و اجزای آن را به خوبی می شناسد و در صورتی که خداوند به او استعداد انتقال این تجربیات را داده باشد (که از بخت خوب ما به سعید روستایی این استعداد را در سطح بسیار بالایی هدیه کرده) تازه به یاد همان درس اولیه می افتیم که درباره چیزی که میشناسی فیلم بساز، این درس به ظاهر بدیهی به شخصه از فیلم سعید روستایی برای خود من که از عدم رعایت این درس لطمه های سنگینی خورده ام نکته ای بود که به نظرم بدیهی ولی همانقدر که بدیهی،فراموش شده هم هست،باید بارها به سینماگران جوان و غیر جوان توصیه کرد درباره چیزی که می شناسی فیلم بساز، حوزه های علاقه مندی افراد ممکن است متنوع باشد اما علاقه داشتن به امری الزاما به معنی تسلط بر آن امر نیست. 3- تدوین را باید به تدوینگر با تجربه سپرد، حفظ ریتم درونی زیست آدمهای قصه در دستان تدوینگران بی تجربه ، حتی در صورت در اختیار داشتن متریال درخشانی مثل آنچه بهرام دهقانی در این فیلم در اختیار داشته، می توانست به نوعی سکته های حداقل خفیف در ساختار زمان بندی شده و دقیق فیلم بیانجامد، بهرام دهقانی اما در این فیلم درخشان کارکرده، بهرام دهقانی فیلم نامه نویس دوم این اثر است واین درس به ظاهر ساده و بدیهی را تکرار می کند که سینمای ایران در بسیاری از موارد آن را فراموش کرده، این درس ساده این است: تدوینگر، اصلی ترین محافظ ظرافت های یک فیلم است، در انتخابش تا می توانید دقت کنید. 4- حفظ امنیت ملی یک سرزمین در زمینه های فرهنگی یعنی دقیقا همان کاری که سعید روستایی و سعید ملکان در «ابد و یک روز» آن را انجام داده اند، آیینه گی رنج ها به نیت عدم تکرارشان، ما اگر می خواهیم خانواده را به مفهوم دوست داشتنی و واقعی اش در زندگی واقعی مان تجربه کنیم راهی جز این نداریم که بر پرده سینما و در آیینه هنر، زشتی هایی را که این تصویر مطلوب را مخدوش می کنند بی رحمانه و موشکافانه ببینیم تا در زندگی واقعی از این تصویر هولناک بترسیم و بهتر زیست کنیم، این فیلم ها آن چیزی است که سرزمین ما به آن نیاز دارد، ما باید رنجهایمان را بی واسطه بر روی پرده سینما بکاویم تا در زندگی واقعی کمتر با آنها مواجه باشیم و زدن تهمت سیاه نمایی یا... به چنین فیلم هایی یا عدم درک تحلیل گر را می رساند یا عدم صداقت او را که هر دو سم های مهلکی در تحلیل های کلان سینمایی هستند. 5- وقتی فیلمی درخشان است، تمام تیم توانایی هایشان در اوج جلوه می کند،اجرای مسلط و درجه یک پیمان معادی، نگاه های درخشان پریناز ایزدیار، بازی دقیق و کم خطای تک تک بازیگران حتی بازیگران تک پلانه فیلم، چهره پردازی درجه یک، همه گی هدیه هایی هستند که یک تیم به بیینده می دهد، سینما یک کار تیمی است،می بینید چه درس های بدیهی اما فراموش شده ای است برای سینمای ما؟...از این تیم درخشان به خاطر این هدیه تکان دهنده شان تشکر می کنم و در مقابل حس انسان دوستی شان برای جاودانه کردن رنج های واقعی مردم سرزمینم تعظیم می کنم، هنر برای همین به وجود آمد، برای جاودانه کردن رنج ها... ۵۷۵۷
کلید واژه ها: جشنواره فیلم فجر - سینمای ایران -
شنبه 17 بهمن 1394 - 13:05:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 135]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها