محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796774919
رومانتیسم در لهستان تنها یک دبستان ادبی نبود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: دولتشاهی در نکوداشت میتسکیه‌ویچ:
رومانتیسم در لهستان تنها یک دبستان ادبی نبود
شناسهٔ خبر: 2981524 - شنبه ۷ آذر ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۸
فرهنگ > شعر و ادب
علیرضا دولتشاهی لهستان شناس در یک سخنرانی درباره آدام میتسکیه‌ویچ شاعر ملی لهستان، گفت: رومانتیسم در لهستان نیز به مانند دیگر جاها، تنها دبستانی ادبی نبود و در دیگر جلوه‌های فرهنگ و اندیشه تجلی یافت. به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا دولتشاهی لهستان شناس در نشست تخصصی «آدام میتسکیه‌ویچ شاعر ملی لهستان» که صبح امروز شنبه ۷ آبان و به مناسبت یکصد و شصتمین سال درگذشت این شاعر مطرح لهستانی در سرای ایرانشناسی کتابخانه ملی در تهران برگزار شد، در سخنانی در باب این شاعر لهستانی، گفت: سال‌هایی که از مرگ میتسکیه ویچ می‌گذرد، در گستره لهستان دگرگونی‌های فراوانی روی داده است. چهره سیاسی جهان و البته لهستان نیز بارها دستخوش تحول و تغییر شده، اما تا هنوز میتسکیه ویچ شاعر تمام لهستانیان است. هنوز زنده و معاصر ماست. هر چند او تنها یکی از سه سخنسرای ملی لهستان نامیده می‌شود، اما بی شک نزد لهستانیان جایگاهی فرادست‌تر یافته و شاید در باور بسیاری تنها او زیبنده عنوان شاعر ملی است. وی افزود: میتسکیه‌ویچ نه تنها پرآوازه‌ترین سخنور لهستانی که بی‌شک تابناکترین چهره در ادب اسلاوی است. در چکاد آفریده‌های او «جناب تادئوش» نشسته است؛ اثری که در طول پیدایی و مانایی ادب لهستانی بی‌هیچ گزافه می‌توان آن را لهستانی‌ترین اثر نامید. اثری که گویی به نوعی به سند هویت لهستان بدل شده است. از این رو بی دلیل نیست که متجاوزان به سرزمین لهستان، خواه نازی باشند و خواه رفقای سرخ، همیشه و همواره تحمل نام و حضور معنوی میتسکیه ویچ را نداشته‌اند. این پژوهشگر در حوزه شرق شناسی سپس با تقسیم تاریخ شعر لهستانی تا پیش از پیدایی جمهوری دوم در تاریخ لهستان، یا دهه دوم از سده بیستم میلادی، به شش دوره، دوره پنجم این مقطع‌بندی تاریخی را که به تعبیری از دومین دهه سده هجدهم میلادی آغاز می‌شود و در متن‌های تاریخ ادبیات لهستانی به دوران رومانتیسم معروف است، مورد اشاره قرار داد و گفت: در این دوران که معمولاً آغاز آن را «سرود جوانی»، نخستین مجموعه سرودهای آدام میتسکیه ویچ در سال ۱۸۲۰ دانسته‌اند، شسکت قیام نافرجام ۱۸۶۳ میلادی لهستانیان علیه روسیه تزاری را که در تاریخ لهستان از آن با عنوان «قیام ژانویه» یاد می‌شود، شاهد هستیم که در واقع آن را پایان این دوران دانسته‌اند. دولتشاهی ادامه داد: البته اگر دقیق‌تر نگاه کنیم می‌توانیم پیش از سال ۱۸۲۰ میلادی نیز در ادب لهستانی، نمودهایی از رومانتیسم را بازشناسیم. برای نمونه: در سال ۱۸۱۸ میلادی شاعر نامدار لهستانی کاژمیژ بروجینسکی، رساله‌ای در خصوص کلاسیسیزم و رومانتیزم تالیف کرد. میتسکیه ویچ نیز بر دومین دفتر شعرهایش به نام بالادها و رومنس‌ها، که در سال ۱۸۲۲ میلادی منتشر شد، مقدمه‌ای در این خصوص نوشت. او در همین مجموعه شعری با عنوان «رومانتیزم» دارد. آدام میتسکیه ویچ درخصوص جایگاه بروجینسکی طی درس گفتارهای خود در کلوژ دو فرانس نیز سخن گفته است. وی در همین رابطه گفت: رومانتیزم در لهستان نیز به مانند دیگر جاها، تنها دبستانی ادبی نبود و در دیگر جلوه‌های فرهنگ و اندیشه تجلی یافت. در نقاشی لهستانی می‌توان از بزرگترین چهره رومانتیست یاد کرد، نقاشی که به تعبیری نقاشی ملی لهستان است: یان ماتی کو. نقاشی که به خاطر نقش کردن صحنه‌های حماسی تاریخ لهستان نامدار است. در عرصه موسیقی نیز نمی‌توان از شاعر پیانو، «شوپن» یاد نکرد. دیگر چهره نامدار موسیقی لهستان در این دبستان، پدر اپرای لهستانی «استانیسوا مونیوشکو» است. وی در این رابطه از استانیسواو ستاشیک اندیشمند لهستانی یاد و اشاره کرد: او را پدر دانش جغرافیای لهستان نیز دانسته‌اند. ستاشیک که پس از ایجاد لهستان کنپره به مقاوم وزارت نیز رسید، از نظریه‌پردازان اندیشه پادشاهی بزرگ اسلاو است. از این رو طرفدار روسیه محسوب می‌شود. جالب توجه است که بدانیم شاعر رومانتیکی مانند یان‌چه چوت نیز سروده‌هایی را به او پیشکش کرده است. شاعری که او نیز از اعضای انجمن دوستداران دانش و از نزدیکان میتسکیه‌ویچ محسوب می‌شود. به طوری که میتسکیه‌ویچ پاره سوم از آفریده نامدارش نیاکان را به او اهداء کرده است. او نیز پس از دستگیری اعضای این انجمن که میتسکیه‌ویچ و الکساندر حوجکو نیز در آن عضویت داشتند، به تبعید سیبری رفت. پس از درگذشت او در ۱۸۴۴ میلادی، توسط استانیسواو مونیوشکو برای تعدادی از سروده‌های وی آهنگ ساخته شد. دولتشاهی ادامه داد: در فاصله ۱۸۱۵ میلادی تا ۱۸۳۰ میلادی طرح و برنامه‌های گوناگونی در بستری از اسلاوگرای در لهستان طرح شد. اما پس از روز ۲۴ مه سال ۱۸۲۹ میلادی که تزار نیکلای اول در ورشو تاج پادشاهی لهستان را بر سر گذاشت، روابط میان روسیه و لهستان بعد تازه‌ای به خود گرفت. به طوری که تنها با گذشت یک سال قیام خونین و نافرجام نوامبر ۱۸۳۰ روی داد. تداوم روابط خصمانه میان لهستان و روسیه، اسلاوگرایی را دستخوش اختلاف کرد؛ گروهی از فعالان سیاسی در لهستان بر آن بودند تا از اندیشه پان اسلاویسم در جهت توسعه طرح‌های سیاسی سود ببرند. برای نمونه می‌توان از این افراد یاد کرد: کازیمیژ کژیفسکی، هنریک میحاو کامینسکی و آدام گوروفسکی. ناگفته نماند که گوروفسکی و میتسکیه ویچ بر درک اسلاو گرایی در اندیشه سیاسی مهاجران سیاسی پس از سرکوب قیام نوامبر که در فرانسه و بخشی کوچک تر در انگلستان گرد آمده بودند، تاثیری بسزا داشت؛ مهاجرتی که در حدود ۳۰ سال تداوم داشت و در ادبیات سیاسی لهستان از آن با عنوان هجرت بزرگ یاد می‌شود. این لهستان شناس در مورد انجمن دوستداران دانش هم نکاتی را بیان کرد و گفت: شش سال پیشتر از سومین تجزیه لهستان و چند پاره شدن این کشور که نظامی موسوم به جمهوری پادشاهی داشت، انقلاب کبیر فرانسه در تاریخ ۱۷۸۹ میلادی روی داد. این انقلاب روندی بود که نزدیک به یک سده جریان داشت. ۸۲ سال طول کشید تا سرانجام در تاریخ ۱۸۷۱ میلادی برای همیشه نظام پادشاهی از فرانسه رخت بربندد. تحولات این دوران فرانسه، با سرنوشت تمام اروپا ارتباط می‌یابد و البته لهستان نیز جدا از این امر نیست. ناپلئون سه سال پس از آنکه قدرت مطلق را در فرانسه به دست آورد، در سال ۱۸۰۷ میلادی دوک نشین ورشو را بنیان نهاد. کنگره وین که در سال‌های ۱۵-۱۸۱۴ میلادی تشکیل شده بود تجزیه لهستان و چند پارگی آن را تایید کرد. این کنگره غرب لهستان و پزنان را به پروس و جنوب و منطقه گالیسیا را به اتریش واگذاشت، اما کراکو را به صورت یک جمهوری مستقل شناسایی کرد، هرچند این جمهوری در حدود سه دهه بعدتر پاره ای شد از امپراتوری اتریش. وی اضافه کرد: کنگره وین همچنین با ایجاد یک کشور مستقل پادشاهی به نام «لهستان کنگره» با مرکزیت ورشو موافقت کرد. این کشور متحد روسیه بود. در حقیقت آنچه از لهستان باقی مانده بود، همین لهستان موسوم به کنگره بود. سیاست روسیه در این بخش و تلاش در جهت روسی سازی فرهنگ و ملت لهستان موجب بروز اعتراضاتی شد. در سال‌های دهه دوم سده نوزدهم میلادی سیاست روسی سازی در لهستان که شامل لیتوانی نیز بود، منجر به مقاومت‌های فرهنگی از سوی روشنفکران و دانشجویان لهستانی شد. از سوی روسیه، آموزش و تدریس به زبان لهستانی ممنوع اعلام شده بود و نیز ایجاد انجمن‌های دانشجویی از هر نوع ممنوع بود. در این دوران انجمنی زیرزمینی در لهستان شکل گرفت که در تاریخ مطلاعات شرق شناسی نیز نقش بازی کرد. این انجمن که به نام انجمن دوستداران علم موسوم بود، در سال ۱۸۲۳ توسط پلیس رژیم تزاری شناسایی شد و اعضای آن دستگیر شدند. این بازداشت تا نوامبر سال بعد -۱۸۲۴- ادامه یافت. به گفته دولتشاهی، در آن تاریخ طی حکمی از سوی الکساندر اول، این گروه همگی به اقامت اجباری یا به عبارت دیگر تبعید در روسیه و اخراج از سرزمین‌های تحت اشغال روسیه در لهستان محکوم شدند و از اعضای این انجمن می‌توان به شاعر ملی لهستان آدام میتسکیه ویچ و از الکساندر خوچکو - شرق شناس و ایران شناس پرآوازه - اشاره کرد. در دوران تبعید به روسیه، میتسکیه ویچ بر طبق نظر مقامات روس، برای تدریس به بندر اودسا (که امروزه در کشور اوکراین است) فرستاده شد. در آن شهر اما برای وی کاری یافت نشد. میتسکیه ویچ سرانجام در تاریخ ۵ مه ۱۸۲۹ موفق می‌شود با گذرنامه جعلی از روسیه به سوی اروپای غربی بگریزد. هنگامی که خبر قیام و شکست آن به میتسکیه ویچ رسید، او در ایتالیا بود. با خبردار شدن از شکست قیام نوامبر میتسکیه ویچ خود را به پاریس رساند. این لهستان شناس بار دیگر به موضوع سخنرانی خود یعنی رومانتیسم اسلاوی بازگشت و گفت: می‌توان رومانتیزم لهستانی را به دو دوره تقسیم کرد؛ دوره نخست، از سال ۱۸۲۰ تا سال ۱۸۳۲ میلادی و دوره دوم از سال ۱۸۳۲ تا ۱۸۶۴ میلادی. طی دوره اول رومانتیسم لهستانی همانند دیگر نحله‌های این دبستان فکری در اروپا رشد می‌کرد. اما طی دوره دوم اکثر هنرمندان لهستانی این دبستان در خارج از لهستان به فعالیت سرگرم بودند و آثار این هنرمندان به عطر سیاست آغشته شد. اما شاید مهمترین دستاورد این دوره پیدایی مفهوم شاعر-پیامبر بود. معنایی که در شخصیت میتسکیه ویچ به بهترین صورت تجلی یافت. وی اضافه کرد: طی اقامت آدام میتسکیه ویچ در اروپای غربی، دو بار از وی برای تدریس در موسسات آموزشی دعوت شد. در سال ۱۸۳۹ برای تدریس به دانشگاه لوزان در سویس دعوت شد. تدریسی که یک سال طول کشید. سال بعد اما کلوژ دو فرانس از وی برای تدریس دعوت کرد. میتسکیه ویچ در تاریخ سه شنبه ۲۲ دسامبر همان سال یعنی ۱۸۴۰ میلادی تدریس در این مرکز نامدار دولتی فرانسه را با ایراد نخستین خطابه خود آغاز کرد. او در این نخستین خطابه ضمن روشن کردن روش و اهداف دوره‌ای که تدریس خواهد کرد، دلواپسی خود را از تکلم به زبانی جز زبان مادری طرح و تمایل خود را بر تحقق وحدت کشورهای اروپایی بیان کرد. این لهستان شناس در پایان سخنانش در مورد جنبش رومانتیزم لهستانی گفت: پیشگامان این جنبش، اگر نه همگی ولی اکثراً از شرق لهستان به ویژه لیتوانی بوده‌اند. میتسکیه ویچ که زادگاهش امروزه در بلاروس واقع است در سرآغاز اثر نامدارش، «جناب تادئوش»، لیتوانی را میهن خویش می‌نامد. در «غزل‌های کریمه»، دیگر دفتر سرودهای او نیز، لیتوانی میهن گرامی شاعر نامیده می‌شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3]
-
گوناگون
پربازدیدترینها