محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797787627
برجام و تقویت میانه روی
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: صادق زیبا کلام *یکی از نکات تأمل برانگیزی که از همان ابتدای توافق هسته ای وین مطرح شد، تأثیرات سیاسی و اقتصادی آن بر فضای کلان کشور بود. تعاملات اقتصادی به جای خود، اما یکی از پرسش های اصلی سیاسی آن بود که توافق هسته ای تاریخی میان ایران و ١+٥، توازن سیاسی کشور را به کدام سمت سوق خواهد داد؟یکی از نکات تأمل برانگیزی که از همان ابتدای توافق هسته ای وین مطرح شد، تأثیرات سیاسی و اقتصادی آن بر فضای کلان کشور بود. تعاملات اقتصادی به جای خود، اما یکی از پرسش های اصلی سیاسی آن بود که توافق هسته ای تاریخی میان ایران و ١+٥، توازن سیاسی کشور را به کدام سمت سوق خواهد داد؟ اگر با اندکی تسامح فضای سیاسی کشور را به دو بخش اعتدال و میانه روی در یک سو و رادیکالیسم در سوی دیگر تقسیم کنیم، سؤال مهم درباره توافق هسته ای این است که این توافق چه تأثیری بر موازنه قدرت میان دو طیف اصلی در ایران می گذارد. در یک نگاه کلان، آیا توافق هسته ای فضای کشور را بیشتر به سود جریان میانه رو و اصلاح طلب می کند یا برعکس، قدرتمندترشدن تندروها را در پی دارد؟ پیش بینی نگارنده در همین ستون سرمقاله روزنامه «شرق» آن بود که برجام، کفه توازن قدرت در ایران را به نفع میانه روی سنگین تر کرده و به سود این طیف تمام خواهد شد. شاید هنوز زود باشد، اما شواهد و قرائن اولیه ظرف دو ماه و نیمی که از توافق وین می گذرد، حکایت از آن دارد که آن پیش بینی خیلی هم دور از ذهن نبود. توافق هسته ای در مجموع توازن قدرت را در ایران به نفع میانه روها تغییر داد. اگر از گزارش دیروز در مجلس و اتفاقات پرحاشیه آن که برخی اصولگرایان برخلاف توافق صورت گرفته با فراکسیون حامی رئیس مجلس، عمل کردند، بگذریم، چندین مورد را می توان ذکر کرد که حکایت از کم رنگ ترشدن نفوذ تندروها دارد. اولین و مهم ترین مورد، برهم ریختن صف آرایی خطوط حمله تندروها علیه برجام است. تندروها در ابتدا اساسا تصور نمی کردند توافقی بین ایران و شش قدرت جهانی صورت بگیرد. توافق، آنها را غافلگیر کرد و در روزهای نخستین، در ناباوری و حیرت فرو رفته بودند. درست شبیه اتفاقی که در خرداد ٩٢ افتاد. آنچه برای آنها از خود توافق سنگین تر بود، استقبال درخور توجه نسل های جوان تر و تحصیل کرده کشور از تفاهم هسته ای بود. موج استقبال اولیه که فروکش کرد، مخالفان برجام، صف آرایی و جبهه گیری علیه آن را رسما کلید زدند. مخالفت های نخستین آنان مصادف شد با ورود هیأت های اقتصادی و سیاسی غرب، پس از نزدیک به یک دهه سردی از سردی آنان درباره ایران و اقتصاد آن. استقبال اقشار و لایه های گسترده مردم از برجام و شروع تَرَک برداشتن یخ های قطوری که ماشین اقتصادی ایران را در خود گرفته بود و بازگشت امید به جامعه و چشم انداز اقتصادی کشور در نتیجه توافق هسته ای، تنها مشکلات تندروها نبود؛ از بخت بد آنها، در عرصه بین الملل نیز صف آرایی ها درباره برجام علیه جنگ طلبان شد. پس از آن، سرسخت ترین و آشتی ناپذیرترین دشمنان جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی، علیه توافق هسته ای وارد میدان شدند. از نتانیاهو هر قرائتی داشته باشیم، یقینا او را دوست ایران اسلامی نمی توان در نظر گرفت. همچنین جمهوری خواهان تندرو و نئوکان ها را با هیچ قرائتی نمی توان دشمن ایران اسلامی ندانست. در کنار اینها، برخی رهبران کشورهای منطقه آشکارا دشمنی خود را با ایران نشان داده اند. در واقع و در یک کلام، تمامی کسانی که به چیزی کمتر از اضمحلال و حداقل زمین گیرکردن کامل ایران اسلامی رضایت نمی دهند، در برابر تفاهم هسته ای ایران و غرب ایستاده بودند. درست است که انگیزه های مخالفان توافق هسته ای در عرصه بین المللی با مخالفان آن در داخل کشور متفاوت است، اما در عمل هر دو آب به یک آسیاب می ریزند. قرار گرفتن زیر پرچم مخالفت با برجام در کنار دولت عربستان سعودی، اسرائیل، جمهوری خواهان تندرو و همه مخالفان قسم خورده ایران، چندان وضعیت مطلوبی برای تندروها در داخل کشور به وجود نمی آورد. گرفتاری سوم تندروها در مخالفت با برجام، سابقه عملکرد آنان در قبال فعالیت های هسته ای کشور در گذشته بود. تندورها در شرایطی خواهان ورود به جزئیات برجام شده بودند که آنان مطلقا کوچک ترین اظهارنظر و دخالتی در سیاست های هسته ای کشور در هشت سال دولت آقای احمدی نژاد نشان نداده بودند. مخالفان برجام در شرایطی خواهان ارائه توضیحات از جانب تیم مذاکره کننده دولت آقای روحانی شده بودند که در قریب به شش سالی که آقای جلیلی - یکی از همفکرانشان - عهده دار مذاکره با غربی ها بود حتی یک بار هم از او توضیحی در قبال مذاکرات و چگونگی روند پرونده هسته ای کشور مطالبه نکرده بودند. اصرار و تکرار تندروها بر حق مجلس بر رسیدگی به برجام، اصرار و تکرار آنها مبنی بر ارائه توضیحات و قانع کردن مخالفان برجام و در یک کلام موضع گیری و مخالفت در قبال کلیت آن با توجه به عملکردشان در دوران احمدی نژاد، سؤالاتی جدی پدید آورده است. سست شدن و بی حاصل شدن مخالفت تندورها با برجام و پررنگ شدن این واقعیت را که انگیزه های مخالفت آنان با برجام بیش از آنکه متأثر از منافع و مصالح ملی باشد، متأثر از ملاحظات جناحی است، در هجمه و رویارویی اخیر در چادرزدن در برابر مجلس می شد ملاحظه کرد. جمعی به نام «دانشجویان» و «طلاب» که بیش از ١٥٠ نفر بودند، در اعتراض به برجام و نحوه رسیدگی به آن، در حقیقت و در اصل، مخالفت با برجام، چند شبانه روز بدون داشتن مجوز قانونی و با وجود هشدار استانداری و پلیس، در مقابل مجلس چادر زدند و با وجود پوشش رسانه ای وسیع در مطبوعات و سایت های پرشماری که در اختیار داشتند، کانون توجه مردمی قرار نگرفتند. ناکامی مخالفان برجام تبعات عمیق تر و گسترده تری در جایگاه و وضعیت توازن سیاسی در ایران از خود بر جای گذارده است. تقریبا همه تیرهای تندروها به دولت یازدهم، در عرصه سیاست خارجی به سنگ خورده است. تندروها تلاش زیادی کردند تراژدی اسفناک منا، علیه دولت یازدهم بهره برداری کنند. از همان آغاز شروع به انتقاد از دولت کردند که چرا صرفا لبخند می زند و هیچ عکس العملی در برابر ریاض نشان نمی دهد. به آقای روحانی اعتراض کردند چرا در آن شرایط، به نیویورک رفته و بعد هم که رفت، اعتراض کردند چرا سفر خود را لغو نمی کند و به کشور بازنمی گردد. داستان دست دادن آقای ظریف با اوباما بدل به سوژه بعدی شد، اما در این باره هم حتی در بخش نظرات سایت های اصولگرا، مردم از ادب اسلامی سخن گفتند. در واقع قطار ناکامی تندروها پس از جریان برجام همچنان در حال حرکت است. صد البته که آنان تسلیم نشده و بی کار نخواهند نشست و ظرف ماه های آینده از بهانه ها و مستمسک های دیگری سوء استفاده خواهند کرد تا دولت یازدهم را در همه عرصه ها به گمان خودشان با چالش و بحران رو به رو کنند. پذیرش برجام برای تندروها دشوار است، اما آن، شرایط موازنه سیاسی هم در داخل کشور و هم در سطح بین المللی را علیه تندروی و تنش و البته به سود خواست عمومی مردم، کاملا تغییر داده است.
دوشنبه ، ۱۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها